Ale żeś mi słodzisz, mój ty cukiereczku,
Topisz swoje wady w zbyt gorącym mleczku.
Taka piękna, niesłychana, mądra, utalentowana,
dobroduszna, litościwa, no a wciąż nikogo nié ma!
Na co mi te puste słowa?
Komplementy? Głupia głowa
Myśli, że mnie to poruszy
i serduszko moje skruszy.
Coś ci już nie idzie, tylko zauważę.
Żałość się przelewa poza wszelką skalę.
O-o! Czyżbym była na drugim miejscu?
A jak nie wyjdzie, to na ślubnym kobiercu?
No ciebie coś chyba
p
opierdoliło.
Otóż, nie tym razem!
wos, poniedziałek, 18.02.2019, lubin
CZYTASZ
Myśli rozrzucone
Poetryjeżeli czegoś nie lubię, to dusić swoich tęsknot na dnie serca. kiedyś i tak się uwalniają, ale gdy stopniowo wypłakuję żal z duszy, boli mniej niż gdy wszystkie wylecą z niezałatanej w sercu dziury, robiąc problemów więcej niż sto mamuntów, biegnąc...
