You're my special (COMPLETED)

Chapter 16

AMIRA'S POV

Natahimik na ako nang wala na akong maitanong kay apple. Sinulat ko ang pwedeng position para sa kanya at ayos naman siya base sa sagot niya.

"I-I think you are qualified to other position"

"Thank you" sinundo na siya ni ava para maglunch.

Tahimik lang akong tinutupi ang papel habang hindi pinapansin ang mga matang KANINA pa nakatitig sa akin. Nakasandal ang isang siko niya sa tuhod habang nakaharap sa akin.

I was about to cry because of the tension I've been feeling. He look like a crazy man smiling at my side, looking directly while secretly playing my hair at my back.

"You are so damn good hon"

"I'm done, I need to go" binigay ko na sa kanya ang papel at inayos ang gamit.

"Base from your questions. You don't want to hire her. You don't want her to work with me"

"Don't be assuming, I thought you did a research so I bet you knew how crucial I am in interviewing employees" sumusunod na siya sa akin kaya nilalampasan ko lang.

"Spend more minutes with me please" huminto na ako sa harap ng elevator at diretso lang ang tingin doon. Takot na baka magtagal pa ako sa impyernong to "Please pretty please--5 more minutes?-4?-Please, I want to see your face more. Promise I won't h-hurt you"

*ting* bumukas na ang elevator pero hindi ko inasahan ang bubungad sa akin.

"T-tita?"

*pak* napaatras ako sa biglaang pagsampal ni tita veronica.

"Naibalik mo nga si emmanuella pero sinira mo naman lahat! This is all your fault!" tumabi ako nang banggain nila ang balikat ko. Yumuko ako habang nakahawak sa pisngi. H-hindi nga ako ang may kasalanan!

"What are you doing here?! What did you do?! Fvck!! Umalis kayo!!"

"Mr.de la vega, as I knew, before, you were just their bodyguard. How come you came in this position?!" -tita veronica

"I want to put everything--everyone where they should belong! Kasali na kayo doon" naglakad sila pabalik ng opisina kaya tahimik lang akong nakatayo dito.

"Put where we belong?!! This is where we belong!! Stop what you are doing!!"

"You were just using our money from the very start. You're getting the benefits that was supposed for us! You were lucky that her father gave all want you want--but in me? Sad to say but I am getting them back. All" napatingin ako sa mga empleyado na napatigil pala sa ginagawa nila "LEAVE!! NOW!"

"I WILL!!"

"T-tita" sumunod agad ako sa kanya.

"Talk to that man!"

"I need your help, tulungan mo kami ni ace na makabalik sa new york sa lalong madaling panahon" humarap siya sa akin.

"No one will accept and respect you and your sister! They will think that we are just an ordinary person. Our name was gone so we better think for our own lives!" may humawak sa balikat ko pero tinabig ko lang yun at dumaan sa hagdan.

Pangalan ang pinanghahawakan namin kaya maraming takot na sumubok na saktan kami ni ace. I remember their comments before.

'Ugh I really hate that woman, she look like a girl version of satan'

'Didn't you noticed? She's kinda mean'

'Too many are scared about her! Like scared really'

'Can I just give a slap? She fired me like hell!!'

'She's so powerful but scary!'

'Huh wonder if there's a thief will try to snatch her'

'She didn't deserve a man like ace'

NATHALIE'S POV

"AHHHHH!!" tumili ako pagkaahon nila sa akin.

"Magsasalita ka o hindi?!" tanong nang mga pulis sa akin.

Humawak ako nang mahigpit sa gilid nang drum at umiyak pa. Halos puno na ang tiyan ko sa maduming tubig na nainom.

"W-WALA AKONG ALAAAM AHHH!!!"

*splash* h-hindi ako makahinga!!!

"Hindi kami titigil kung hindi ka magsasalita! Ikaw ang parating nandun kaya siguradong may alam ka!" hindi ko na nagawang sumagot dahil hikbi-iyak lang ang lumalabas sa bibig ko. W-wala akong alam!!

