SENİN İÇİN

-33-

Multi: Caner

Gözlerimi açtığımda yine o hastane kokusu doldu burnuma. Yeteri kadar aşina olmuştu zaten. Yattığım yataktan doğrulmaya çalışırken karnıma bir acı saplandı. Zaten en son hatırladığım şey de karnımdaki acıydı. Başımdaki seruma baktığımda yarısının bitmiş olduğunu gördüm. Normal bir odadaydım yani yoğun bakım falan değildi. Bugün de ölmemiştim.

İçeriye doktor ve hemşire girdiğinde hemşire serumu falan kontrol ederken doktor da

"Nasılsın Azra?"

"İyiyim. "

Kendimi iyi hissediyordum. Sadece hareket ettiğimde karnım acıyordu o kadar.

"Ağrı kesiciler seni idare eder. Onun dışında bir sorun olursa müdahale ederiz. "

"Peki ne zaman burdan çıkabilirim "

"Hemen acele etme. Ameliyatın çok kolay geçmedi. Çok kan kaybettin. Bu geceyi burda geçir duruma göre yarın bakarız. "

Kafamı salladıgimda ikisi de odadan çıktı. Onlar ciktiktan sonra odaya polis girmiş ifademi almıştı. Polise her şeyi eksiksiz anlattığımda bana bunu yapanların zaten sabıkası olduğunu ve yakında yakalayacaklarını söyledi.

Polis gittikten sonra içeriye Koray ve Gizem girmişti. Gizem elindeki buketi masanın üstüne koyarken ilerdeki koltuğa oturdu. Koray da başımda dikilip

"Kızım seni ne zaman yalnız bıraksam hastanedesin. "

Bu dediğine göz devirdim. Sanki isteyerek geliyordum.

"Geçmiş olsun Azra iyi misin"

"İyiyim sağol "

Diye karşılık verdim Gizeme. Bazen düşünüyorum bu kadar iyi ve güzel kızın bizim salakla ne işi olur diye ama bir cevap bulamıyorum. Gönül işte ota da konar Koraya da. Neyse.

"Bugün günlerden ne ya?"

"Cuma. Bir gündür uyuyorsun nerdeyse. "

"Ama hala yorgunum. "

"Ameliyatın zormuş doktor öyle dedi. Çok kan kaybetmişsin. "

"Tam olarak noldu yani ben buraya nasıl gelmişim?"

Koray yanıma oturup.

"Telefondayken senden ses gelmeyince ben de hemen bara geldim. Ama sen yoktun. Hastaneye geldiğini bizim güvenlikçilerden  öğrendim. Ben de buraya geldiğimde bir çocuk vardı. Seni o getirmiş hastaneye. Üstelik kanı da o verdi. Ne kadar iyi biri görsen. "

Gerçekten iyi biri olmalıydı. Resmen hayatımi kurtarmıştı. Üstelik bir de kan vermiş.

"Kim o?"

"Şuan dışarda çağırıyım. Sen uyanana kadar buradaydı. "

Şaşırmıştım. Hem hayatımi kurtarıp hem de başımda beklemesi garipti. Kim olduğunu merak etmiştim.

"Olur "

Teşekkür etmeliydim. Teşekkür yeterli miydi bilmiyorum ama elimden başkası da gelmezdi.

Koray kalkıp dışarı çıktı. Bir süre sonra içeri girdiğinde onun arkasından giren kişiyle gözlerim büyüdü.

"Caner"

"Geçmiş olsun Azra "

"Siz tanışıyor musunuz?"

Korayin sorusunu duymazlıktan gelip Canere bakmaya devam ettim. Benim hayatımı o kurtarmıştı.  Üstelik kan bile vermişti. Ne diyeceğimi bilemiyordum.