Say I Love You Too

Chapter 4

Chapter 4

Rosas.

Halos ilang oras na rin akong hindi mapakali sa binabasa ko magmula nang tumingin ako pinost na picture ni Klare sa facebook kani-kanina lang.

She's with Joshua na naka-akbay pa sa kanya. Kitang-kita ang pagiging meztisa ni Klare nang dahil sa pagpula ng pisngi nya. She's wearing her long yellow dress while Joshua is wearing our boy's typical school uniform.

May role play kasi kanina lahat ng Sophomores kaya kami naka-ayos. We had a fashion show about the Greek Gods and Goddesses. She portrayed Harmonia, the goddess of concord while I portray Aphrodite, goddess of love and beauty which my teacher told me that it suits me. Pero ang sabi naman ni Camille ay tanggalin daw ang 'love' na part 'cause I dont know how to appreciate love and how to love.

Well, I do know how to love. I love my mom, dad and of course my close friends. I appreciate love 'cause I get happy whenever someone who's close to me, specially my family tells me that they love me. Isn't that enough for me to suit it perfectly?

I refresh my facebook homepage at nagt-trend pa rin ang picture nilang dalawa na padami ng padami ang likes and comments. May mga iba ring nagshe-share. Nalilink na rin sila sa isa't-isa and they're pertaining to Klare as the first and lucky girl of Joshua.

"Really?" I said out of nowhere when I read her caption ng pindutin ko ang picture nila.

Just a little bit closer. Just a little bit more. :') - with Joshua Christian Sy

"Si Joshua na ba at si Klare?" I suddenly asked Camille nang hindi ko na mapigilan ang sarili ko sa pagtatanong.

Napatigil sya sa pagtetext at parang hindi pa inaasahan ang tinanong kong iyon. Expression nya palang ay alam ko na ang tumatakbo sa isipan nya.

I exhaled. "Look, it's not what you think, Cam." pinangunahan ko na ito. I know what she's thinking.

Napangisi sya. "Why so defensive?" aniya. "Wala pa akong sinasabi." nagkibit-balikat ito.

"Your expression says otherwise." I uttered. "Ano nga kasi?" tanong ko ulit. I just cant understand my self kung bakit gustong-gusto kong malaman ang status nilang dalawa. Maybe, it's because noong inamin sa akin ni Klare na may feelings sya kay Joshua that's why I'm assuming na meron ng namamagitan sa kanilang dalawa.

I mean, who wouldnt fell for Klare? She's pretty, athletic, talented, smart and friendly. Sanay syang makihalubilo sa iba't-ibang klase ng tao. She's very flexible. Not like me who chooses who to be with. Hindi ako mabilis makaramdam ng pagkakomportable sa isang tao. I need to know you for more than half a year or more bago kita ma-consider as a friend.

"Wala." she simply said at bumalik sa pakikipagtext.

"Wala?" kumunot ang noo ko. It's like I'm waiting for more information that I can get about then. I'm not contented about hearing her one-word answer.

"Wala." she repated.

"As in wala?" I asked again and she sighed at sa wakas ay nagawa nya ng bitawan ang cellphone nyang hindi nya na binibitawan.

Lumingon ito sa akin. "Wala nga." aniya. "Walang sila. Hindi sila. They're not together." sunod-sunod nitong sabi. "But, I also heard na umamin na si Klare kay Joshua." biglang sabi nito.

That's the kind of information that I was waiting for her to say!

"She confessed to Joshua?" I asked again and she nodded.

"And the mysterious thing is no one knows what response did Joshua gave to Klare." dagdag nito. "Their relationship is like a mystery that you need to solve in order to know what's really going on between them." pagpapatuloy nito. "Nakaka-excite tuloy ang love story nila!" she squeaked.

Tumahimik nalang ako after she said all those things. I dont know what to say or how to react about it. Pati ako ay nagiging curious kung ano ngang meron and I just want to investigate everything to know their current state. Masyadong ginugulo nito ang utak ko and I dont want to feel any distractions lalo na't malapit na ang 4th quaterly exams.

