Krallar, Prensler, büyücü ve ejderhalar.
İyilik ve kötülük.
Gerçekler hiç bu kadar fantastik bir şekilde anlatılmamıştı.
Çiftler: ChanBaek
HunHan
KaiSoo
✴ Kitap Angst değil ✴
Seoul duvarlarının dışında Baekhyun'un aklına hayaline sığamayacak kadar büyük bir ordu vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şatonun dışında kan emmek için adeta pusuda bekleyen orduyu gördükçe damarlarının yukarı doğru çekildiğini hissediyordu.
Duyduğu sinirden dolayı derince bir nefes alıp ellerine yumruk şeklini verdi. Chanyeol hemen arkasında dikiliyordu.
"Bu kadarını başarmasını beklemiyordum." Arkasından gelen sese dönmek istesede yapmadı. Yapamadı. Gözlerinde ki korkuya şahit olsun istemiyordu çünkü. Korktuğunu görürse ümitleri kırılır, daha başlamadan bitirir diye kendini saklıyordu Chanyeol'den. Evet güçlüydü. Baekhyun son Kutsal Büyücü idi. Ama güçlerinin ne kadar farkındaydı? Emin olmadığı en büyük sorun buydu. Güçleri binlerce kara büyücünün hayatını elinde tutabilmesi için gerçekten yeterli miydi?
Başını sağa sola sallayıp düşüncelerinden sıyrılmaya çalıştı. Fakat o düşünceler öyle işlenmişti ki zihnine, çıkmak bilmiyorlardı. Omuzlarında hissettiği büyük eller onu kendine çekmek istediğinde ise direndi. Chanyeol ile göz göze gelmeye mecali yoktu. Daha şimdiden bu savaşın kaybedeni olduklarına o kadar çok emindi ki. Fakat büyük eller onun zayıf bedeninden çok, çok daha güçlüydü. Bu yüzden daha fazla direnemeyip şimdi yüreğinde ki korku sebebi ile bunun hiçbir zaman gerçekleşmeyeceğini düşünsede, gelecekte eşi olacağını hayal ettiği adama döndü.
Gözleri anında birbirlerini bulurken, onunda kendisinden farksız olmadığını görmek yüreğine daha büyük sancıların saplanmasına neden olmuştu. Korkudan titreyen eli Chanyeol'un yanağını bulduğunda diğeri nefes alıp gözlerini kapattı. Başka bir zaman olsa Baekhyun görüntünün güzelliği karşısında nefessiz kalabilirdi. Lakin şu an çok ümitsizdi.
"Korkuyor musun?" Diye sordu. Chanyeol'un gözleri halen daha sıkı sıkıya kapalıydı. Derince aldığı nefeslerin içinde hissettiği Baekhyun'un kokusu zihnine dolup beyninin bir köşesine onu kazıyordu.
"Korkuyorum. Çünkü ilk defa sahip olduğum, beni mutlu eden biri var. Korkum bu savaşı kayıp etmek değil. Seni kaybetmek Baekhyun." Gözleri açılıp zihnini çevreleyen karanlıktan nihayet kurtulduğunda Baekhyun'un kokusundan bir nefes daha çekti içine. Parmakları genç prensin saçlarının arasına daldığında bedeninden yayılan kokunun saçlarında artarak burnuna dolması mahvetmişti genç kralı.
"Sana beni kaybetmeyeceğinin sözünü veremem." Baekhyun parmak uçlarında yükselip dudaklarını onun dudaklarının üzerine otutturdu. İkisinin de nefesleri aynı anda teklemişti. "Ama bunun olmaması için çaba göstereceğimin sözünü verebilirim." Gözlerinin tam şu an dolması ona zor anlar yaşatsada, pes etmedi. Üzerine konumlandığı kalın üst dudağı dudaklarının arasına alıp büyük bir açlıkla onu emmeye başladı. Elleri Kralın zırhı üzerinden sert bedenini okşarken almaya fırsatı olmadığı nefesler umurunda değildi.
