𝕾𝖈𝖆𝖗𝖘.{𝕵𝖊𝖔𝖓 𝕵𝖚𝖓𝖌𝖐𝖔𝖔𝖐 𝕱𝕱}

Chapter 31:Farewell

Σήμερα θα πήγαινα στο νοσοκομείο. Ήμουν λες και μου είχε καρφώσει κάποιος ένα παλούκι στην καρδιά. Δεν ήθελα με τίποτα να την αποχωριστώ. Αλλά δεν ήθελα και με τίποτα να την δω να αργοπεθαίνει. Όλοι γνωρίζαμε το πρόβλημα της, όμως προσπαθούσαμε να το αγνοήσουμε. Όσο γινόταν. Βέβαια, η κατάσταση της είχε επιδεινωθεί αυτές τις μέρες. Δεν περίμενε όμως κάνεις να ξεσπαγε τώρα...
Ήταν 10:00 έτσι σηκώθηκα από το κρεβάτι για να ξεκινήσω να ετοιμάζομαι. Πήγα στο μπάνιο για να κάνω ένα ντους . Πριν μπω στην μπανιέρα, έριξα μια ματιά στον καθρέφτη. Τα μάτια μου ήταν πρησμένα από το κλάμα και οι μαύροι κύκλοι είχαν φτάσει μέχρι το πάτωμα. Ήμουν ένα κινούμενο πτώμα.
Πέταξα τις πιτζάμες μου στο καλάθι και άνοιξα το κινητό μου για να βρω ένα playlist μπας και μου φτιάξει λίγο η διάθεση. Όταν το άνοιξα, γουρλωσα τα μάτια μου. 3 αναπάντητες από τον Jungkook. Τον ξέχασα. Σήμερα δεν είχε πει ότι θα ερχόταν; Ωχ... Ελπίζω να μην περιμένει πάλι απέξω. Έτσι τον πήρα τηλέφωνο. Το σήκωσε αμέσως.

Jk-Καλημέρα...μίλησε με γλυκιά φωνή.
Ε-Καλημερα... είπα με βραχνή φωνή.
Λογικο με τόσο κλάμα.
Jk-Είσαι άρρωστη;...
Ε-Οχι γιατί;...
Jk-Ακούγεσαι κάπως...
Ε-Ειμαι καλά...
Jk-Τι ώρα να έρθω;...
Ε-Μην έρθεις σήμερα...
Jk-Γιατί;...
Ε-Εχω μια δουλειά...
Jk-Συμβαίνει κάτι;...
Ε-Τι να συμβαίνει;...
Jk-Εσύ θα μου πεις...
Ε-Κλεινω...
Jk-Έλενα περιμ...
Του το έκλεισα.
Ο Jungkook ανησύχησε πολύ. Ήθελε να δει τι γίνεται.

Αφού διάλεξα ένα playlist μπήκα στη μπανιέρα. Όσο επλενα το σωμα μου, σκεφτόμουν την γιαγιά μου. Δεν μπορώ να το συνειδητοποιησω. Έτσι έκλεισα το νερό, κάθισα σε μια γωνιά και άρχισα να κλαίω με λυγμούς. Και που έκλαιγα όμως, δεν έσωζε την κατάσταση...
Μετά από ώρα βγήκα από το μπάνιο. Πήγα σου δωμάτιο μου, έβαλα πιστολάκι και στέγνωσα τα μαλλιά μου. Άλλαξα σε ότι βρήκα μπροστά μου. Δεν ήθελα να καθυστερήσω άλλο. Ο χρόνος ηταν πολύτιμος. Μόλις άλλαξα λοιπόν, βγήκα βιαστικά από το δωμάτιο, πήρα τα κλειδιά και κατευθύνθηκα προς την εξώπορτα. Με το που την άνοιξα και πήγα να κάνω ένα βήμα μπροστά...

Jk-Που πας;...
Ε-Τι κάνεις εδω;...
Jk-Είσαι χλωμή...
Εμοιαζε να είχε θορυβηθει από την όψη μου. Ήμουν χάλια...
Ε-Ασε με να περάσω σε παρακαλώ...είπα απότομα και άρχισα σιγά σιγά να νιώθω τα δάκρυα να σχηματίζονται.
Με κοίταξε στα μάτια.
Jk-Εκλαιγες;...
Ε-Με καθυστερεις...
Jk-Απάντησε μου...
Ε-Αφησέ με!... φώναξα και ξεθυμανα.
Έβαλα τα χέρια στο προσωπο μου και άρχισα να κλαίω.
Jk-Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου...
Είπε και πλησίασε. Αγγιξε το πίσω μέρος του κεφαλιού μου και το στήριξε στο μερος μεταξύ του λαιμό και του ώμου του. Το αλλο χέρι του το πέρασε γύρω από το σώμα μου. Με χτυπούσε στην πλάτη ελαφρά. Εγώ ακούμπησα καταθλιπτικα τις παλαμες των χεριων μου στο στερνο του.
Ε- Δε θέλω να τη χάσω...
Ο Jungkook κατάλαβε ακριβώς για ποιο πραγμα μίλαγα. Έτσι με πίεσε σκληρότερα και μετέφερε το βλεμμα του προς τον ουρανο. Με άφησε να κλάψω στην αγκαλιά του. Δεν υπήρχε λόγος να μιλήσει εκείνη τη στιγμή. Η κατάσταση άλλωστε δεν του το επέβαλε να μιλήσει. Αισθανόταν πολύ άσχημα.
Ε-Ασε με να παω να τη δω...είπα και προσπάθησα να φύγω από την αγκαλιά του.
Jk-Θα έρθω μαζί σου ... είπε καθως με ελευθερωνε.
Ε-Λες βλακείες...Είπα και επικράτησε σιγή στην ατμόσφαιρα.