"Kowed man broer die controller is sws kapot ofs!" Roept Amine heel boos. Ik lach en ga verder met het dekken van de tafel. Ik maak even een korte oogcontact met Marouane en hij geeft me een luchtkusje. "Luister je wel ah sahbi?" Vraagt Amine. "Ja ja ik hoor jou broer" Zegt Marouane meteen daarna. Ik lach was snel mijn handen. "Eten is klaar jongens" Zeg ik en ze komen meteen als dieren aan tafel zitten. "Handen wassen aub" Zeg ik zehma streng. "Safe mama" Zegt Marouane lachend. Ii schud met mijn hoofd en schep alvast voor mezelf in cuz the girl is hungry.
Na het eten;
We hadden gezellig met z'n alle een film gekeken en Amine en Marouane hadden een beegje gedronken. En aangezien Amine teveel had kon hij niet terug naar huis dus bleef die slapen in de logeer kamer. Hij ging ook als eerst naar bed.
Ik lig nu samen met Marouane op de bank. Mijn hoofd ligt op zijn schouders en onze handen houden elkaar vast. "Je had lekker gekookt habiba" Zegt Marouane met een zachte stem. Ik krijg gelijk kippenvel en geef hem een korte glimlach. "Thanks baby" Zeg ik heel zacht. Marouane lacht en geeft me een kus op mijn wang. "Ben je moe?" Vraagt hij. "Beetje, jij?" "Wollah ben kapot" "Je hebt niks gedaan man" Zeg ik lachend. "Kijk wat jij zegt! We hebben zoveel gedaan vandaag. Mohiem kom naar boven wil alvast gaan liggen" Zegt Marouane. "Isgoed" Zeg ik en we lopen samen naar boven.
"Ik ga me even omkleden wil je even paar minuutjes wachten voor de deur?" Vraag ik heel vriendelijk. Maroaune grijnst en knikt vervolgens met zijn hoofd. Ik kijk hem dankbaar aan en sluit de deur achter me dicht. Ik doe snel mijn pyjama aan en doe mijn haar in een staart. Ik hoor geklop op de deur. "Schiet op dan!" Hoor ik hem roepen. "Je mag binnenkomen ben al klaar" Zeg ik en ik pak mijn telefoon en ga op het bed zitten. Hij komt de kamer binnen en kijkt me kort aan. "Ga je serieus op je tellie zitten?" Ik kijk hem vragend aan. "Hoezo?" Vraag ik verwarrend. Hij zucht diep en komt naast me zitten. "Misschien kunnen mensen zien waar je bent en dan weet Salim waar wij zijn?" Ik rol met mijn ogen en kijk hem droog aan. "Wollah dat is echt bullshit is hij opeens FBI geworden ofs? Nee toch?! Hah!" Zeg ik geiriteerd. "Habiba.." "Nee niks habiba laat me met rust" Zeg ik boos en ik loop de kamer uit en besluit om op de bank te liggen in de woonkamer. Ik hoor meteen voetstappen naar beneden komen en zucht diep. Wat begrijpt die niet aan mij met rust laten?
"Luister even naar mij aub" Zegt Marouane met een vermoeide stem. Hij klinkt echt super moe. Hij komt naar me zitten en kijkt me diep in mijn ogen aan. "Ik wil dit ook niet weetje heb dit nooit gewilt zo leven. Ik had ook gewoon jou kunnen dumpen en met een andere vrouw wezen trouwen die niet zo een moeilijk broer heeft al jou. Maar nee. Dat doe ik niet. Weet je waarom? Omdat ik van je hou en je niet los kan laten. Je zit 24/7 in mijn hoofd, ik wil je voor altijd bij me hebben. Ookal zal ik er voor moeten vechten..." Zegt Marouane aan een stuk door. Zijn woorden deed wat met me. Ik ging geluidloos een traan langs mijn wang glijden. "Ik..." begon met praten maar ik voelde de brok in mijn keel heel erg. Marouane schenkt me een glimlach en veegde mijn tranen af met zijn vingers. "Niet huilen habiba, het komt goed. Dat beloof ik je"
