𝕾𝖈𝖆𝖗𝖘.{𝕵𝖊𝖔𝖓 𝕵𝖚𝖓𝖌𝖐𝖔𝖔𝖐 𝕱𝕱}

Chapter 22: I missed you

ılı.lıllılı.ıllı
Now playing : BTS V- Stigma Piano Ver.
1:14 ━━━━◉─────── 3:58
ᴠᴏʟᴜᴍᴇ : ▁▂▃▄▅▆ 100%

Ξύπνησα νωρίς σήμερα. Μα τι λέω. Σα πως κοιμήθηκα και καθόλου. Αφου ξέρετε τι μου συνέβη. Ο Jungkook μου έκανε παρέα τη νύχτα. Μα ποιος τον ρώτησε; Δεν εχει το δικαίωμα να παραβιάζει τις σκέψεις μου ο,τι ώρα γουστάρει. Και το χειρότερο, το επιτρέπω εγώ η ίδια.

Αφού λοιπόν σηκώθηκα από το κρεβάτι 7:00 αποφάσισα να κάνω ένα ζεστό μπάνιο. Εφόσον είχα αρκετό χρόνο θα μπορούσα να κάνω μπάνιο με την ησυχία μου για μια φορα χωρίς να με πιέζει ο χρόνος μη τυχόν καθυστερήσω. Πέταξα τις πιτζάμες και τα εσώρουχα μου στο πάτωμα και μπήκα για μπάνιο. Προσπάθησα να κάνω ησυχία για να μην ξυπνήσω κανένα στο σπίτι. Ρύθμισα το νερό στο ζεστό και πήρα το τηλέφωνο του ντουζ. Το σήκωσα κατακόρυφα ώστε το νερό να πέφτει επάνω μου και ξεκίνησα να πλένω το σώμα μου. Για καποιο λογο ήρθε πάλι μπροστά στα μάτια μου η μορφή του Jungkook. Και το ακόμα πιο παράλογο, νομίζω πως δεν με χάλαγε. Γαμωτοκερατομου πρέπει να τον ξεχάσω. Ξεκόλλα.

Θυμωμένη με τον εαυτό μου βγήκα από το μπάνιο έτρεξα στο δωμάτιο μου. Έπεσα ανάσκελα στο κρεβάτι και βύθισα το πρόσωπο μου στο μαξιλάρι. Νομίζω πως έχω τρελαθει τελείως. Αφου ξέσπασα στο μαξιλάρι κοίταξα την ώρα του κινητού μου . Πότε πέρασε 1 ωρα ! Πρέπει να σηκωθώ να ετοιμαστώ. Ούτε να φάω δεν θα προλάβω πάλι. Άλλαξα λοιπόν σε κάτι πρόχειρο, πήρα ένα μήλο και βγήκα από το σπίτι καθώς είχε πάει ήδη 8:10. Δεν ξερω πως πέρασε τόσο γρήγορα ο χρόνος. Τέλος πάντων.

Έφτασα στο μαγαζί μετα απο το καθιερωμένο περπάτημα. Έβαλα το κλειδί στην κλειδαρότρυπα και άνοιξα την πόρτα του ανθοπωλείου. Ξεκινούσε μια νέα μέρα στη δουλειά. Και έπειτα Σαββατοκύριακο, συνάμα και ρεπό. Ένας παρά πάνω λογος για να ειμαι ορεξατη σήμερα.
Σήμερα οφείλω να πω πως είχε λίγη περισσότερη δουλειά. Και εννοώντας περισσότερη, μιλάμε πάντα σε σύγκριση με τις άλλες μέρες, που οι πελάτες έφταναν συνολικά τους 10, όλη την ημέρα. Όλως παραδόξως μέχρι τώρα είχαν έρθει 6 πελάτες , παρόλο που ήταν μόλις 11:00.
Όταν επιτέλους άδειασε από κοσμο αποφάσισα να ξεκουραστω λίγο στην καρέκλα. Σωριάστηκα λοιπόν αφήνοντας έναν ελαφρύ αναστεναγμό από την ανακούφιση. Ξαφνικά όμως μπήκε κι άλλος άνθρωπος μέσα. Φακ μαι λαιφ. Έτσι πήγα κατευθείαν να τον εξυπηρετήσω. Οσο τον πλησιαζα συνειδητοποιουσα το ποσό όμορφα χαρακτηριστικά είχε το πρόσωπο του. Και φαινόταν νέος, γύρω στην ηλικία μου.