SENİN İÇİN

-44-

Multi: Azra

Olaylı bir kız isteme merasiminden sonra Ümit abi beni eve bıraktı. Yanıma aldigim ama içi boş olan cantadan anahtarı çıkarıp eve girdim. Ne gündü be!

Ayakkabılarımi çıkarıp doğru odaya girdim. Işığı acmamla çığlık atmam bir oldu. Savas siritarak yatağımda uzanıyordu.

"Ödümü kopardin Savaş ya napiyorsun? "

"Seni bekliyordum."

"Eve nasıl girdiğini sormuyorum."

"Banyo camını sakın kapatma."

Elimdeki çantayı ve telefonu masanın üzerine bıraktım. Savas da yatakta doğrulup oturur pozisyona geldi.

"Keşke haber verseydin. Of yorulmuşum ya."

Dedim kendimi yatağa bırakırken. Oturduğum yerde yorulmuştum. Başımı duvara yaslayıp gözlerimi kapattım.

"Çok güzel olmuşsun. "

Gözlerimi açıp Savaşa baktım. O da bana bakıyordu. Uzun bir süre öylece birbirimize baktık. En son gözlerimi kaçırdım.

"Sen iyi misin?"

"Cok iyiyim. Sadece seni çok özledim."

Ellerimi tutup beni kendine çekince zorluk çıkarmadım. Kollarını belime koyup sımsıkı sarıldı. Ne olduğunu anlamasam da ben de ona sarıldım.
Geri cekildiğimizde ellerini yanaklarima koyup

"Özür dilerim. "

Deyince anlamaz gözlerle ona baktım. Niye özür diliyordu ki şimdi?

"Niye?"

"Bunca zamana kadar seni üzdüğüm için. "

Yine ayni konuları konuşuyorduk. Ben çoktan unutmuştum. Yaralar kabuk bağlamıştı tekrardan kanatmaya gerek yoktu.

"Savaş bu konuları geride bıraktık. Özür dilemene gerek yok."

"Her ne kadar geride bıraksak da o bizim peşimizi bırakmaz. Sen unuttum desende aslında unutamazsin."

Sessiz kaldığımda yanağımı okşamaya başladı. Ne diyebilirdim ki? Kırgınlıklar, kızgınlıklar peşimizi birakmazdi. Onlardan kaçıp kurtulmak gerekti.

"Bak her şeyi unutalım. Hikâyemize yeniden başlayalım tamam mi?"

"Tamam ama önce sana bir soru sorucam bana dürüst ol tamam mi?"

"Tamam sor."

Ellerini yanaklarımdan çekip ellerime indirdi.

"Ben eğer vurulmasaydım beni affedecek miydin? Yani beni seni vurulmaktan kurtardigim icin mi-"

"Seni affetmek istediğim için affettim."

Diye sözünü kestim. Zaten Savaşla ayrıldığımızda bile ben onu seviyordum. Affetmek için bu olaylar bahaneydi belki ama onu vicdanım rahatlasın diye affetmemistim.

"Sadece sen komadayken çok düşündüm. Eğer sen de gitseydin ben artık ölürdüm bu sefer. Sensiz yapamazdım Savaş. Bu yükler bana ağır gelirdi. Her ne kadar sana kırgın olsam da sensiz de olamayacağımı anladım ben. "

Bu sözlerimden sonra gülümsedi. Ben de gulumsediğimde

"O gün çok içmistim hayatımda icmedigim kadar. Her sey üst üste gelmişti. Kadirin durumu, annemi kaybedişim, seninle kavgamız. Kendimde değildim. Her yerde seni görüyordum. Sonra o kız gelmiş. Sen sandım. Yemin ederim gözümün önünde sadece sen vardın. Seni öpüyorum sandım. Aklim başıma sonradan geldi. "