ေခတ္ အရင္ရက္ေတြတုန္းက စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲ ျဖစ္ခဲ့သမွ်ဟာ ကိုကို႔ရင္ခြင္မွာ ေမွးစက္လိုက္တာနဲ႕တင္ ေျပေပ်ာက္ကုန္သည္။ စိတ္ေရာလူပါ ပင္ပန္းခဲ့တာေတြေၾကာင့္ ကိုႀကီးနႏၵရဲ႕ေဆးခန္းမွာ စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္လိုက္ၾကတာ မိုးလင္းသြားတဲ့အထိကို တစ္ေရးပဲ။
"အဟမ္း အဟမ္း..အထဲက ညီေလးေတြ၊ ဒီအစ္ကိုႀကီး ဝင္လာလို႔ ရမလား"
လိုက္ကာစကြယ္ထားတဲ့ အခန္းအျပင္ဘက္မွ ကိုႀကီးနႏၵရဲ႕ အသံျပဳ ေအာ္သံကို ၾကားရလို႔ ေခတ္တို႔လည္း တစ္ၿပိဳင္တည္း ေငါက္ခနဲ ထထိုင္ လိုက္ၾကသည္။
" ကိုႀကီး ဝင္လာလို႔ရပါတယ္၊ ေခတ္တို႔ နိုးေနၿပီ "
ျပန္လည္အသံျပဳသံ အဆုံးမွာ ကိုႀကီးနႏၵက လိုက္ကာစကို တြန္းဖယ္ၿပီး အတြင္းခန္းထဲကို ဝင္လာသည္။
"Joy သက္သာလား "
"ကိုယ္လက္ေတြ နာေနတယ္ ကိုနႏၵ၊ အရိုက္ခံထားရတဲ့ အရွိန္ေရာ၊ မေန႕က စိတ္ကိုတင္းၿပီး ကားကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ေမာင္းလာလို႔ ထင္တယ္"
"အဲ့ဒါဆို အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးတစ္လုံး ထပ္ထိုးလိုက္ဦး "
"ဟုတ္ "
ကိုႀကီးနႏၵက အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးတစ္လုံးကို ကိုကို႔ကို ထပ္ထိုးေပး သည္။
"အိမ္ကို ျပန္နားခ်င္ရင္ ျပန္ၾကေလ၊ Joy ရဲ႕ကားကို အစ္ကို ေမာင္း ေပးမယ္ "
" ဟုတ္ ကိုနႏၵ၊ အဲ့ဒါဆို ေမာင္းေပးပါဦး "
" အဲ့ဒါဆို သြားၾကရေအာင္ .. ထထ "
ကိုကိုက ကိုယ္လက္ေတြ နာေနတယ္ဆိုလို႔ ေခတ္ကပဲ ကိုကို႔ကို ကားေပၚ တြဲတင္ရသည္။ ကိုႀကီးနႏၵကိုယ္တိုင္ ကိုကို႔ကားကို ေမာင္းေပးၿပီး ေခတ္တို႔ကို ကြန္ဒို လိုက္ပို႔ေပးသည္။
"ကိုကို သတိထား၊ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ဖန္ကြဲစေတြ ရွိတယ္၊ ဒီဘက္လာ"
အိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္းမွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚက ဖန္ကြဲစေတြကို နင္းမိမွာစိုးလို႔ ဖန္ ကြဲစေတြကို ေရွာင္ဖယ္ရင္း ကိုကို႔ကို အိပ္ခန္းထဲအေရာက္ ေခတ္ကပဲ တြဲေခၚသြားရ သည္။ ေခတ္တို႔ရဲ႕ အိမ္ကေလးကို ျပန္ေရာက္မွပဲ ႏွစ္ေယာက္အတူ မ်က္ႏွာသစ္ ၾကသည္။
STAI LEGGENDO
ကိုယ့်ရဲ့ VIP [completed]
Narrativa generale[Unicode] Broken family က မွေးဖွားလာတဲ့ အချစ်ကို ရှာဖွေနေတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်နှင့် ဘောင်တွေစည်း မျဉ်းတွေကြားမှာ မနေနိုင်လို့ မိဘအိမ်ကထွက်လာတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက် ။ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ တွေ့ဆုံမှုမှာ ထားရှိခဲ့ကြတဲ့ ကတိသစ္စာတွေ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေနဲ့ နှစ်ဦး...