Çekirdek | Texting ✔

3.2

Yalın: En yakın zamanda buluşacağız, tamam mı?

Aslan parçası: Niye?

Yalın: Kızım kaç gündür gömüldün derslere. Beni de gör lan! Kafanı kaldır, ordayım ben.

Aslan parçası: Ya ne yapayım?! Sınav yaklaşıyor. Çok gerginim.

Yalın: Ben senin gerginliğini alırım, koçum.

Aslan parçası: Yürü git.

Yalın: Buluşalım işte.

Aslan parçası: Tamam tamam. Düşünürüz.

Yalın: Hadi, test çöz. Bücür. 🐍

***

Gülümseyerek masaya telefonumu bıraktım ve test kitabıma bakınca gülümsemem soldu.

Test kitabıma kafa atmak istiyordum.

Nefesimi dışarı verdim ve Yalın'ı düşündüm.

Sadece bir anlık öfke ve hırsla mesaj attığım çocuk, hayatımdan çıkmayacağı konusunda kararlıydı.

Tuhaf olan benim bunu normal karşılamamdı.

Yalın'ın hislerine güvenme konusunda bile tereddüt içinde değildim.

Yalın, iyi biriydi. Çünkü insanların kalplerindeki hissiyat, yüzlerine yansıyordu. Yalın'ın yüzünde ise bir masumiyet vardı.

Yılan olması ayrı tabii.

Bu nasıl bir ironi ise artık.

Benden nasıl hoşlandığını ya da hayatımda neden olmak istediğini hâlâ anlayamıyordum. Anlasam bile kabullenmek istemiyordum.

Belki de kendimi ona yakıştırmadığım içindi bu düşünceler. Kendimi ona yakıştıramama düşüncesinden kurtulursam hallolurdu sanırım.

İç çektim.

Hızlı olmuştu her şey.

Onunla mesajlaşmam, samimi olmamızı sağlamış ve ilk görüşmede kötü bir şey yaşamamıştık. Bu iyi bir şeydi.

Kapı tıklatılınca seslendim.

"Gel." Abim içeri girdiğinde sırıtarak yanıma geldi.

"Ne yapıyorsun, cüce?" Güldüm.

"Ne yapayım abi? Test kitabıyla bakışıp, aşk yaşıyorum." Gülüp yanağımı sıktı. Cebinden çıkardığı yüz lirayı bana uzattı. Kaşlarımı kaldırdım.

"Bu ne için?" Sırıttı.

"İçimden geldi." Gözlerimi devirdim.

"Vallaha içimden geldi lan!" Sırıttım.

"İyi, Allah bereket versin."

"Hani, bir sevgilin olur. Ne bileyim, hastane masrafın çıkar. Dedim, yanında bulunsun," deyip pislikçe sırıttı. Gözlerimi kıstım.

"Abi!" Burnumu sıktı.

"Hadi hadi! Ders çalış." Gidecekken seslendim.

"Abi?" Bana döndü.

"Ha?" Güldüm.

"Sevgilim olursa, ne yaparsın?" Sırıttı.

"Onun ebesini-"

"Abi!" Hafifçe güldü.

"O zaman geldiğinde düşünürüz. Şimdi ders çalış." Odadan çıktığında başımı iki yana salladım.

Benim abim, niye bu kadar maldı?