𝕾𝖈𝖆𝖗𝖘.{𝕵𝖊𝖔𝖓 𝕵𝖚𝖓𝖌𝖐𝖔𝖔𝖐 𝕱𝕱}

Chapter 40: Take my heart away

*Time skip 3 το πρωι*

Χτες το βραδυ με αφησε ο Jungkook σπιτι. Ο πατερας μου δεν ηταν εκει. Που μπορει να ειχε παει; Ποιος ξερει. Τυχερη ήμουν. Πιθανον να με χτυπουσε χειρότερα. Μα καλα, δεν σεβάστηκε το γεγονός πως βρισκομασταν σε εκκλησία; Δεν μπορώ να τον καταλάβω.

*Flashback: εχτες μετα την κηδεια*

Ε-Παρε με απο εδω... ειπα ψιθυριστά και το τελευταίο δακρυ που κρατουσα στο εσωτερικό του ματιού κύλισε στο προσωπο μου.
Το ζευγάρι των ματιών που ήταν κάποτε τόσο κρύο, άδειο και γεμάτο τίποτα, αντικαταστάθηκε τώρα με φόβο, ευαισθησία.
Ε- Θα με...
Ε-Βοηθήσεις;...
Ο Jungkook καταλαβε πολυ καλα. Συνειδητοποίησε πως ηταν ευκαιρία να βοηθήσει, για να με βγαλει απο την δύσκολη κατάσταση. Απο τον τονο της φωνης μου και απο την όψη μου ο Jungkook καταλαβε ποσο διαλυμένη ήμουν. Ηξερε ακριβώς τι έπρεπε να κανει. Ίσως ηταν λαθος. Μα ηταν το μόνο πραγμα που υπηρχε στο μυαλο του. Δεν ήθελε να με βλεπει να πονάω. Ηθελε να βαλει ενα τελος. Έσμιξε τα χείλη του και μου έπιασε το χέρι διακριτικά, κοιτάζοντας δεξια και αριστερά για να τσεκάρει αν υπηρχε καποιος αλλος στο χώρο. Ημασταν ολομοναχοι. Μου ειπε σχεδόν αθόρυβα...

Jk-Θα περάσω στις 5 το πρωί...
Jk-Φρόντισε να παρεις οτι χρειάζεσαι...

* End Flashback *

Τελος παντων, μιας και θα ερχοταν σε 2 ωρες να με παρει αρχισα να μαζεύω την βαλίτσα μου. Ναι, θα εφευγα. Δεν με κρατούσε τιποτα εδω. Και οταν εννοω εδω, μιλαω για αυτο το σπίτι. Το μονο που ηθελα τώρα ηταν να βρισκομαι κοντα στον Jungkook. Μονο διπλα του αισθανομαι ασφαλεια πλέον. Οποτε θα φευγαμε μαζι. Δεν με ενδιεφερε ο προορισμός, οσο ημουν με τον Jungkook. Μεχρι χτες, δεν ειχα αντιληφθεί ποσο τον χρειάζομαι. Το άγγιγμα του, την αγκαλια του, τα χειλη του, τα παντα του. Τον ειχα αναγκη.
Δεν ηξερα πραγματικά τι να παρω κοντα μου. Επισης δεν ειχα καμια ιδεα για το που μπορει να πηγαίναμε και για πόσο καιρό. Αλλα όπως προείπα δεν με ενδιέφερε. Απλώς ειχα περιέργεια. Ετσι λοιπον, εβαλα τα τελευταια απαραιτητα πραγματα στην βαλιτσα μου και μπηκα κατευθείαν να κανω ενα ντους. Με ολες αυτες τις ετοιμασίες πέρασε και η ωρα μην νομίζετε. Μου εμενε μετα βίας μισή ωρα. Προσπάθησα να κανω οσο πιο γρήγορα γινόταν. Ήθελα να πατησω το ποδι μου έξω απο αυτο το σπίτι. Βγήκα μετα απο λίγο από το μπάνιο και άλλαξα αμέσως σε ενα πρόχειρο σετ ρούχων. Παραλληλα πασχιζα να μην δημιουργήσω θόρυβο. Το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν να ξυπνήσω τους υπόλοιπους. Ετσι και με πιασουν ειμαι νεκρη...