SENİN İÇİN

-35-

Multi: Savaş

İki günü daha evde geçirdikten sonra artık iyice kendime gelebilmiştim. Bir hafta sonra dikişlerim alınacaktı. Artık çok fazla acı çekmiyordum. Sadece çok fazla
hareket edince acıyordu o kadar.
Okula gitme zamanı da gelmişti. Okulu bile özlemişim ya. Hele bar gözümde tütüyordu.

Okul formasını üzerime geçirip çantamı da hazırladıktan sonra evden çıktım. Kahvaltıda yine Koray ve Gizemin hazırladığı sandiviçlerden yemiştim. Çok fazla yapmışlardı ama onların da sonu gelecekti.

Hızla adımlarla okula ilerlerken yolun kenarında bir araba durdu birden. Arabayı tanımıştım. Canerin arabasıydı. Ön cam sonuna kadar açılınca Caneri gördüm.

"Atla"

Gülümseyip ön kapının oraya dolaştım. Hiç itiraz edecek durumda değildim. Arabaya bindiğimde okula doğru ilerlemeye başladik.

"Günaydın nasılsın?"

"İyi. İki gün çok sıkılmıştım. Okula gittiğime seviniyorum şuan. "

"O kadar sevinme okul daha sıkıcı. "

Dediğinde güldüm. Haklı olabilirdi.

"Ama sen geldiğin için sıkılmam artık. "

"Hala başka arkadaş bulamadın mi kendine?"

Dedim siritarak. Çok asosyal birine benzemiyordu ama kimseyle arkadaş olmaması garipti.

"İnsanlar farklı yaratıklar. Herkes senin gibi değil. "

Caner resmen beni övmek için yaratılmıştı. Ben bile bu kadar kendimi övmüyordum. O böyle konuşunca vay be ben neymişim diyordum.

"Bertan var o da iyi biri"

Bizim sınıfta tek önerebileceğim kişi Bertandi. Ben bile diğerlerini doğru dürüst tanımıyordum.

"Bertan Savaşın arkadaşı biliyorsun. Benimle neden takılsın?"

"Savaşın arkadaşı diye seninle arkadaş olmayacak diye bir şey yok. "

"Öyle ama. Neyse. Biliyorsun Savaş beni pek sevmiyor. Belki de nefret ediyor. "

"Boşver sen onu. "

"Sizin aranızda tam olarak ne geçti? Anlatmak ister misin?"

"Belki sonra. "

Şimdi Savaşi konuşup da moralimi bozamazdım. Ona olan kırgınlığım gün geçtikçe Savaşın yaptıkları sayesinde kızgınlığa dönüşüyordu. Her ne kadar ona kızgın olsam da onu sevdiğimi inkar etmiyordum. Evet onu özlüyordum ama yaptıklarindan sonra Savaşın özlemi hak etmediğini düşünüyordum. Beni iyice kendinden uzaklaştırıyordu. Ondan nefret etmiyordum ama aşkımda yara alıyordu.

Araba durduktan sonra okula geldiğimizi anladım. Okulun arkasına park ettiğinde

"Daha önce de arabayla mi geliyordun?"

"İlk zamanlar otobüsle geliyordum sonra bana göre olmadığını farkettim. "

"Otobüse binen zenginler "

Deyip güldüm. Bu çok iyi bir komedi filmi başlığı olabilirdi.

Caner de gülünce arabanın önünden hızla birinin geçtiğini farkettim. Caner farketmemiş olacak ki arabanın kontağını falan kapatıyordu. Önden geçen kişinin başında şapka vardı ama nedense Savaşa benzetmiştim. Arabadan inince ileriye doğru baktım ama kimseyi görememiştim. Caner ile beraber sınıfa doğru ilerlemeye başladık. Bizi görenler kendi aralarında fısıldaşıyordu. Az çok ne konuştuklarını tahmin ediyordum ama takmayacaktim.