"Punta lang ako sa locker ko." I suddenly stood up from my sit at kinuha ang ilang libro kong hindi na kailangan. "Ilalagay ko lang." dagdag ko. "Wanna come?" aya ko pa sa kanya nang hindi nya ako pinapansin dahil sa pagpipindot sa kanyang cellphone.

Umiling ito. "Nope. Ikaw nalang." she said smiling but not looking at me. Instead, she's looking at her phone.

I just sighed. "Okay then." sabi ko nalang at naglakad na papuntang locker room. Kahapon ay hindi ako pumunta ng locker dahil inuwi ko lahat ng mga major books ko.

Binuksan ko na ang locker ko and as always, there's another long-stemmed red rose. And like what I always do, I get my favorite book, Paper Towns by John Green. Binuksan ko ito sa isang parteng wala pa akong naiipit na rose. I put it there at muling isinara. Instead of throwing it at binibigay kay Camille na nagsawa na daw sya sa roses ay nilagay ko nalang sya doon sa libro. Tapos ko nanaman na 'yong basahin.

Nilagay ko na ang libro ko sa Biology, Asian Literature at Social Studies ko.

I automatically looked at the door ng marinig ko ang pagbukas nito.

"L-Lyrae!" gulat na sabi nito while my eyes travelled down to the long-stemmed red rose that he's holding na nagpabilis ng tibok ng puso ko. It's very similar to the rose that I always got inside my locker.

Could it be him?

"J-Josh?" ito nalang ang nasabi ko habang nakatingin pa rin sa hawak-hawak nyang rosas na parang hindi nya alam kung ano ang gagawin nya doon.

"A-Ahm, hi." sabi nalang nito at tuluyan ng pumasok sa loob ng locker room. "N-Nandito ka pala." stuttering, he said.

Hindi ko mapigilang hindi maalis ang tigin ko sa rosas na hawak nya.

Should I ask him? Should I confront him about the rose?

"J-Josh, about the ro--"

Napatigil ako sa pagsasalita nang makita kong binuksan nya ang locker ni Klare. Maingat nyang inilagay sa loob non ang rosas na hawak nya.

Mabilis nya itong sinarado at lumingon sa akin. "Huh?"

Napayuko nalang ako. "N-Nothing." I uttered at isinara na ang locker ko. "I better go." sabi ko nalang as I walk outside the room.

"Lyrae.." he called and I immediately stopped to listen to what he has to say.

"Hmm?" I mumbled.

"P-Please dont tell anything to Klare." pakiusap nito. "About the rose that I put--"

"Makakaasa ka." pinutol ko na ang sinasabi nito at tuluyan ng umalis doon.

Bumalik ako sa tambayan namin ni Camille when I saw many people over there.

Tahimik lang dito at walang masyadong pumupunta dahil halos lahat nga sila ay nasa cafeteria and student's lounge.

"Camille Celestine Santos."

Narinig ko ang isang pamilyar na boses at agad akong lumapit sa gitna upang makita ang pinalilibutan ng mga tao.

Nanlaki ang mata ko when I saw Henry kneeling over Camille na kitang-kitang pinipigilan sa abot lahat ng kanyang makakaya ang kilig na nararamdaman. Mukhang sasabog na ang kanyang mukha sa sobrang pula.

"Will you be my girlfriend?" Henry asked at nagsimulang magtilian ang mga babaeng nanonood sa kanilang dalawa.

Mag-isip-isip ka naman, Camille please. Wag ka munang padalos-dalos sa mga isasagot mo. Ni hindi nga sya nagpaalam sayo na liligawan ka nya eh.

Argh! Gustong-gusto kong sabihin sa kanya yan ngayon. Right here, right now pero hindi ko kayang mamahiya ng tao kahit na kinaiinisan ko ito. My conscience just cant take it.

"Yes, Henry." sagot nito. "I wanna be your girlfriend."

Great! May ikagaganda pa ba 'tong araw na 'to?