SENİN İÇİN

-13-

Multi: Gizem

Hastane koridorun da bir o yana bir bu yana dönüp duruyordum. Annemi yoğun bakım yazan yere aldılar. Doktor da hala birşey söylemiyordu. Sadece Korayi aradım gelmesi için ama Savaş da onun peşine takılıp gelmişti. Nerden öğrendi bilmiyorum ama şuan hiç bişey umrumda değildi. 

Doktor çıktığında hemen oturduğum yerden kalktım.

"Annem nasıl "

"Bak kızım. Annenin kanında aşırı dozda uyuşturucuya rastladık. Hastaneye geldiğinde kalbi zaten durmuştu ama biz bir şekilde geri döndürdük. Solunum cihazına bağladık şuan ama siz her şeye hazırlıklı olun"

Dilimde söylemek istediğim her kelime intihar etmişken gözyaşlarım bana ihanet edip akmaya başladılar. 

Koray benim yanıma gelip bana sarılınca daha fazla dayanamadım kendimi bıraktım artık. Burnumun ucu sizlarken gözlerim yanıyordu. Gözlerimin akı eminim şuan kırmızıya boyanmıştı.

Her şeye hazırlıklı olun. Bu lafı en son babam burdayken duymuştum ve şuan babam burda değildi. Eğer annem de giderse işte o zaman ne yapardım bilmiyordum.

Oysaki dün ne kadar eglenmiştik. Şimdi ise çaresiz öylece annemin gelmesini bekliyordum.

Aşırı dozda uyuşturucu. Hayır olamazdı. Annem bana söz vermişti. Babama söz vermişti. Artık eskisi gibi olucakti. Bir daha kullanmayacaktı. Annem verdiği sözleri tutardı tutmalıydi. Bizim daha birlikte geçireceğimiz anılarımız, zamanlarimiz olacaktı. Mutlu olacaktık daha.

Koray beni sandalyelerden birine oturtup kendisi de yanima oturdu. Beni kendine çekip başımı omzuna koymamı sağladı. Gözüm hiç bir şey görmezken kendimden geçtim.

...

"Azra "

"Baba "

Boş arazi de koşarken sürekli bana seslenen babamı arıyordum.

"Baba nerdesin "

"Burdayım Azra "

Arkamdan gelen sesle arkamı döndüm. Babam ve annem el ele tutuşmuş bana bakıyordu. Annemin üstünde bembeyaz bir elbise vardı. Melek gibiydi.

"Anne sen de mi burdasın? "

"Evet kızım babanın yanına geldim ben "

"Ben nolucam burda ben de geliyim sizin yanınıza ?"

"Olmaz Azra "

"Ama neden? "

"Çünkü senin hala yaşaman gerek. Ama şunu unutma biz senin hep yanındayız "

Deyip arkalarini  dönüp  gitmeye başladılar. Bense peşlerinden koşuyordum ama bir türlü onlara yetişemiyordum.

"O zaman niye gidiyorsunuz "

"Gitmemiz lazım kızım "

İyice gözden kaybolduklarinda hala arkalarından koşmaya devam ediyordum.

"Bekleyin anne baba beni de götürün "

Birden yere düşünce annem ve babam da gözden kaybolmuşlardi.

"Anne baba gitmeyin lütfen "

Sonra her şey karanlık. Birinin beni durtmesiyle uyandım.

"Azra kendine gel Azra "

Gözlerimi açtığımda tepemde dikilen Savaşı ve kolumu durten Koraya baktım.

"Noldu "

Dedim sesim güçsüz çıkıyordu.