Sonun Başlangıcı

Part II | 38. Bölüm | Ölü Prens

   Lily'nin söyledikleri adeta kanımın damarlarımda kaynamasına sebep olmuştu. Malfoy, bunu ödeyecekti. Sinirimi dışarı yansıtmamaya çalışırken yanıma oturan kişiyle gözlerimi devirdim. Asla pes etmiyordu. "İyi bir Slytherin olabilirdin." Kaşlarımı çatıp ona baktığımda rahat bir ifadeyle beni izlemeye devam etti. "Özellikle pastaların senden çok korkacağından eminim." Ne diyordu bu? Gözlerini önüme kaydığında bende bakışlarımı oraya çevirdim. Önümdeki yaş pastaya eziyet ettiğim doğruydu. Bunun bir pasta olduğunu anlaması bile başarıydı aslında. Sanırım sinirimi çokta saklayamıyordum.

"Benle eğlenmeyi ne zaman keseceksin Geoffroy?" Gülerek yanağını eline dayadı ve masaya yaslanarak bana baktı. "Seninle eğlenmiyorum, sohbet etmeye çalışıyorum Rosie." Başımı iki yana salladım. Bütün Malfoy ailesi gıcık olmak üzerine eğitiliyor muydu? "Benle ilgilenmediğini biliyorum. Bunu bakışlarından anlamak zor değil. Birinden hoşlanan ya da birine aşık birisi nasıl bakar biliyorum. Sadece ilgini çektim ama bana başka bir sebeple daha yaklaşıyorsun gibi hissediyorum?" Bana bakmaya devam etsede sırıtışı hafif bir gülümsemeye dönüşmüştü. "Aşık insan nasıl bakarmış?" Gözlerimi bakmam gereken yere çevirdiğim an aradığım şeyi görmüştüm. Hoşuma gitmese de...

   Baktığım yere doğru döndüğünde Slytherin masasının biraz ilerisindeki ikiliyi görmüştü. Lily yine bir şeylere kızmış gibiydi ve Tom onu yüzündeki saklamaya çalıştığı gülümsemesiyle izliyordu. Bakışlarındaki his ise kesinlikle tanıdıktı. "Pek şansı yok." Gözlerimi tekrar Geoffroy'a çevirdiğimde dikkatle ikisini izlediğini gördüm. "Bir dakika... Sen bana bu yüzden mi yakınlaştın? Lily için mi?" Yüzündeki dehşet ifadesi aniden gülmeme sebep olmuştu. Tepkisi o kadar gerçekçiydi ki! "Merlin! Elbette hayır! Lily sadece... Benim potansiyel en yakın arkadaşım. Bana ters davransa da onunda bunun farkında olduğunu biliyorum. Biz ileride onunla çok iyi anlaşacağız." Başımı sallayarak onayladım. Açıkcası rahatlamıştım. Lily'nin Slytherinli kimseyle bir bağı olsun istemiyordum. "Sana gelince Rosie." Bakışlarımı gözlerine çevirdiğimde nefesim kesildi. Bana ilk defa gerçekten baktığını hissetmiştim. Alaycı ifadesi yoktu. "Evet şu an sana aşık değilim fakat bu ilgim olduğunu saklamam gerektiğini göstermiyor." Ayağa kalktığında gülümsedi. "Nereye gitmen gerektiğini biliyormuşsun. Seni bekliyor. Ve... Umarım onu pataklarsın." Yanımdan uzaklaşırken gülüşüne eşlik ettim. Yapacaktım.

   "Geoffğoy ile ne konuşuyoğdunuz?" Hugo'nun sesiyle korkudan yerimde sıçramıştım. "Sessizce yaklaşmayı keser misin? Sadece... Yine benimle uğraşıyordu işte." Kaşlarını çattığında elimi koluna koyup okşadım. "Kötü anlamda değil Hugo. Şakalaşıyor. Slytherinliler ile pek yakın olmadığı belli değil mi?" İkimizde Geoffroy'a baktığımızda bu seferde Hufflepuff masasında oturduğunu görmüştük. Başıyla beni onayladı. "Doğğu. O iyi biği gibi ama yinede dikkatli ol. Ben Lily'nin yanına gidiyoğum. Sonğa göğüşüğüz."

Hugo yanımdan gittikten bir süre sonra ben de kalktım ve bahçeye çıktım. Sarmaşıkların oraya giderken sinirime odaklanmaya çalışıyordum ama heyecanımı bastıramıyordum. Ne yaparsa yapsın onu özlemiştim. Çok...

Sonunda yerimize gittiğimde bana sarılmasını bekledim ama yapmadı. Öylece yere bakıyordu. "Merhaba." Pekala. İşte şimdi sinirim artmaya başlamıştı. "Niye çağırdın?" Bakışlarını benim haricimde her yerde gezdirmeye başladığında yumruğumu sıktım. "Sana söylemem gereken bir şey var ama sinirleneceğini biliyorum. Bu yüzden sakin kalmaya çalışıp sonuna kadar dinler misin?" Sesimi çıkarmadığım zaman derin bir nefes alıp konuşmaya başladı ve sonunda yüzüme baktı. "Rose, aileler tarafından bu yaz Erica ile nişanlanmama karar verildi." Kalbim bunu ondan duymanın verdiği acıyla kavrulurken gülümsedim. "Gerçekten mi? Çok tebrik ederim!" Heyecanım ve mutluluğum istediğim etkiyi yaratmış ve onu şoka sokmuştu. "Rose... Nişanlandım diyorum." Gülümsemeye devam ederek elini sıktım. "Anladım Scorpius. Ben de tebrik ediyorum. Tekrar benle yakınlaşacağından endişeleniyordum ama şu an çok rahatladım. Sonunda ikimizin yolları ayrıldı. Bu harika!" Kaşlarını çattığında geriye doğru bir adım attım. "Artık gitmem gerek. Konuşmamız için bir sebepte kalmadığına göre, kendine iyi bak." Sarmaşıkları kenara çekip çıktığım zaman kolumdan yakalayıp beni geri çekti. Sırtımı duvara yasladığında gözlerindeki telaşı görmüştüm. "Gidemezsin. Daha bitirmedim. Nişanı attım. Sonunda aileler kabul etti. Bunu yapana kadar sana bir şey söylemek ya da yansıtmak istememiştim. Erica'yı senden uzak tutmanın tek yolu da yanına yaklaşmamaktı. Seni seviyorum Weasley. Bana bağır, çağır, lanetler at ama böyle davranma." Hızla iterek onu kendimden uzaklaştırdım. "Nasıl? Hiçbir şey olmamış gibi mi? Senin bunca zaman yaptığın gibi mi? Nişanı atman umurumda değil. Bitti Malfoy. Gerçi... Sen bunu çoktan bitirmiştin."