Çekirdek | Texting ✔

5.9

Medya: Doğru mu?

***

Mehir Sırma Olukçu

"Elleri kırılsın, inşAllah." Annemin sözleriyle abim güldü.

"Amin, anne. Ama bin beş yüzüncü defa söyleyişin bu. Haberin olsun. Kesin tutar bedduan." Gülümsedim. Ama abimin bu kadar sakin oluşunu anlayamıyordum.

"Oğlum hastaneye gidelim," dedi tekrar babam. Ama bir türlü abim kabul etmiyordu.

Yaklaşık bir buçuk saat önce evde çıkan curcunadan sonra herkes daha yeni sakinleşmişti. Annem abimi görünce çığlık atmış ve biz de hemen kapıya koşmuştuk.

Babam, amcamların evine gidecekken Yalın ve Hüsnü Amca engel olmuştu. Yeliz korktuğu için ben sakinleştirmiştim. Ama o ağlayınca ben de kendimi tutamayıp ağlamıştım. Üstelik ağlamayacağıma dair söz vermiştim kendime. Çünkü, babam daha da kötü oluyordu.

Gözde zaten abimi görünce hemen ağlamıştı. Bu aralar fazlasıyla içine kapanmıştı. Annem de babama onunla konuşması gerektiğini söylemişti. Çünkü, annemin onunla konuşması işe yaramamıştı.

Ne çok konuştum be!

"Size de zahmet verdik, Hüsnü. İsterseniz gidin evinize. Çok yoruldunuz. Burda kalmayı da kabul etmiyorsunuz," dedi babam.

"Yok, Selahattin. Biz gidelim. Bizimkiler yalnız. Ama eminsiniz, değil mi? Bir şeye ihtiyacınız var mı?" Gülümsedim.

Ne güzel bir aileydi bunlar be.

"Sağolun, Hüsnü Bey. Çok yardımcı oldunuz. Bir gün müsait olduğunuzda ailecek yemeğe bekliyoruz sizi. Ne zaman isterseniz, haber verin lütfen." Annemin sözleriyle Yalın güldü ve bana baktı.

Yılan.

Yine ben mutfaktayken yanıma gelecekti kesin.

"İnşAllah," dedi Hüsnü Amca. "En kısa zamanda."

"Burda kalsaydınız keşke," dedi abim. Yalın güldü.

"Nasıl dayak yediğini mi anlatacaksın?" Abim sırıttı.

"Adam olsalardı, dört kişi birden saldırmazlardı."

"Benim anlamadığım, Yeliz'in orda ne işi vardı? Yeliz, Mehir ile birlikte film izlemeye gideceğini söylemişti," dedi Hüsnü Amca. Yeliz'e baktığımda yutkundu.

Sıçtık.

"Ben dondurma almaya gidiyordum, Hüsnü Amca. Yeliz de çıkmak isteyince onu da götürdüm. Mehir gelecekti ama diyette diye depresyona girdi." Hüsnü Amca gülse de, bu imalı bir gülüştü.

Babam ve annem gözlerini kısmış, abime bakıyordu. Dudaklarımı ısırdım. Abimi sıkıştırıp Yeliz ile ilgili konuşurlarsa, yakında ben ve Yalın'ın da selası okunurdu.

Annem beni yolacaktı. Babam da pompalı şov...

Gözde'ye anlatmıştım zaten. Kendi sırasının ne zaman geleceğini sorduğunda, abim krize girmişti. Beni daha sindiremediğini, Gözde'ye sırasını beklemesini söylemişti.

Dengesiz abim. Aşık olmak için sıra bekliyorduk biz de zaten. Sırası gelince hemen aşık olacaktık. Zeki abim.

"Hadi, siz rahatsız olmayın. Biz kapıyı çeker, gideriz," dedi Yalın.

"Olur mu öyle şey? Mehir sizi geçirsin," dedi annem. Sırıttım.

"Buyrun lütfen," dedim ve onlar kapıya ilerleyince ben de arkalarından gittim. Yeliz'in durgun hali hoşuma gitmemişti. Bizim bilmediğimiz başka bir şey de olmuştu belki de. Koluna vurdum hafifçe.