~ Bazen Sadece Kader ~

18_Eriyen Buzlar

O geceden sonra tam 12 gündür Kwang Min'le görüşmüyoruz.Ne okulda ne kafeteryada ne de dışarda gördüm onu.

"Hey !!!Melike daldın gittin yine.Bak son zamalardaki bu halini hiç beğenmiyorum bilesin."

Bana bıkmış bi şekilde bakan Ye Eun'a baktım.Elimdeki kahve fincanını daha sıkı tuttum ve sıcaklığı hissettim.Hayatta en çok sevdiğim kahve ve bitter çikolata ikilisi bile beni eskisi kadar gülümsetemiyordu artık.Bu üzgünlüğüme ben de bir mana veremiyordum.Ama yapacak bir şey yok.Ye Eun :

"Benim dersim başlıyacak kuzu." deyip gülümsedi ben de kafamı sallayıp zorla da olsa gülümsedim ve apar topar kalktı.O gidince etrafıma boş gözlerle baktım.Kafeteryada benden başka iki çift vardı.Onları öyle görünce içim acıdı.Kwang Min aklıma gelince,belki bir umut onu mekanında bulabilirim diye ayaklandım.Hızlı adımlarla asansörün kapısına gittim.Sonunda kapı açılınca içeri girdim.Kocaman asansörde birkaç kişi vardı.8. kata gelince koşar adımlarla terasın kapısına gittim.Kapı kolunu tutup derin bir nefes aldım ve kalbime umut pompalayarak kapıyı açtım.Temiz hava ve manzara mükemmeldi her zamanki gibi.Etrafa bakındım ama Kwang Min'i arayan gözlerim onu bulamayınca hayal kırıklığına uğradı.Demir parmaklıklara doğru yürüdüm.Derin bir ah çektim ve omuzlarima düşmeleri için izin verdim.Umudun düşmanı olan hayal kırıklığı beni de yenilgiye uğratmıştı.Belki beni eskisi gibi sevmiyordu,Belki de ayrılmıştık,Acaba beni de o kız gibi sevmiş midir??Tahmin bile edemiyordum.Şimdi O nerde ve nasıldır??

Arkamdan birinin yaklaştıgını hissettim sonra o da parmaklıklardan tuttu.Ona dönünce Kwang Min olduğunu anladım.Manzaraya derin olan bakışlarını dikmişti ve bana bakmadan

"Burası neden benim için önemli sence?"

"Bilmem" dedim ve kekelemedigim için şükrettim.O kadar heyecanlıydim ki sanki onu yıllardir görmüyordum,ama şimdi içimdeki özlem dinmişti.

"Çünkü benim ikinci hayatım burda başladı."

"Ne dediğini..Anlamadım"

"Ben yıllar önce Hee Jung'un yani sevdiğim kızın yanında olamadım.Öldüğünde bile elini tutamadım.Şimdiye kadarki en büyük pişmanlığim bu.Onun Myung Jun'a gitmesine seyirci kaldım.Hastalığını bilmediğim için bana ihanet ettiğini düşündüm hatta.O öldükten sonra bana her şeyi Ye Eun anlattı.Eğer bana zamanında söyleselerdi onun yanında olabilirdim...Myung Jun'dan ve Ye Eun'dan uzun bir süre nefret ettim,içime kapandim ve bir hayaletten farkım yoktu.Kısa bir süre önce yani Myung Jun'un seni sevdiğini söylemeden önce onunla eski halimize dönmüştük ve dostluğumuz devam ediyordu.Hayata tutunup eskisinden daha çok sevmeye ve daha çok eğlenmeye başlamıştım.Ama o pislik seni sevdiğini söyleyince aklımda ve kalbimde fırtınalar koptu.Senin de ona gidebileceğin düşüncesi beni deli etti.Ikinci kez sevdiğim kişinin beni terk edebileceği düşüncesi beni yiyip bitirdi..." yutkundu ve bana bakmayarak devam etti.Ama yüzündeki acıyı görebiliyordum.Ve bu kadar açık sözlü oluşu benim de canımı acıtmıştı.

"Tanıştığımız ilk günü ve yeri hatırlıyor musun? " dedi.

"Tabiki nasıl unuturum." dedim şaşırarak.Kwang Min bedenini bana çevirip gözlerimin içine baktı.

