Chapter 5

173K 4.7K 548
                                    

Chapter 5

Line-up.

"Babe, pakiabot naman oh." malambing na sabi ni Camille kay Henry na pinapaabot ang ballpen nya na nasa tabi nito.

"Here, babe." isang matamis na ngiti ang pinakawalan ni Henry kay Camille nang maibigay nya ang ballpen nito.

I just rolled my eyes at them kahit hindi nila nakita. Magkakasama kami ngayon dito sa canteen. Halos two weeks na ang nakakalipas simula ng naging sila and two weeks pa rin ako hindi komportable na kasama sila. Okay lang sa akin kaso hindi ko maiwasang maasiwa sa minsanan na pagtitig sa akin ni Henry. Ayoko namang mag-open kay Camille cause I dont what her to misunderstand anything. She's very happy right now at ayokong masira 'yon.

Niligpit ko ang gamit ko at agad napatingin sakin si Henry. "Goin' somewhere?" tanong nito sa akin na dahilan ng pagtingin sa akin ni Camille.

Ito pa ang isang ayoko. Camille's ears and eyes are all on Henry. Ni hindi ko nga alam kung twing magkakasama ba kami ay napapansin nya pa ko or kung aware ba sya na kasama ako. It's like a new her. A new her at hindi na ako kasama sa picture na 'yon.

"San ka pupunta?" tanong sa akin nito.

I still manage to smile at her and I raised my book. "Study." tipid na sabi ko at agad ko na silang tinalikuran para pumunta sa dati naming tambayan.

4th quaterly examinations na namin ngayon and this is our last test. I dont wanna waste time chitchatting and feeling devasted. I'll just focus everything on this thick Asian Studies book. After this, it's summertime. Fun time with mom and dad.

"All alone?"

Rinig ko sa isang boses na agad nagpabilis ng puso ko.

God! Why am I being like this?

Nag-angat ako ng tingin sa kanya na parang walang pakealam when I'm actually trying to contain everything that I'm feeling inside me.

"Not anymore." sabi ko nalang at binalik ko ulit ang tingin ko sa libro kahit hindi ko naman maintindihan na ang mga binabasa ko.

He chuckled at ramdam na ramdam ko ang paglapit nya sakin. Umupo sya sa tabi ko at inilabas din ang libro nya. American Studies na sila 'cause he is already a 3rd year student going to 4th.

Tahimik lang kaming nagbabasang dalawa when I cant help but to speak. "Ba't hindi mo kasama si Klare?" I suddenly asked and it made him stop reading.

"Why'd you ask?" ganti nitong tanong nang hindi tumitingin sa akin at bumalik ulit sa librong binabasa nya.

Nagkibit-balikat ako. "Aren't you together?" sinagot ko rin ito ng patanong na sana nama'y sagutin nya na.

"We're not." simpleng sagot nito na dahilan ng pagwawala ng utak ko. Hindi sila pero ang pinapakita nila ay saliwa.

"Hindi kayo but you're action says otherwise." sabi ko dito. "Why did you gave her a rose? I mean, she likes you. Klare really likes you and so do you." I just cant help but to ask and ask. This is so not me. I dont care about people's lives except this one. Parang hindi ako matatahimik hangga't hindi ko alam ang bawat detalyeng nangyayari sa kanilang dalawa.

"Who says that I do?" bigla nitong sabi and I shockingly looked at him.

"H-Huh?" I stuttered and he looked at me seriously. Eye to eye.

"Who says that I like her?" aniya at para akong nabingi sa narinig ko galing sa kanya. "Who says that I like Klare?" ulit nito ng mas klaro.

"Y-You dont like her?" hindi ko mapigilang mautal. All I ever thought ay there's already something that's going on between them. That they're already in the mutual understanding stage on the way to in a relationship stage. Well, that's what I've learned in romantic novels that I read. It has different levels. Hindi pupwedeng basta nalang naging kayo without passing to these stages. Dahil kung naging kayo without those, parang naglolokohan nalang kayo. It's like your relationship is just a game.

Say I Love You TooTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon