Ik werd wakker door een hevige pijn in mijn buik. Ik besloot even op rand van het bed te zitten en hield mijn hoofd vast mijn handen. Ik voelde me enorm misselijk. Ik voelde het aankomen en rende naar de wc en spuugde alles uit van wat ik had gegeten. Het voelde zo pijnlijk wist echt niet vanwaar dit kwam. Ik hoorde iemand van de trap lopen en wist meteen dat het Marouane was.
"Het gaat al, ga maar verder slapen" Kwam er moeilijk uit mijn mond. Ik waste mijn mond en draaide de kraan weer dicht. Ik hoorde geen antwoord terug? Ik draaide me om en zag niemand "Marouane?" Fluisterde ik en ik liep richting de hal. Ik hoorde weer iets maar dit keer in de woonkamer. Op het moment dat ik naar de woonkamer wilde lopen hoorde ik iets vallen achter mij.
Ik draaide me om en voor ik kon maar een geluid kon maken werd het wapen op mij gericht als teken dat ik mijn mond moest houden. "Maak een geluid en er gaat een kogel door je kop" Waarschuwde Ilham mij. "Ilham? Wat the fucking hell doe je hier hoe heb je ons gevo-" "HOU JE FACKING BEK DICHT! JE GAAT NU MET MIJ MEELOPEN EN ALS JE NIET MEEWERKT MAAK IK EEN EINDE AAN JE LEVEN" Schreeuwde Ilham boos. Ik voelde tranen in mij opkomen en probeerde ze in het houden maar dat lukte niet. Ilham boeide me vast met handboeien God mag weten hoe ze daar aan kwam. Ze liep achter mij en hield me strak vast. We liepen richting de deur. "Waar breng je me naartoe?" Zei ik bang. Want dat was is echt. "Waar is Marouane?" Vroeg Ilham nieuwsgierig. Ik zweeg en keek haar maar aan. "Ga je niks zeggen? Geen probleem want ik ga hier binnenkort toch wonen, Marouane gaat vergeten dat jij ooit heb bestaan!" Zei Ilham lachend. "Marouane gaat dit terug zien op de camera beelden dus ik zou maar heel gauw stoppen met waar je mee bezig bent" "Schat denk je niet dat jou broer mij dat heeft geleerd om te hacken? Haha lopen eh vieze slet" Snauwde Ilham in mijn gezicht. Ik begreep niet zogoed wat ze bedoelde met mijn broer maar ik liet het maar voor hoe het was. Ik weet echt niet wat er mis is met haar deze chick is sowieso pyscho.
Met die woorden nam ze me mee naar buiten. Ze duwde mij haar auto in en ik zag Nour voorin zitten. "Nour..." Zei ik sprakeloos. Dat zij hier aan mee zou doen had ik echt niet verwacht. Dit brak mijn hard zo erg. Ze keek me maar kort aan en kon niet lang in mijn ogen kijken. "Richt die wapens steeds op haar totdat we op de locatie zijn" Beval Ilham Nour. Ik schrok van wat ze zei en Nour deed wat Ilham haar vroeg. Ik kon het niet geloven, dit leek echt een droom. Ik vind het zo zielig voor Marouane dat hij straks wakker wordt en opmerkt dat ik er niet meer ben, het spijt me zo erg Marouane.
-
Ik opende heel moeilijk mijn ogen en probeerde te wrijven maar voelde meteen dat mijn handen vastgebonden zaten. Ik lag in een afgelegen kelder die helemaal rommelig was, het stonk kanker erg en moest bijna weer overgeven. "ILHAAAAM!!" Schreeuwde ik boos. "KANKER HOER HAAL KE HIER WEG!" Ik hoorde meteen voetstappen dichterbij komen. De deur werd geopend en Ilham was helemaal zwart gekleed. Ze leek echt op een ontvoerder. "De enige kankerhoer die hier is ben jij" Snauwde Ilham in mijn gezicht. "Je stinkt, je moet douchen"
"Denk je ik ben je kankerhondje ofs die naar jou gaat luisteren wanneer ik iets moet doen?" Zei ik en ik keek haar vies aan. Ze lachte heel kort en hurkte voor mij neus. "Als je niet meewerkt gaat het nog moeilijker dat weet je toch wel lieverd?" Zei Ilham en ze trok aan mijn haar. Ik hield mijn pijn in en kreunde zachtjes van de pijn. "Geniet hier nog maar kort van want als Marouane mij vind maakt hij jullie allebei dood, vooral jou eh ke3bha" Zei ik boos. "Hahahahha liefje, Marouane gaat nooit naar jou zoeken hij weet niet eens dat je hier bent" "Wat bedoel je?" Vroeg ik vaag. "Toen je in de auto bleef met Nour heb ik een briefje achter gelaten op keukeneiland, ik zal het wel even voor oplezen: "Schat ik ben voor een tijdje bij familie ik kon het toch niet meer zo aan allemaal, zoek me niet op dat zou alles echt erger maken, beslema Kus" Zei Ilham. Ik voelde woede in mij opkomen en schopte haar in haar scheen. "Kankerhoer dat je bent waarom zou je zoiets doen?!" Schreeuwde ik boos. Ilham raapte haar zelf even op en maakte haar broek schoon. "Zoals ik al zei Marouane gaat vergeten dat jij ooit heb bestaan, bedank me maar nu je broer vast zit hoef je niet meer achterom te kijken als je op straat loopt" Zei ze lachend. "Hoe weet je dat?" "Hij zit vast. We zouden samen jou zoeken maar ik wou hem even gebruiken voor informatie. Hij was ook echt goed in bed" Zei Ilham lachend. Ik keek haar vies aan en ze liep weg en sloot de deur achter haar dicht. Tfoe ze werkte gewoon met hem mee zo smerig en ze hadden gewoon... Wejoow wie gaat mij hier vinden? Marouane denkt gewoon dat ik pauze wil met hem, ik mis hem zo erg wat zou hij nu wel niet denken.
Marouane
Ik werd wakker en wikkelde mijn hand om Khadija heen. Ik opende mijn ogen en zag haar niet. Misschien is ze al beneden een ontbijtje aan het maken. Ik nam een korte douche en droeg een trainingspak aan. Ik liep naar beneden en bij de trap riep ik haar. "Khadija?" Zei ik en ik keek in de woonkamer en zag niemand. Ik werd meteen bezorgd en keek overal in het huis maar zag haar nergens. "Khadija stop met spelen aub waar ben je?" Zei ik boos. Ik liep weer terug naar de woonkamer en keek even rond. Ik belde haar maar ze nam niet op. Ik gooide boos mijn telefoon op het keukeneiland en zag opeens een briefje:
Schat ik ben voor een tijdje bij familie ik kon het toch niet meer zo aan allemaal, zoek me niet op dat zou alles echt erger maken, beslema X
Huh? Wat the kanker? Waarom doet ze dit opeens. Ik dacht dat we nog goed hadden gepraat alles. Ik
belde Carlos op om te vragen wat haar locatie was maar hij nam niet op. Hij is best wel lang afwezig de laatste tijd ik ga wel zo langs zijn huis. Ik pakte mijn autosleutels en besloot naar Adam te gaan. Ik moet even praten met iemand die me kalm maakt want op dit moment maakt Khadija mijn hoofd echt heet.
---------------