*coughcough*"

"May nakakita sa inyong tatlong magkapatid nung gabi bago masunog ang bahay ninyo! Malamang isa sa inyo ang suspect din sa pagkamatay ni ethan smith!"

"Oo nandun nga ako nandun din sila pero--"

*Splash*

"AHHHHHH!!!"

"Ikaw nga ang may kasalanan?! O YUNG KAPATID MO NA SI MISS AMIRA?!! UMAMIN KA!! KAYONG DALAWA ANG GAGAWIN NAMING SUSPECT!"

"H-h-hindi!" tinapon nila ako sa sahig.

"Malapit na kayong iharap sa hukom. Tandaan mo ang mga sinabi ko para matapos na to miss. Ikaw na ang suspect namin kaya humanda ka"

"Sino ka ba?! Hindi kayo pulis!! Sino nagbabayad sa inyo?! Si kuya linc lang ang alam kong magpakulong sa amin p-pero h-hindi niya magagaw to dahil kaibigan ko si ate bea!!" lumapit yung isa sa akin at mahigpit na hinawakan ang buhok para iharap sa kanya.

"Kung ayaw mong idiin ang kapatid mo na si miss amira. Ikaw ang ididiiin naming lahat, ikaw ang makukulong at ikaw ang mahihirapan dito"

"SINO NAGUTOS SA INYO NITO?!!"

"Hahaha mamaya isusunod namin ang nanay mo dito" napatingin lang ako sa sahig at naguluhan sa lahat. B-bakit??? B-bakit???

"Ayusin niyo na yung sa nanay nito!"

***

Nakaupo lang ako habang sinusuri ang mga kasama ko. Nasa ibang selda si mom.

*blagblag*

"May bisita ka!!" nagayos muna ako bago lumabas.

"Oh may bisita ka na naman senyorita?!!!" tumingin ako sa isang priso na minamasahe pa nang kapwa niya priso. Ano siya boss??

"Senyorita ipalakas mo kami sa mga kaibigan mo haha" malanding sabi nung medyo nasa 40's na. Wow! Baka may apo ka na nga sa tuhod tapos lalandi ka pa?!!

Hindi ko na lang sila pinansin at tumingin lang sa hawak kong tabletas. Binigay nila to sa akin. K-kailangan ko to. Lumabas na ako at nakita agad yung tatlo na parati na lang bumibisita sa akin. Lumapit ako at niyakap si kuya.

"Bunso kamusta ka na dito?"

"H-hindi"

"Bakit? Pinapahirapan ka ba nila dito?" palihim kong kinain ang tabletas at nilunok yun agad.

"Ayoko na bumalik sa loob!!! W-wala akong kasalanan. A-ayokong makulong habang buhay!!!"

"Sabihin mo lang ang nalalaman. Wag ka na matakot" dahan dahan akong tumingala sa kanya kaya kumunot ang noo niya.

"A-ayoko makulong k-kuya"

"Wala ka namang kasalanan diba? Sabihin mo--- bunso?!!"

"NAT?!!" basta nalang akong bumagsak sa sahig. Tinignan ko sila na natataranta ng tumatawag ng tulong.

"Tumawag kayo ng ambulansya!!!"

"Kukunin ko ang sasakyan!! Cj dalhin mo siya!!!" hinayaan ko lang ang sarili ko na mangisay habang binubuhat palabas. Ang sakit sa tiyan pero kailangan!! Mabilis akong bumaba at tumakbo palayo.

"SAAN KA?!! NAAAAT!!!!" tumakbo ako ng tumakbo. Sinusundan ang mga paang walang direksyon.

Kailangan kong makalayo. Hindi ko na kaya!! Ngayon alam ko na kung bakit nakakabaliw ang mapunta sa ganitong sitwasyon!!!