"Ben yeşili severdim o siyaha aşık etti beni."
-Masal Zorlu-
"Aynıydık ama o aynanın aydınlık yüzüydü ben karanlık."
-Aras Soykan-
Bir adet Masal Zorlu. Bir Adet Aras Soykan hikayesi. İki birbirinden öküz insanın aşka yolculuğu
"Sen Beni...
Bölüm 36: "Çünkü gidersen kalacak hiç bir yerim kalmaz."
Bölüm Şarkısı : Madrigal -Seni Dert Etmeler
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlk defa yaptığım şey değil Abidin.
İlk kez kafanı patlatışında olmayacak Masalcım.
Of sus hatırlatma.
Sinirle gözlerimi devirdim. Biri görse gidip direk deli raporumu çıkarırdı artık. İçindeki sesle kanki olan kaç kişi vardı ki?
"Aşk olsun Masal."
"Aman aşk olmasın Abidin, aşk olmasın." Ne yapacaktım ki. "Başka çarem yok. 3E aşağıda nöbetteyken dışarı çıkmam imkansız." Abidin'le olan içsel konuşmam bir sonuç verecek gibi değildi. Pervazında durduğum odamın camından kararsız bir şekilde kıpırdandım. Kapıdan çıkamıyordum, tek çıkış yolum penceremin camıydı. Tek sorunumda odamın ikinci katta olmasıydı.
Erik ağacının dalları belli bir noktaya kadar inmemi sağlıyordu. Nerden mi biliyorum? Abidinin de dediği gibi kafamı patlatarak sonuç veren bir pencere intihar teşebbüsüm daha vardı. Geçen kış, sınav haftasında Ege'yle sinemaya gidecektik ama babam sağolsun buna izin vermemişti. Neymiş sınav haftammışta, ders çalışacakmışım!
Ben? Ders çalışmak?
İyi güldürmüştü.
Tüm yalvarmalarım sonuç vermeyince bende pencereden erik ağaca atlamış, oradan da yeri boylamıştım. Geceyi sinema salonunda değil hastanede geçirdikten sonra bir ay boyunca okul haricinde evden çıkmam kesinlikle yasaklanmıştı.
Son gülen babam oluştu. İyi gülmüştü.
"Bir kere öyle direk ağaca atlamayacağımı biliyorum artık." dedim kendi kendime, bilmiş bilmiş. "Denendi ve görüldü." Kısa bir bakışımıda karşı pencereye gönderdim. Perdesi açık ama odası karanlık olduğu için görünmüyordu. Sıfatına tükürdüğümün....
Sinirle iç çekip ağacın dalına ilk adımı attım. "Özür dilerim camın içi ağacım. Valla mecbur kaldığım için basıyorum. Yoksa ben sana dokunmaya bile kıyamıyorum, biliyorsub." derken tutunduğum dalın yapraklarını okşayıp dudaklarımı büktüm. Bana en sevdiğim şeyi meyveleyen bu ağaç , hayatımdaki bir çok gereksizden daha değerliydi. "Allah'ım ölmeden aşağı inmeyi nasip et, daha erik rekorumu kırmadım haberin olsun. Erik rekorunu kırmadan gidersem gözüm arkada kalır bak."
Kafayı yedin iyice.
Ayağımı sağlam bir dala yerleştikten sonra sıkıca tutunup pencereden tamamen ayrıldım. "Allah Allah..." Kalbim küt küt atıyordu. Ah ah, bu inadım yüzünden daha başıma neler gelecekti. Görende bin yıldır kavuşamadığım aşkıma kaçıyorum sanırdı. Altı üstü Arda'yla konuşacaktım. Ama bunlar hep 3E yüzündendi. Yoluma engel koyamayacaklarını ne zaman öğreneceklerdi?
