SENİN İÇİN

-26-

Multi: Savaş

Okuldan sonra bizim eve uğrayıp daha sonra da mezarlığa gitmiştik. Savaşı annem ve babamla tanistıracaktim.

Mezarlığa giriş yaparken aklıma yine Kadir gelmişti. Annemi de babamı da  benden alan bu adamdı. İçinde beslediği kini, nefreti hiçbirimiz farketmemiştik. Bunca yıldır bekliyordu demek ki. En sonunda babamı almıştı benden. Sonra da annemi. Hayatımı mahveden bu adamdan öğrendiklerimden sonra bir kez daha nefret etmiştim.

Annem ve babamın yanına geldiğimizde Savaş gelirken yolda aldığımız çiçekleri bıraktı. Ben de babamın yanına çöküp Savaşa baktım.

"Bizi biraz yalnız bırakır mısın"

Kafasını sallayarak uzaklaştı. Gittiğinden emin olduktan sonra tekrardan onlara döndüm.

"Uzun zaman oldu. Ne zamandır yanınıza ugramiyorum. Ama zaten sizi kalbimde taşıdığım sürece hep yanınızdayım. "

Olanlardan bahsetmeye niyetim yoktu. Belki görüyorlardı ama şimdi
konuşup da moral bozmak istemiyordum. Gerçi ben bile hala şoktaydım. O adamın hem annemi hem de babamı toprağa koyması inanılır gibi değildi. Gerçi az kalsın beni de gönderiyordu ya.

"Bide "

Deyip bir müddet bekledim. Savaştan bahsedicektim ama nasıl desem bilemiyordum.

"Biri var. Ve biz yani sevgiliyiz. Aslında nasıl oldu ben de tam anlamadım ama onu gerçekten önemsiyorum. Merak etmeyin o da beni. Bunu size daha önce söylemeliydim belki ama fırsat olmadı belki de utandım bilmiyorum. Şuan da burda. Sizle tanışmak için geldi. "

Ayağa kalkıp Savaşa bakindim. Bir ağaca yaşlanmış duruyordu. Beni görmesi için biraz dikildim ama bu tarafa bakmadı bile. Dalıp gitmişti.

"Savaş "

Diye kısık ama duyulur bir sesle bağırdım. Beni duymuş olmalı ki bu tarafa bakıp gelmeye başladı. Yanımiza geldiğinde elini tutup basimla merhaba demesini söyledim. Onu nasıl yaptıysam artık. Ama Savaş anladı. Benim sevgilim çok akıllı.

"Merhaba efendim. Ben Savaş. "

Sonra bir anlık bana baktı. Ne diyeceğini bilmiyor gibiydi. Ben bilmem deyip ellerimi kaldırdım. O da boğazını temizleyip

"Ee ben yani "

Gülmemek için kendimi tuttum. Savaşı ilk defa böyle görüyordum. Uzun zaman bununla da dalga geçebilirdim. Benim gülmemek için kendimi zor tuttugumu görünce kaşlarını kaldırdı.

"Allah'ın emri Peygamberin kavliyle kızınızı istiyorum"

Deyince beni bir öksürük krizi tuttu.
Bana bakıp güldü. Gözlerimi açmış ona bakarken o kendi kendine konuşuyordu.

" Merak etmeyin efendim ona çok iyi bakıp onu bırakmayacağım. Söz veriyorum. "

Savaş gerçekten delirmiş olmalıydı. Şuan kız isteme merasimimi izliyordum.

"Savaş delirdi mi sen "

Bana bakıp

"Verdiler seni. Artık tamamen benimsin"

Deyip güldü. Mal mıyım oğlum ben. Aldım verdim falan. Cidden delirmişti. Acaba ben yokken kafasını bir yere mi çarpmıştı. Ya da saksı düşmüş. Her şey olasi şuan.

...

Mezarlıktan çıkmış öylece yürüyorduk.  Savaş elimi tutunca bir şey demedim. Sonuçta artık sevgiliydik değil mi. Bir an mezarlıkta söyledikleri aklıma gelince durdum.