Say I Love You Too

Chapter 1

Chapter 1
Chevrolet SS

"Cam, punta naman tayong locker." aya ko kay Camille na kanina pa nakatingin sa crush nyang ka-varsity ko sa volleyball na kasalukuyang kumakain ng lunch. "May kukunin lang ako."

Tumingin sya sa akin with a dreamy smile. "Ilakad mo muna ako kay Henry." malambing na sabi nito sa akin.

Umiling-iling ako. "Alam mo, kung nandito si Anne, nasapak ka na non." sabi ko dito. Nagmigrate sila Anne nang maghighschool kami pero keep in touch pa rin kaming tatlo. Sa amin kasi ay si Anne ang pinaka-ate namin. "Second year palang tayo, Cam! Mag-aral ka muna." dagdag ko and she frowned.

"Ang kj mo talaga!" untag nito. "Palibhasa wala kang crush kaya hindi mo nararamdaman ang nararamdaman ko." she pouted at tumayo saka nag-umpisang maglakad palayo ngunit huminto din at lumingon sa akin. "Tara na sa mga lockers!" aya nito and I chuckled. Hindi talaga ako matitiis ng isang 'to.

Tumayo na rin ako at nakangiting sumunod sa kanya kahit medyo nagtatampo pa sya at palayo-layo pa sakin ng kaunti.

"Wow! Yumaman ang admirer mo, 'te!" untas ni Camille. "Last year, papel lang for letters pero ngayon isang red rose na."

I rolled my eyes at kinuha ang librong kailangan ko sa loob ng locker saka muli itong sinara.

"Hindi mo man lang ba kukunin?" tanong nito sa akin.

Suminghap ako at binuksan muli ang locker ko para kunin ito. "Oh." binigay ko sa kanya ang rose. "Baka mabulok sa locker ko at mangamoy."

Napanganga si Camille sa sinabi ko, literally. "You're unbelievable, Rae!" untag nya.

Nagkibit-balikat ako at nagsimula ng maglakad sa hallway na sinusundan naman ni Camille. "Hindi mo man lang ba itatago 'tong rose?" aniya at pinapakita sa akin ang rose na hawak nya. "Sayang naman 'to."

"Kaya ko nga binigay sayo dahil sayang kung mabubulok lang sa loob ng locker ko." I said. "I care about nature too, you know." I smiled at her saka tumungo sa classroom namin dahil malapit na rin namang matapos ang lunch break.

Umupo sya sa tabi ko where she really sits. "Buti pa sa nature, nagc-care ka eh samantalang sa nagbigay nito, wala kang pakealam." she uttered.

I sighed at hinarap ito. "First, hindi ko alam kung anong gagawin ko dyan sa rose na 'yan." I stated. "Second, my mom loves plants and flowrs too that's why I care for it." I added. "And third, hindi ko kilala kung sino ang nagbibigay nyan so why will I care for him."

Umiling-iling ito. "I really cant believe you." hindi makapaniwalang sabi nya. "After intramurals noong first year ay lagi ka nyang binibigyan ng letter everyday. At sa everyday na yun ay isang beses mo lang binasa ang letter nya at yun ang unang beses na binigyan ka nya ng letter dahil akala mo ay reminder slip sa loob ng locker mo and the next following days, hindi mo na binabasa dahil alam mong galing na iyon sa admirer mo." kwento nitong alam ko naman and that she dont have to reminisce. "Tapos ngayon that he's still willing to pursue you through this rose ay wala ka pa ring pakealam?"

Huminga ako ng malalim. "I already told you, Cam." I reminded her. "Wala nga akong oras sa mga ganyan. All I want is to finish highschool and then college to be a professional. Someday, I'll be the one who'll handle our business and I dont want to fail mom and dad." sabi ko. "For now, that's my only priority."

She sighed and didnt talk. It's a sign that she already gave up debating with me.

My other classmates slowly filled up the classroom as we start the last three classes for the day until dismissal.

"Rae." sambit ni Camille as she holds my arms tightly and looked straight.

Nag-angat din ako ng tingin and I saw Henry, her one hundred percent crush na naglalakad papunta sa amin.