"Işte o gün benim 2. hayatımın başlangıcıydı.Ve burası da adeta yeniden doğduğum yerdi..." deyip bana yaklaştı ve yanaklarimi ellerinin arasına alıp

"Kısacası senin sayende yeniden doğdum,yeniden sevdim,yeniden kıskandim.Ve sayende yeniden Aşık oldum Meleğim." deyip bana sarıldı. Bir süre sarıldıktan sonra beni nazikçe ittirdi ve "Teşekkür Ederim" dedi.

"Neden ?" dedim.

"Tekrar doğmamı sağladığın için"  deyip gülümsedi.Onun gülümsemesi karşısinda eridikten sonra.

"Sen gerçekten Koca bebeksin" deyip sırıttım,o da burnumu sıkıp "Sulugöz olmaktan iyidir" Homurdanarak Saate baktığımda derse 5 dk vardı.

"Bu kadar romantizmden sonra nasıl derse konsantre olacağımı bilmesem de şimdi derse gitmem gerek"dedim sırıtarak.Sonra hızlı adımlarla kapıya yöneldim.Arkamdan "Seni ararım"dediğini duydum.Sınıfa geldikten hemen sonra ders başladı.Tam 4 saatlik ders boyunca onu ve söylediklerini düşünerek salakça sırıttım,aptal aşıklar gibi...Ders bitiminde Ye Eun'ı aradım,okulda olduğunu söyleyince kütüphanenede buluştuk.Ben romanlara bakınırken o masada oturmuş bir liste hazırlıyordu.Bir Korku ve gerilim kitabı alıp yanına gittim.Böyle kitaplara bayılırdım.Heyecanla okurdum,geceleri de korkudan paranoyak gibi dolaşırdim tabi.Ama yine de bırakamazdim.

"Yurda gitmiyor muyuz?" deyince listeyi çantasına koyup

"Artık gidebiliriz" dedi.Tüm okul boşalmıştı nerdeyse.Hızlı adımlarla okuldan çıktık.Yolda yürürken

"Sen de geliyorsun değil mi geziye?"

deyince  şaşırdım

"Ne gezisi ?"

"Nasıl bilmezsin yaa.Hatta gelecek isimleri ben listeliyorum."

"Haberim yoktu.Peki nereye gideceksiniz??"

"Jeju adasına..Orda bir haftalık tatil yapacağız .Okulla gitmek eğlenceli olacak.Ayrıca tıpçıların hepsi davetli yani diğer üniversiteler de geliyor " dedi gülerek,hemen sonra suratını asıp "ama bu iş gerçekten çok yorucu" dedi.Ve bende bi kahkaha attım elimde olmayarak.O da boş durur mu hiç? ?hemen bir çimdik attı koluma.

"Bak gelmem haa" dedim parmağımı tehdit eden bi şekilde sallayarak

"Gelme yaa hem ben de biraz başımı dinlemiş olurum" dedi umursamaz olmaya çalışarak.Tam onu tersliyecektim ki telefonum çaldı.Kwang Min sözünde durmuştu ve şimdi o arıyordu.

"Efendim Kwang Min" dedim sırıtarak.

"Nasılsın?? Görüşmeyeli seni çok özledim" sesi neşeliydi.Bir an şeytanlik yapmak istedim.Ama yapmayıp akıllı kız oldum.

"Ben de" dedim.

"Bu yüzden akşam 7'de seni yurttan alıyorum" dedi kabul edebilirdim çünkü bugün cumaydı ve yurtta cuma,cumartesi,pazar gece 10'a kadar izin vardı.

"Tamam ama nereye gidiyoruz??"

"Sürpriz" dedi. Tabiki ben de her kadın gibi sürprizlere bayılırım.

"O zaman bana sadece hazırlanmak kalıyor.O nu da yapabilirim herhalde"

"Sana güveniyorum.Fighting!!!" deyince ben de gaza geldim ve sokağın ortasında

"Aja Aja Fighting!!! " diye bağırdım.

"Görüşürüz şimdi kapatmam gerekiyor."

"Peki kolay gelsin" dedim ve kapattım.Ye Eun bana şaşkınlıkla bakarken

"Sevgili misiniz Kanka mısınız belli değil !!!" dedi.

"Ikisi de "dedim sırıtarak.Tek kelimeyle....Mutluydum.