𝕾𝖈𝖆𝖗𝖘.{𝕵𝖊𝖔𝖓 𝕵𝖚𝖓𝖌𝖐𝖔𝖔𝖐 𝕱𝕱}

Chapter 44: Family reunion

*Jungkook's pov*

Έκλεισα βιαστικά την πόρτα του σπιτιού μου, αφήνοντας την Έλενα άναυδη στον καναπέ. Κατευθύνθηκα με γοργό βηματισμό στο σπίτι των γονιών μου που ήταν τοποθετημένο ακριβώς δίπλα στο δικό μου. Τους ξέχασα εντελώς να πω την αλήθεια. Είχα απορροφηθεί τόσο από την ενέργεια της Έλενας που δεν σκεφτόμουν οτιδήποτε άλλο πέρα από εκείνη. Ευτυχώς που μου το θύμησε. Θα ήθελα βέβαια να με συνοδεύσει, αλλά καταλαβαίνω ότι θα είναι αμήχανη η πρώτη συνάντηση. Έτσι την άφησα πίσω για να ξεκουραστεί και λίγο από το ταξίδι. Έτσι κι αλλιώς έχουμε χρόνο μέχρι να γνωρίσει τους γονείς μου. Δεν μας βιάζει κάνεις.

Θα μου πει τώρα κάποιος, γιατί έχουμε ξεχωριστά σπίτια. Η απάντηση είναι γιατί θέλω προσωπικό χώρο όταν έρχομαι εδώ χωρίς να καταπατάται η ιδιωτικότητά μου από τους γονείς μου. Έφτιαξα λοιπόν πριν απο δύο χρόνια ένα ακριβώς ίδιο σπίτι δίπλα σε αυτούς.

Έφτασα έξω από την πόρτα τους. Πήρα μια βαθιά ανάσα και πίεσα το κουδούνι. Περίμενα υπομονετικά μέχρι να ανοίξει η πόρτα. Δεν πέρασε ούτε μισό λεπτό, όταν άκουσα το κρακ της πόρτας. Η πόρτα άνοιξε φανερώνοτας της μητέρα μου, μια αδύνατη μικροκαμωμένη γυναίκα κοντά στα πενήντα της. Αμέσως μόλις με είδε έβαλε τα χέρια στο στόμα της το οποίο είχε ανοίξει από το σοκ. Αφού την είδα το βλέμμα μου απάλυνε και σχημάτισα ενα χαμόγελο με τις γωνίες του στοματός μου.

Jk-Γεια σου μητέρα

Της είπα με ζεστασιά στη φωνή μου.

Εκείνη δίχως να χάσει χρόνο με πήρε αγκαλιά. Ήταν τόσο μικροσκοπική που χάθηκε στα χέρια μου. Μια αγκαλιά που δεν ήταν όμοια με καμία άλλη. Η μητρική αγκαλιά. Επιπλέον, είχα πάρα πολύ καιρό να τη δω. Πιθανόν ένα χρόνο. Μου έλειψε αφάνταστα. Την έσφιξα ακόμα περισσότερο σαν να ήταν ο πιο πολύτιμος θυσαυρός του κόσμου.

Μετά από λίγο ήρθε ο πατέρας μου προς την πόρτα φωνάζοντας:

Mr Jeon- Ποιός είναι καλή μου;

Όταν έφτασε πια στο κατώφλι είδε εμένα με την μητέρα μου να ήμαστε αγκαλιά. Δεν υπήρχαν λόγια να περιγράψουν τη συγκίνησή που ένιωσε. Συνειδητοποιώντας την παρουσία του πατέρα μου εγώ με τη μητέρα μου σπάσαμε την αγκαλιά και εκείνη με κοίταξε με στοργή στα μάτια. Το χέρι της ακούμπησε το μαγουλό μου και το χαίδεψε απαλά.

Mrs Jeon- Παιδί μου, μας έλειψες πολύ.

Έστρεψα το βλέμμα μου στον πατέρα ο οποίος με κοιτούσε με θαυμασμό. Περπάτησα κάποια βήματα προς το μέρος του. Εκείνος χαμογέλασε φανερώνοντας τα δόντια του και χαρούμενος άνοιξε τα χέρια του για να με υποδεχθεί την αγκαλιά του. Μπήκα στην αγκαλιά του γηραιότερου και αυτός άφησε ένα χαχανητό να ξεφύγει από το στόμα του. Μου χτυπούσε την πλάτη φιλικά ενώ η μητέρα μου παρακολουθούσε τη σκηνή πατέρα-γιού με ένα χαμόγελο πλαισιωμένο στο προσωπό της.