We zijn al een maandje verder en het gaat ietsjes beter met Marouane. Hij kan al wat gaan lopen en woont weer in zijn eigen huis. Ik logeer vandaag bij hem om hem in de gaten te houden. Ik hoop dat alles goed met hem komt.
Ik sta op en maak mijn bed netjes. Ik neem vervolgens gelijk een douche en kleed iets compfys aan:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik pak een koffer en leg daar spullen in waarmee ik wel een week weg kan gaan. Ondergoeds, bh's, kleding, tassen, schoenen make up, brillen enz. Ik loop naar beneden met mijn koffer en groet mijn moeder en zus. "Heb je lekker geslapen Khadija?" Vraagt Yemma. Ik knik en neem een hap van het ontbijt wat ze voor me heeft gemaakt. Ze kijkt naar mijn koffer. "Waar ga je naartoe?" vraagt Ouahiba. "Ik ga logeren bij Maroaune" zeg ik. Ouahiba kijkt naar mijn moeder. "We moeten je iets vertellen" zegt Ouahiba. Ze kijkt mij nerveus aan en kijkt steeds van mij naar yemma. "Zeg maar" zeg ik zo normaal mogelijk.
Yemma houdt mijn hand vast en er valt een traan langs haar wang. Ik houdt haar hand strak vast. Als mijn moeder huilt... dat is gewoon mijn grootste zwakte. "Yemma...wat is er?" Vraag ik zo zacht mogelijk. "Habibi je weet dat ik heel erg veel van jullie houd en ook van jou. Ik ben zo erg trots op je dat je zo ver bent gekomen en dat meen ik echt" zegt yemma heel zachtjes. Ik knik gehoorzamend. Dit maakt mij bezorgd, wat wilt ze zeggen? "Yemma vertel het mij alsjeblieft" "Ouahiba zeg jij het maar" Ik houdt mijn moeder hand strak vast en kijk Ouahiba aandachtig aan. "Je mag niet meer trouwen met Marouane, als je jezelf nog levend wilt hebben" zegt Ouahiba serieus. "Habiba ik wil dat je nog lang leeft!" roept mijn moeder. Ik laat mijn hand los en kijk sprakenloos naar mijn moeder en zus. "Waar komt dit ineens vandaan?" Vraag ik serieus. "Salim, hij heeft sprak gisteren met yemma, hij klonk heel serieus dat hij jou en Marouane gaat vermoorden als jullie trouwen" Ik kijk Ouahiba met grote ogen aan. "Ik ga niet naar hem luisteren, hij is niet Allah" "Khadija-" "Nee ik leef mijn eigen leven hij bemoeit zich maar met andere zaken!" roep ik. Ik veeg mijj tranen weg en pak mijn auto sleutels. "Ik zie jullie nog wel" zeg ik met een brok in mijn keel. Ik geef Ouahiba een knuffel en yemma een kus. (Niet wetend dat dit een voorlopige afscheid was) Ik loop de deur uit en stap mijn auto in. Ik kijk naar mezelf in de spiegel. Dat Salim gek was wist ik al maar dat hij instaat is om mij te vermoorden? Hij is mijn broer niet meer.
-
Aangekomen bij de nagelstudio
"Ga je ook je tenen doen?" vraagt Chaimae. Ik knik maar wat en staar voor mij uit. Ik wil hun dit niet vertellen. "Je hebt mooie nagels meisje" zegt de vrouw die mijn nagels gaat doen. "Danku" zeg ik kortaf. "Schat wat is er?" vraagt Cassandra. Ik barst meteen in de tranen. Ik voel me echt zo kut hierdoor. Hij verpest mijn hele leven. Chaimae en Cassandra rennen naar mij toe en troosten mij. "Vertel" zegt Chaimae. Ik vertel hun alles en natuurlijk waren der veel tranen aanwezig. "Salim is echt een duivel gewoon wollah" vloekt Chaimae boos. "Hij is echt heel gek" "Ik ga naar Marouane ja?" zeg ik met ogen die gevuld zijn met tranen. "Geen probleem, zorg goed voor jezelf" "Inshallah gaat dit over" zeggen Cassandra en Chaimae. Ik geef hun een kus en betaal de vrouw voor haar tijd. Ookal heeft ze alleen mijn tenen gewassen.
