Sonun Başlangıcı

17. Bölüm | Absorbe Protegus

Resimdeki kişi Marietta O'Blad. Gerçek adı ise Josephine Skriver. :) Umarım okurken güzel vakit geçirirsiniz.

*Tom Riddle*

Scorpius'un ufak gösterisinden sonra gözlerimi devirdim ve yemeğime geri döndüm. Lily'e selam verdiğini görmüştüm ama nedenini Erica'dan öğrendiğimiçin sorun yoktu. Benim asıl merak ettiğim şey Scorpius'un Demeter'ı nasıl ikna ettiğiydi. Öyle bir itirafı Demeter asla yapmazdı. Bir kozu olmalıydı. Sanırım Kevin ile uğraşırken çoğu şeyden geri kalmıştım. O günden beri sevgili(!) kardeşimi belalardan uzak tutmak oldukça zordu. Defalarca ceza almıştı ama hala devam ediyordu. Başımı kaldırıp ona baktım. Karşımda yemeğini yiyordu. "Ee. Bugün kime saldıracaksınız?" Gözlerini devirip alayla güldü. "Neden kötü çocuk değilmiş gibi davranmayı bırakıp bize katılmıyorsun? Aslında oldukça eğlenceli bir şey. Bulanıklarla uğraşmak yani."

Bulanıklar... Tamam bende onlarla uğraşmayı seviyorum ama Kevin ve ayak takımı... Sınırı aşıyorlar. Yakında okuldan atılacaklarından korkuyorum. Ayrıca okulda saldırılar olurken dikkatleri üzerine çekmemeliydi. "Senden şüphelenecekler." Ağzındakini çiğnemeyibıraktı ve gözlerime baktı. Öyle dikkatle bakıyordu ki biran ürperdim. "Benim yapmadığımı sen biliyorsun. Başkaları da umrumda değil. Artık senden başkahiçkimse umrumda değil Tom. Beni korumayı bırak. Çünkü artık seni ben koruyacağım. Senden başka kimsem yok artık." Önceden de yoktu ahmak. Ah! "Pekala. Karışmıyorum. Okuldan atılmamaya ve Azkaban'dan uzak durmaya çalış yeter." Gülümseyip beni onayladı ve yemeğine geri döndü. O bana bakmayı kesince gözlerim Gryffindor masasında dolaştı. Onu bulunca hafifçe gülümsedim. Keyfi yerindeydi. Ama dünden beri duruşunda, bakışlarında, hareketlerinde bir şey vardı. Güçlü ve kararlı duruyordu. Kesinlikle bu Lily beni daha çok etkilemişti. Eskisi gelmese de olurdu.

"Kime bakıyorsun sen?" Kevin'ın sesi ile kendime geldim ve hızla ona doğru döndüm. O da omzunun üzerinden arkaya bakıyordu. Bana kaşlarını çatmış bir şekilde döndüğünde yalan bulmaya çalıştım. Bir bahane. Fakat gerek kalmadı. "Ravenclaw'ın en soylu ailesi, karanlık tarafın üyesi, soğukluklarıyla tanınmış O'Bladların kızı ha? Ondan hoşlanıyor musun?" Tuttuğumnefesimi serbest bırakırken güldüm. "Eh. Fena kız değil." Kevin kaşlarını havaya kaldırdı ve sırıttı. "Fena kız değil mi? Tom. Kız mükemmel! Adı neydi? ... Marietta! Marietta O'Blad. İspanyol güzel." Gülüp bahsettiği kıza baktım. Evet kız fazla güzeldi ama... Onun omzunun üzerinden görebildiğim kız bana göre en güzeliydi işte.

"Bir Riddle'a yakışacak bir aile. Ve sana yakışacak bir kız." Başımı iki yana sallayıp hafifçe gülümsedim. "Bilemiyorum. Dediğin gibi çok soğuk bir aile. Öyle birinin bana göre olduğunu sanmam. Hem... Slytherinli birinin olmasını tercih ederim." Gözleri hızla Demeter'a kayınca kahkaha attım. "Hayatta olmaz!" O da güldü ve omuz silkti. "Sen bilirsin. Ama Marietta'ya bir şans vermeni isterim. Ailesine pek benzemediğini söylüyorlar. ... Benim için dene. Mutluluğu... En azından sen bulanbilirsin belki." Yüzünde ki acı gülümsemeyi görünce sertçe yutkundum. Ah kahretsin! "Tamam. Denerim. Ama sadece denerim! İşe karışmak yok Kevin. Duydun mu?" Gülümseyerek başını salladı ve omzunun üzerinden Marietta'ya bir bakış daha attım sevinçle poğaçadan bir ısırık aldı. Doğru şeyi mi yaptım ben?

Kahvaltıdan sonra Kevin ile beraber benim nefret ettiğim Tılsım dersinin sınıfına doğru yürümeye başladık. Birden Kevin beni yana doğru itince yollarını kapattığım kızlardan bir kaçı kıkırdadı. En önde duran kız ile göz göze gelince Kevin'a bildiğim tüm lanetleri tek tek yağdırmak istedim. Mavi gözleri ve sarı saçlarıyla karşımdaki kişi Marietta O'Blad'ın taa kendisiydi. Bana hafifçe gülümseyince boğazımı temizledim ve "Selam." dedim. Arkasındaki bir kaç kızdan iç çekme sesleri gelince Marietta kaşlarını çatıp omzunun üzerinden onlara bir bakış attı. Kızlar anında başka yönlere dağılırken gülümsememi durduramadım. Otoriterdi ha? Tam O'Blad Ailesi'ne göre.