Khadija
"Marouane is in de operatiezaal, mevrouw" Ik houd mijn tranen in. Operatiezaal? Moet hij geopereerd worden? Dit is vreselijk wollah. "Mag ik blijven wachten?" vraag ik aan de dokter. "Het is beter als u en uw andere even naar huis gaan als de operatie verlopen is, bellen we jou" "Andere? Maar meneer ik wil hier blijven wachten" zeg ik met een gebroken stem. "Dat mag ook, wacht maar in wachtzaal" zegt de dokter.
Ik loop langzaam naar de wachtzaal en zie opeens Younes en Nabil. Ik loop naar ze toe. "Hey hoe is het met Marouane?" vraagt Nabil. Hoe durft hij dit te vragen? Hij liep bang weg? "Wat doe je hier?" vraag ik hem bot. "Ik kom mijn vriend steunen?" zegt Nabil. "VRIEND?" "Ja vriend, kiffesh doe je zo raar?" vraagt Nabil lachend. "Wat is er gebeurd?" vraagt Younes. "Hij is inelkaar geslagen door Salim en zijn vrienden" Ik probeer niet te huilen, wat dus niet lukt. Ik sta op en liep naar buiten. "Wacht" hoor ik nog achter me. Ik kijk op en zie Younes. "Ik was er niet bij hè?" zegt Younes en hij legt zijn hand op mijn schouders. Ik kijk opzij en probeer mijn tranen in te houden. "Gaat het?" vraagt Younes. Ik knik en houd mijn lippen opelkaar. "Nee ik zie aan je dat het n-" "Waarom doet Salim zo moeilijk?!" huil ik zachtjes. Younes neemt mij in een omhelsing en meteen is zijn shirt nat. "Het komt goed inshallah" zegt Younes. Ik laat mezelf los en knik. "Ik ga eten halen" zeg ik en ik loop naar mijn auto. Ik zoek een dichtbijzijnde snackbar en bestel een patatje met drinken. Ik neem het mee naar het ziekenhuis en wacht samen met Nabil en Younes in de operatiezaal. Ik app de familie van Marouane en vertel hun dat hij een operatie moet doen.
"Ewa" hoor ik. Yassir is er eindelijk. "Rustig man broer met jou?" "Hmdllh" "En met jou Khadija?" vraagt Yassir. Vraagt hij dit serieus? Ik negeer hem en neem een hap van mijn patat. "Oke.." zegt Yassir en hij komt naast mij zitten. "Nabil hoor hier helemaal niet te zijn" zeg ik opeens. "Wat the kankerfack?" vloekt Nabil. "Hoezo dan?" vraagt Yassir. "Jij rende weg toch?!" roep ik naar Nabil. Gelijk is hij stil. Beter ook. "Jongens laten we geen ruzie maken we zijn hier om Marounane te steunen" zegt Younes. "Denk je dat dit makkelijk is voor mij ofs? Marouane had toch al gezoend met Ilham waarvan jij natuurlijk niks van afweet" zegt Nabil opeens.
Ik kijk Yassir raar aan. "Wat lul jij?" "Hii heeft gelijk" zegt Yassir. Ik kijk hem weer aan. "Maar zij had hem dronken gemaakt ze foceerde een beetje" Ik sluit kort mijn ogen en probeer me in te houden. Ik bespreek dit wel met hem als die wakker is. "Ok" zeg ik heel droog. Ik gooi mijn patat weg en loop naar de wc. Nu mogen de tranen wel komen. Ik huil alles uit en bekijk mezelf in de camera. Ik moet echr stoppen met huilen het maakt mij zo onzeker. Ik laat Ilham echt niet Marouane van me af pakken. Zij mag de pot op. Kankerhoer dat ze is.
-
Warda is inmiddel ook in het ziekehuis. Ze vind het heel erg met wat er is gebeurd met Marouane. Ik zit ik hier al meer dan 3 uurtjes te wachten. Ik heb hoofdpijn en ik heb echt slaaptekort. "Wanneer komt die fucking dokter ah sahbi?" zegt Yassir ongeduldig. Ik hef mijn schouders op en sluit weer mijn ogen. Ik probeer een beetjee te slapen.
19:00
Ik voel dat iemand mij wakker schud en ik kijk op. "Die dokter is er" zegt Younes. Ik knik en sta op. "Wie is de vrouw van Maroaune ****" vroeg de dokter. "Ik" zeg ik meg een trillende stem. zeg ik en de dokter kijkt mij aan. "Mooi, we hebben een goede operatie ondergaan" zegt de dokter. "Zeg wollah?" vraagt Yassir heel blij. "Hmdllh" zegt Warda opgelucht. "Haha, ja echt. Hij moet nu wakker worden en vooral goed uitrusten" "Daar zorgt zijn vrouw we voor he" zegt Younes plaagend. Ik sla hem zacht en de dokter lacht ongemakkelijk mee. "Kan ik hem zien?" vraag ik. "Dat is helaas niet mo-" " "Alstublieft meneer, ik moet hem echt zien ik mis hem" zeg ik bijna huilend. Hij kijkt om zich heen. "Dit mag eigenlijk nooit maar volg mij maar" fluisterde de dokter. "Strijderr!" roep Nabil naar hem. Ik hoor Younes en Yassir lachen en we lopen naar de herstelkamer.