Ik loop naar buiten en stap in mijn auto. Ik bel Marouane maar hij neemt niet op. Ik besluit maar gewoon naar zijn huis te gaan. Als ben aangekomen wordt ik door zijn bewakers binnengelaten bij de poort. Ik stap uit en laat Carlos mijn auto parkeren. Ik pak eerst mijn koffer uit mijn kofferbak. "Moet ik je helpen met je koffers?" Ik schud mijn hoofd en loop naar de deur. "Ah! Mevrouw Khadija, ik zal Marouane laten weten dat je erbent" zegt een oude vrouw. "Is hij niet thuis?" "Nee hij had een interview" Ik knik en loop naar zijn kamer. Ik leg mijn koffer op zijn bed en zit op het bed. Ik pak mijn telefoon en kijk of die mij wat heeft gestuurd.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik zucht. Ik was het helemaal vergeten dat ik met hem mee zou gaan. Ik kijk naar mijn koffer en open het. Ik besluit om al mijn kleren in zijn kast te zetten aangezien ik niet weet waar mijn andere kamer is. Ik loop vervolgens naar beneden en zie een huisvrouw. Ze glimlacht vriendelijk naar mij en maakt de keukeneiland schoon. "Ga je koken vandaag?" "Ik moet elke dag koken lieverd" zegt de huisvrouw. "Vandaag hoeft niet. Ik ga voor hem koken" zeg ik. Ze knikt en gaat verder met waar ze mee bezig was. Ik bedenk even wat ik wil maken en besluit lasagne te gaan maken. Ik weet niet eens of hij dat lekker vind maar ma3lish.
Als ik klaar ben dek ik de tafel en steek wat kaarzen aan. Zehma romantisch, ik ga stuk. Ik maak wat snaps van het gerecht dat ik heb gemaakt en fris me een beetje op. Beetje fatsoeneren voor je toekomstige man kan ook geen kwaad. Ik zet het eten even nestjes en besluit om op Marouane te wachten.
-
Het is al 23:00 en Maroaune is nog steeds jiet thuis gekomen. Hij wist dat ik vandaag bij hem zou komen. Waarom is hij zo lang weg? Zal der wat met hem zijn? Straks heeft Salim hem wat aangedaan. Ik app Ouahiba en vraag of Salim thuis is.
Ik: Ouahiba is Salim thuis?
Ouahiba: Hey, nee hoezo?
Ik: Oh gewoon
Ik sluit mijn telefoon af en begin me misselijk te voelen. Waar zal hij zijn? Als ik de kaarzen uit wil blazen hoor ik de deur open gaan. Ik schrik en kijk stiekem wie het is maar ik zie niemand. Ik loop naar de hal en zie ook niet. "Hallo?" zeg ik met een bibberende stem. "Khadija ben jij dat?" Hoor ik aan de andere kant van het huis. Ik loop naar boven en zie Marouane staan met een grote tas. Als hij mij ziet verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht. "Waarom zei je niks?" vroeg Marouane. Ik loop naar hem toe en negeer hem. Hij koopt achter mij aan. Dat voel ik. Ik pak de borden en gooi het in de prullenbak. "Wat heb je weggegooit?" "Lasagne" zeg ik droog. "Kiffesh? Waarom gooit je eten weg?" "Heb je nog niet gegeten dan?!" vraag ik bot. Hij kijkt me aan. "Jawel, maar-" "Nou dan. Je wist dat ik zou komen en kijk hoelaat je pas thuis komt" "Ik wist toch niet dat je naar mijn huis zou komen habiba" zeg Marouane jammerend. "Ja ok laat mij gewoon" zeg ik bot. Ik loop naar de bank en zet de tv aan. Marouane komt naar mij toe lopen en slaat zijn hand om mij heen. "Ben je echt boos om dat?" vraagt Marouane rustig. Ik kijk hem en en barst meteen in tranen. Ik voel Marouane's hand oo mijn hoofd en hij omhelsd me. "Habiba sorry echt ik ga voortaan mijn telefoon beter checken echt" "Het-het is niet dat... Salim heeft tegen mijn moeder en zus vertelt dat hij niet wilt dat wij trouwen en vanochtend vroeg mijn moeder dat beter niet te doen" Marouane is stil. Ik kijk hem aan en zie dat hij sprakenloos is. "Hij gaat mij vermoorden" zeg ik zachtjes. Marouane ogen worden groot en hij wordt een beetje boos. Ik zie aan hem dat hij z'n kaaklijnen aanspant. "Wolllah ik trek dit niet meer. Salim wilt niet dat zijn eigen zusje gelukkig wordt en wil je ook nog vermoorden? Die kanker zemmer moet eerst langs mij komen om jou uberhaupt aan te raken" zegt Marouane heel kwaad. "Habiba" zegt hij en hij pakt mijn handen vast. "Wij gaan trouwen of de hele wereld het wilt of niet. En ik ga je voor zolang ik leef blijven beschermen niemand gaat jou aanraken daar zorg ik persoonlijk voor, oke?" Ik knik en geef hem een knuffel. Hij houdt mij strak vast en sust mij. Zo bleven wij de hele avond en vielen we ook in slaap.
