Salim
"Wollah kanker joden!" schreeuwt Yanis. Hij is boos omdat we zijn genaaid met honderduizend euro. "Is allemaal jou schuld Ilias jij moest hun beter in de gaten houden!" zeg ik tegen Ilias. Ilias kijkt mij boos aan en stapt op me af. Hij pakt me bij mijn keel maar ik verdedig mezelf. "Wesh ben je kanker gek?!" zeg ik tegen Ilias en ik trap hem in zijn buik. "Ey! Stoppen we kunnen dit er echt niet bij hebben!" schreeuwt Yanis. "Jullie zorgen ermaar voor dat dat geld binnen een week op mijn bureau staat. Zo niet? Ik weet wie jullie ouders zijn, jullie familie en vrienden dus ik zou het slim spelen. Nou kowed!" roept Yanis en hij loopt naar boven. "Tfoe man!" roep ik. Ik pak mijn tas en ik verlaat het pand.
Ik loop even snel naar de ah en koop een paar sigaretten en een red bull. Ik reken af en loop vervolgens naar mijn scooter. "Ey, Salim toch?" hoor ik achter me. Ik kijk op en zie een jonge meisje, ik schat rond de zelfde leeftijd als Khadija. "Wat moet je?" vraag ik bot. "Ik moet je iets vertellen over Khadija" "Kowed met je bullshit heb geen t-" "Marouane heeft haar hand gevraagd en ze gaan binnenkort trouwen" zegt het meisje. Ik kijk haar met grote ogen aan. Water kookt in mijn hoofd. Ik span mijn kaken aan en probeer me in te houden. "Hoe de kanker weet jij dit?" "Ik ben zijn manager Ilham" zegt Ilham.
Khadija
"Mashallah, die staat je prachtig benti" "Shokrane Yemma ik ga nog eentje passen en dan kies ik er 2 uit. Ik loop terug naar de paskamers en bekijk mezelf goed. Ik kan gewoon niet geloven dat ik bijna ga trouwen met mijn droomman. Mohiem we zijn nu jurken aan het kijken met Yemma en Ouahiba en Warda. Helaas konden mijn vriendinnen niet, ze moesten allemaal werken.
Ik trek de jurk uit en ik pas de andere jurk. Ik loop naar de dames toe. "Awilie die is echt prachtig!" zegt Warda bewonderend. "Vind je?" "Ja benti ik vind hem ook heel mooi bij je staan" zegt Yemma. "Ze heeft gelijkk Khadija, haal deze" zegt Ouahiba. Ik kijk naar me zelf in de grote spiegel. Ik wil niet te snel keuzes maken. We hebben nog alle tijd. "Ik wil nog naar ander jurken kijken" zeg ik. Ik loop terug naar de paskamers en ik trek mijn eigen kleren weer aan.
We bedanken de vrouw die ons hielp en we lopen naar een tentje. "Ik heb echt honger" zegt Ouahiba. Ik hoor mijn maag gewoon grommen. "Ik ook" zegt Warda. We lopen naar binnen. We bestellen allemaal het zelfde en kletsen nog over alles en nog wat.
"Ik heb Marouane zo lang niet gezien ik mis hem echt" zeg ik en ik pak mijn telefoon en ik kijk naar mijn achtergrond. Een foto van mij en Marouane. "Hij heeft het echt druk, maar binnenkort is die helemaal van jou" zegt Warda lachend. Ik kijk mijn moeder een beetje ongemakkelijk aan. Iedereen lacht, zelfs mijn moeder.
Die opmerking had Warda gewoon niet moeten maken. "Ik moet zomenteen weer gaan werken" zeg ik. Yemma kijkt me verbaasd aan. "Hoelaat dan?" vraagt Warda. "Om half 6 pas" "Okee, dan maken we een andere dag om jurken te kijken" zegt Yemma.
-
Ik ben inmiddels al een aantal uren op werk. Ik ben echt dood op. Ik vind deze baan niet echt meer zo leuk. Het past niet echt bij me. Ik ga echt ontslag nemen. "Khadija" hoor ik achter me. Ik kijk op en ik zie mijn baas. "Hey, ja?" "Ik wil je spreken kom je mee naar mijn kantoor?" Ik knik en loop met hem mee.
We lopen naar zijn kantoor en ik neem plaats op de stoel. "Zo, ik merk dat je laaste tijd vaak afwezig bent, hoe komt dat?" "Oh, ik ga binnenkort trouwen en daar zijn dan voorbereidingen voor nodig" "Kon je dat niet van te voren aangeven?" vraagt hij heel bot. "Nee, ik ben eerlijk gezegd een beetje klaar met deze werk, ik neem ontslag!" zeg ik en ik gooi mijn sleutels op zijn bureau en ik loop weg. Kanker zooi.
Ik raak gewoon gestresst van alles. Ik loop naar mijn kantoor, ik pak mijn tas en jas en ga vervolgens naar buiten. Ik loop naar mijn auto en rijd rechstreeks naar huis.
