𝕾𝖈𝖆𝖗𝖘.{𝕵𝖊𝖔𝖓 𝕵𝖚𝖓𝖌𝖐𝖔𝖔𝖐 𝕱𝕱}

Chapter 29: What are we?

Ενώ ακόμη εξερευνουσαμε ο ένας το στόμα του άλλου, ο Jungkook ένιωσε μια δονηση στην τσέπη του παντελονιού του. Κάποιος τον έπαιρνε τηλέφωνο. Απροθυμα τραβηχτηκε αμέσως αφήνοντας έναν ήχο αφου ασπάστηκε τα ζεστα και απαλα χείλη μου και με αγανάκτηση το σήκωσε χωρις καν να δει ποιος είναι.

Jk-Έχω δουλειά τι θες;...μίλησε απότομα δίχως να δώσει περιθώριο στον συνομιλητή του και ταυτόχρονα ανασαινοντας βαριά.
T-Ο Namjoon ρωτάει που είσαι τι να του πω;...
Jk-Πες του ότι νομιζεις ,δεν μπορω αυτή τη στιγμή...
Τ-Jungkook πες μου μην με φέρνεις σε δυσκ...
Το έκλεισε αμέσως και το πέταξε στο κρεβάτι. Έπειτα επικεντρώθηκε στην μορφή μου. Έδεσε τα χέρια του γύρω από τη μέση μου και εγώ απλα τον κοίταζα ανέκφραστα. Μου έδωσε ένα πεταχτο φιλί στο στόμα και με κοίταξε τρυφερά.

Jk-Πες μου ...
Ε-Εμ... εννοείται πως δεν μπορούσα να μιλήσω εκείνη τη στιγμή. Είχα σοκαριστεί. Το μονο που σκεφτόμουν ήταν το ποτέ θα ξανά αγγιξω τα χείλη του.

Αμέσως έλυσε τα χέρια του ,με έπιασε από τον καρπό και με έσυρε έξω από το δωμάτιο καθοδηγωντας με στο σαλόνι. Καθίσαμε στον καναπέ δίπλα δίπλα και πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους μου συμπιέζοντας με προς τα εκείνον. Όπως είχε κάνει εκείνη τη φορά. Εγώ ανέβασα τα πόδια μου και τα διπλωσα πάνω στον καναπέ συμπιέζοντας τα στο στήθος μου με τα χέρια μου.

Jk-Μιλά μου...
Ε-Δεν ξέρω τι να πω...
Jk-Γιατί έκλαιγες;...
Ε-Εμ...
Ε-Η γιαγιά μου...Δεν έβγαιναν οι λέξεις. Νομιζα πως απο λεπτο σε λεπτο θα με ξανα επαιρναν τα ζουμια.
Jk-Ηρέμησε...
Ε-Δεν είναι καλά...
Ε-Ειναι...
Ε-Στο νοσοκομείο...
Jk-Ειναι σοβαρο;...
Ε-Εμ...είπα και ρούφηξα δυνατά τη μύτη μου.
Ε-Ειναι άρρωστη...

Εκείνος πηρε μια βαθιά ανάσα απογοητευμένος.

Jk-Λυπάμαι... απάντησε και κατέβασε το κεφάλι του .
Ε-Γιατι με φιλησες;...άλλαξα θέμα και έφυγα από την αγκαλιά του.
Jk-Ε... αναφώνησε καπως σοκαρισμένος με την ερώτηση μου.
Ε-Ηταν επειδή...
Ε-Με λυπηθηκες;...είπα και γύρισα να τον κοιτάξω κατάματα.
Jk-Όχι...
Ε-Τοτε;...
Δεν απάντησε. Σώπασε. Μετά από λίγο...
Jk-Σε πείραξε;...
Ε-Εγω...κομπλαρα και έσπασα την οπτική επαφή.
Jk-Θα μπορούσες να το σταματησεις...
Γύρισα να τον κοιτάξω έντονα.
Ε-Δεν ήθελα...

Σιωπή...

Η τελευταία μου φράση, έκανε τον Jungkook να καταλαβει κάποια πράγματα. Συμπέρανε πως ηταν πιθανό να ενιωθα κι εγω το ίδιο. Σε αυτό είχε καταλήξει. Εδώ που τα λέμε, ήταν λίγο ξαφνικό. Αλλά πέρα από αυτό το φιλί, έχω γενικως αμφιβολίες. Δεν έχω βιώσει ποτέ τον πραγματικό έρωτα. Δεν ξερω πως ειναι. Επομένως, το μόνο πράγμα που επικρατούσε στο κεφάλι μου ήταν ένα μπέρδεμα.