Seducing the man in my dreams

Chapter 18

Rue's POV

"Rue, ayoko ng ganito...itigil na natin ito."

Pakiramdam ko tumigil ang oras ng sandaling sabihin iyon ni Kylene. Ititigil na namin ito? Hindi pa nga ako nagsisimula tapos gusto niya na itigil na ito. This is insane! Hindi ako bumalik dito para sa wala. Bumalik ako dito para sa kanya, bumalik ako para kunin kung ano ang akin.

"Will you care to explain me why?"

"Rue naman!"

"Just tell me Kylene!" she startled ng magtaas ako ng boses.

"I hate to say this but, you know that you're not supposed to here, ba--"

"So you're telling me to stop dahil lang pumunta ako dito? Fine! Di na ako pupunta dito sa unit mo, hilingin mo na lahat pero hwag lang iyon." I feel the huge lumps in my throat upon saying those words. Di ko kasi kaya.

"Just let me finish what I am saying okay?"

"Okay!" di ko maiwasang mapa-face palm. I don't know what am I feeling right now.

"The idea of me and you, making a baby, that a little bit funny but that's not a good thing especially, wala naman tayong relasyon." she chuckled as she look down and play her fingers. "We should not act like what we're doing right now kasi mali. Si Chantal tumatawag sa'yo just to tell you to give her a baby sister but how "we" can do that If we're not together! Yung set-up natin? Para tayong ewan! So let's just f*cking stop this okay?! Ayoko ng ganito!"

"Ayoko rin naman ng ganito eh."

---

Kylene's POV

Napaangat ang ulo ko sa sinabi niya. Okay, so ganito lang talaga? Don't get me wrong, pero ganun naman talaga tayong mga babae di ba? Hindi porket sinabi nating okay tayo eh, ayos nga lang tayo. We wait for a guy to say that they are always there for us no matter what. Naghihintay tayo na i-comfort nila tayo. But look at me now, what to expect from Rue? I am not Shara. I can't be brat to get what I want just like her so wala lang talaga. Ayaw niya rin? Ayaw nya ring totohanin? Wala naman kasi kaming relasyon eh!

"So... what now?" I ask him as I fix my hair.

"May I ask you a something Kylene?"

"Oh sure." umayos ako ng upo at tumingin sa kanya. I made a laugh para naman mawala yung awkward feeling. Nakatitig lang siya sa akin. Hindi ko nga mabasa yung expression ng mukha niya eh.

Huminga muna siya ng malalim bago magsalita.

"Pwede bang maging totoo na ang lahat na ang akala mo naman ay hindi? Pwede bang totohanin natin yung pagiging mag-girlfriend at boyfriend natin kasi akala mo hindi totoo? Pwede bang ako ang tumayong tatay ni Chantal? At higit sa lahat pwede ba kitang mahalin?" napakurap ako sa huling sinabi niya. Pwede ba kitang mahalin?

"Unang beses pa lang kitang nakita, minahal na kita." napatakip ako ng bibig ng marealize ko na lumabas pala iyong sa bibig ko. Di man lang ako nagpakipot!