Odmienna (BTS, EXO)

Nie zniosę tego

- Jungkook! - zaczęłam uderzać go w policzek. - Jungkook, ty musisz przeżyć! - krzyknęłam do niego.

- Via, nie mogę. - powiedział cicho.

- Nie mogę znieść tego, że drugą osobę przeze mnie może spotkać śmierć.

- To nie twoja wina. - powiedział. 

- Szybko. W pałacu jest prywatny lekarz. Pomóżcie mi go wziąć na Sehuna.

Pomogli mi i za chwilę Jungkook razem ze mną siedział na grzbiecie. Victoria usiadła za mną. Sehun wzniósł się szybko w górę i zaniósł nas pod pałac.

- Jungkook, ty musisz żyć. - powiedziałam płacząc.

Kiedy dotarliśmy, Sehun przemienił się w człowieka i pomógł iść Jungkookowi.

- Suho!! - zaczęłam krzyczeć i walić w drzwi. - Suho otwieraj te cholerne drzwi!!!

Drzwi się otworzyły, a w nich stanął Suho i Suga. Akcja toczyła się naprawdę szybko.  

- Co? Ale jak? Ty żyjesz? - spytał zdziwiony. Isabell wróciła do lasu, bo powiedziała, że nie zniesie widoku tych okropnych ludzi.

- Uwolnij Jimina! Przyniosłam ci twój kryształ.

- Suho! - krzyknęła dziewczynka i podbiegła do chłopaka. Kazałam im wziąć Jungkooka do lekarza, przybiegł po niego Jongin. Suga kazał mi iść za nim. Zeszliśmy na sam dół po schodach. Stanęliśmy przed wielkimi drzwiami do zamrażarki, kiedy Suga je otwierał, serce mi strasznie waliło. Nagle zobaczyłam nieprzytomnego Jimina w samych spodniach i z przywiązaną ręką. Kazałam Sudze go rozwiązać, zrobił to i wyciągnął Jimina na zewnątrz. Szybko do niego doskoczyłam i ze łzami w oczach dotknęłam jego twarzy i klatki piersiowej. Był cały zimny i nadal nieprzytomny.

- Jimin. Proszę, nie rób mi tego. Przyszłam po ciebie. Jestem tu. - mówiłam, ale to nic nie dawało.

Spojrzałam na blondyna.

- Miały być tylko dwa stopnie w dół codziennie, nie było mnie zaledwie trzech, czterech dni, a stopnie są na minusie!! Dlaczego to zrobiłeś!!

- To nie ja, Suho się pytaj, nie mnie. On tu przyłaził. 

- Jimin. Obudź się. - powiedziałam. Blondyn odszedł. Zamiast mi pomóc, po prostu sobie poszedł. A ja tu zostałam i czekałam aż mój ukochany się w końcu obudzi.