𝕾𝖈𝖆𝖗𝖘.{𝕵𝖊𝖔𝖓 𝕵𝖚𝖓𝖌𝖐𝖔𝖔𝖐 𝕱𝕱}

𝕮𝖍𝖆𝖕𝖙𝖊𝖗 12: 𝕱𝖆𝖎𝖙𝖍

ılı.lıllılı.ıllı

Now playing : BTS - Magic shop Lullaby Ver.
2:21 ━━━━◉─────── 6:02
ᴠ

ᴏʟᴜᴍᴇ : ▁▂▃▄▅▆ 100%

*Κορεάτικα*

Ε-Ωραία. Υπήρξα θύμα βιασμού.

Είπα στεγνά και τον κοίταξα ευθεία στα μάτια καθώς εκείνος έπαιρνε σιγά σιγά το μαχαίρι από το χέρι μου στην προσπάθεια να μην κάνω κάποια βλακεία. Το πρόσωπό του δεν κουνήθηκε εκατοστό. Παρέμεινε σταθερός και με κοιτούσε στα μάτια. Ήταν απόλυτα σοβαρός με ένα βλέμμα σκοτεινό και δεν αντέδρασε ακραία, κάτι που θα έκανε ο οποιοσδήποτε. Οι σκοτεινές ίριδες των ματιών του καθιστούσαν αδύνατο να διαβάσω τις σκέψεις του εκείνη τη στιγμή. Απλά καθόμασταν στο ίδιο σημείο και κοιταζόμασταν προσπαθώντας να διαβάσουμε ο ένας το βλέμμα του άλλου, χωρίς αποτέλεσμα. Η ατμόσφαιρα εξελίχθηκε σε μυστήρια. Μια ερώτηση όμως κυριαρχούσε στο μυαλό μου. Δεν ξαφνιάστηκε;

Μετά από λίγο αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή. Η βραχνή φωνή του με επανέφερε στην πραγματικότητα. Με έφερε προ εκπλήξεως.

Jk-Πότε συνέβη;

Η αντρική φωνή του ήταν σοβαρή και το βλέμμα του κοφτερό απέναντι στο δικό μου. Δεν με φόβισε όμως. Αντίθετα με έκανε να θυμηθώ τα παλιά. Του απάντησα με ηρεμία και άφησα να κυλίσει ένα δάκρυ στο μάγουλό μου. Το βλέμμα μου ήταν το ίδιο βαθύ και σκοτεινό, όμοιο με το δικό του.

Ε-Εννοείς. Πότε ξανά έγινε.

Κούνησε το κεφάλι του δεξιά και αριστερά κάμποσες φορές από την απάντηση που έλαβε και έπειτα ξέφυγε από το βλέμμα μου. Στα μάτια του πλέον διέκρινα τον θυμό. Ήταν όμως παρόλα αυτά ήρεμος και δεν άφησε να τον κυριεύσει.

Ξαφνικά, μου έπιασε τον ώμο και άρχισε να τον χαϊδεύει ελαφρά. Ένιωσα πως επιτέλους δεν είμαι μόνη, πως κάποιος ενδιαφέρεται για μένα. Ένιωσα ασφάλεια. Ένιωσα πως ήταν σωστό. Ο εσωτερικός δαίμονας ωστόσο μου έλεγε να απομακρυνθώ. Δεν ήθελα να το διακόψω όλο αυτό αλλά έπρεπε. Έτσι του έσπρωξα το χέρι βάναυσα και είπα κοφτά.

*Κορεάτικα*

Ε-Μην με αγγίζεις.

Το πρόσωπό μου ήταν τόσο ανέκφραστο απέναντι σε αυτή την στοργική κίνηση. Όσο και να ήθελα να αφεθώ, δεν μπορούσα...