Çekirdek | Texting ✔

3.3

"Hadi ama, Mahir! Aranızda bir şey var mı, yok mu?" Kaşlarımı kaldırdım.

"Benim adım Mehir, gerizekalı! Mahir değil!" Hilal sırıttı.

"Aranızda bir şey yok, değil mi? Hepsi numara." Gözlerimi kıstım.

"Çekil önümden!" diye bağırdığımda güldü.

"Mahir'imize cesaret gelmiş." Ofladım. Okul bahçesinde etrafa bakınıyordum. Herkes gitmişti. Bir biz kalmıştık.

Allah'ın malları.

Bir bırakın yakamı.

"Çekil artık önümden," dedim bıkkınca. Yana kaydığımda yine önüme geçti.

"Gerçeği söyle, Mehir! Hemen!" Kaşlarımı çattım.

"Sana hiçbir şey söyle-"

"Mehir, güzelim!" Sözümü kesen sesle şaşkınlıkla okul bahçesinin kapısına baktım.

Oha!

Yalın'dı, bana seslenen.

Hilal şaşkınlıkla bana baktı ve tekrar Yalın'a döndü. Sırıttım.

"Hadi gidelim, güzellik," diye seslendi Yalın.

Yılan.

Bilerek yapıyordu. Hilal'in bana bakması için yakasından tuttum. Bana döndü.

"Şimdi inandın mı, göt?!" Şaşkınlıktan cevap vermiyordu. Yakasını bıraktım ve Yalın'a doğru ilerledim. Yanına gittiğimde, saçlarımı karıştırdı ve sırıttı.

"Zamanlamam harika, değil mi?" Güldüm.

"Kesinlikle."

"E hadi o zaman. Gidelim," deyip beni belimden kavradı ve kaldırıp koltuk altına yerleştirdi. Şaşkınlıkla bakakaldım.

Bir insan, okula giderken koltuk altına kitap sıkıştırıp taşıyabilirdi.

Ya da elleri doluysa, fazlalık olan eşyayı da koltuk altına sıkıştırabilirdi.

Ama, Yalın beni koltuk altına sıkıştırıp taşıyordu, şu an. Havada sallanırken, kendime gelip çemkirkim.

"Yalın! Ne yapıyorsun sen ya?!" Duraksayıp beni yere indirdi.

"Anaaa! Kusura bakma, aslan parçası. Küçüksün diye taşıyasım geldi." Gözlerimi devirdim.

"Gerizekalı," diye homurdandım. Sırıttı ve beni arabasına doğru çekiştirdi. Arabaya binip yola çıktığımızda, yüzüne baktım.

"Hayırdır, niye geldin?" Sırıttı.

"Seni özledim." Omuz silktim.

"Eee?"

"Eee'si, dedim seni kaçıram." Gözlerimi devirdim.

"Ben de diyorum ki, sana burdan bir koyam!" Kahkaha atınca güldüm ben de.

"Nasıl gidiyor çalışmalar?" diye sordu. Somurttum.

"Sorma, sınav yaklaştıkça boyum kısalıyor sanki." Gülüp başını iki yana salladı.

"Yaparsın, aslan parçası." Güldüm ve camı açtım.

"Hava bugün çok güzel," diye mırıldandım.

"Evet. O yüzden seni kaçırmaya karar verdim."

"Annem evde yok. Ama yine de haber vermem gerek." Başını salladı.

Bir süre sonra arabayı durdurunca geldiğimiz yere baktım.

Parka gelmiştik.

İlk kez yüz yüze konuştuğumuz yere.