𝕾𝖈𝖆𝖗𝖘.{𝕵𝖊𝖔𝖓 𝕵𝖚𝖓𝖌𝖐𝖔𝖔𝖐 𝕱𝕱}

Chapter 24: Temptation

E-Γιατί...
Ε-Εξαφανίστηκες;...

Ένα ρίγος διαπέρασε το σώμα του Jungkook. Πώς να μου το έλεγε. Δεν μπορούσε να αρθρώσει τις λέξεις. Ήταν δύσκολο.

Jk-Πίεσαν πολύ τα πράγματα στη δουλειά και έπρεπε να δουλεύω υπερωρίες... είπε χαλαρός καθώς προσπαθούσε να φανεί πειστικός.

Γιατί δεν μπορούσα να τον πιστέψω;

Ε-Που δουλεύεις;...
Jk-Εε... σάστισε λίγο.
J-Στο κτήριο δίπλα από το μαγαζί σου ...
Jk-Bighit...με κατατοπισε.
Ε-Α ναι;...ρώτησα με ενδιαφερον.
Jk-Ναι είμαι ηχολήπτης...
Καλός ψεύτης .

Δεν ήξερα αν έπρεπε να τον ρωτήσω για εκείνον τον τύπο που με έσυρε παρά τη θέλησή μου μέσα σε εκείνη την εταιρία. Έτσι και δεν του το είπα.

Ε-Τέλος πάντων...
Ε-Συγχωρεμένος...χωρίς να εκδηλώσω κανένα ίχνος συναισθήματος.
Jk-Τι έκανες όσο έλειπα;...
Ε-Τιποτα το σπουδαίο...
Ε-Σπιτι, δουλειά και πάλι σπίτι...
Jk-Αύριο γίνεται να τελειώσεις λίγο πιο νωρίς;...
Jk-Αν γίνεται βέβαια...
Ε-Βασικά, έχω ρεπό το Σαββατοκύριακο...
Jk-Το πρωί θες να κάνουμε κάτι; ...
Ε-Βασικα, θα ήθελα να κοιμηθώ...
Ε-Τι θες ;...
Jk-Ηθελα να σου δειξω την παραλία όπου πηγαίνω για μπάνιο...
Jk-Δεν έχει κόσμο μην ανησυχείς...
Ε-Δεν μπορώ να έρθω...
Jk-Γιατί;...
Ε-Πως να στο πω...
Ε-Εμ...

Ντρεπόμουν.

Ε-Εχω περίοδο...είπα και κοίταξα κάτω στο έδαφος.
Jk-Αα ...
Jk-Κατάλαβα...
Jk-Δεν πειράζει πάμε απλα να καθίσουμε...
Ε-Γιατι...
E-Άσε με να κοιμηθώ...
Jk-Πρέπει να καλύψω το κενό...
Ε-Καλά...
E-Μην είσαι υπόχρεος να το κάνεις...
Jk-Θελω ...
Ε-Μην έρθεις όμως από τις 8...
Jk-Ειναι 2 ώρες διαδρομή ...
Ε-Τι;!... φώναξα με ολη μου τη δύναμη έκπληκτη.
Ε-Δεν έρχομαι... είπα αποφασιστικά.
Jk-Κοίτα και εμένα δεν μου αρέσει να ξυπνάω νωρίς...
Jk-Αλλά το κάνω για σένα...
Αυτή η φράση του με χτύπησε στο αδύναμο σημείο. Λύγισα. Δεν μπόρεσα να του αρνηθώ.
Ε-Εντάξει...
Jk- 8:00 να εισαι ετοιμη...
Ε-Αν ξυπνήσω...
Jk-Aν δεν ξυπνήσεις θα έρθω εγώ να το κανω ...
Ε-Ναι καλά...

Ξαφνικά κοίταξα την ώρα . Πήγε κι ολας 00:30; Ουαου, η ώρα περνάει τόσο γρήγορα όταν είμαι με τον Jungkook. Ήθελα να μείνω κι αλλο εκεί, αγναντεύοντας την πόλη και μιλώντας μαζί του. Ευτυχώς που θα τον έβλεπα αύριο. Δεν νομιζω να αντεχα μια ακομα μερα μακρια του. Είχε βρει τα κουμπιά μου αυτός ο άνθρωπος. Άρχισα να νιώθω εξάρτηση από το προσωπο του. Πολυ περιεργο . Δεν μου έχει ξανά τύχει. Δεν θα του εξέφραζα όμως καμία από τις σκέψεις μου, μέχρι να τον εμπιστευόμουν εντελώς.