~ Bazen Sadece Kader ~

10_Oda Arkadaşım

Kwang Min "Bundan sonra benimki de o şarkı" dedikten sonra yurda gelene kadar konuşmadık, sessizce yürüdük sadece...

Yurdun önünde ikimiz de birbirimize iyi geceler dedikten sonra ayrıldık...

Asansöre binip Odama çıktım.

Kalbim küt küt atmaya başladı, korkmuştum çünkü odamın kapısı açıktı.Benim oda arkadaşım gelmedi ki ,bu nasıl olur derken kitaplarımi havaya kaldırıp sessizce içeri girdim.Işık açıktı,Banyodan biri çıktı.Saçlarının heryeri maşayla dolu yüzü de beyaz maskeyle kaplı...

Kitaplarım yere düştü,Odanın heryeri çığlıklarla doldu...

O da korkmuştu ben de, çığlıklar birbirine karıştı...Sonra biri girdi odaya. Temizlikçi teyzeydi bu

"Gece gece bu gürültü de ne ?" dedi içeri girip...

"O-Odamda hırsız var teyzeeee"

deyip teyzenin yanına kostum.

"Ne hırsızı be-ben bu odada kalıyorum" dedi karşıdaki..."Benim oda arkadaşım yok ki "dedim.

"Nenem hasta olduğu için 3 gündür onun yanindaydim" dedi.

"Peki neden yüzün maskeli ?"

"O güzellik maskesi" dedi ve yüzündekini çıkardı.

Bir kez daha şok olmuştum...

"Ye Eun senin burada ne işin var" dedim.

"Senin yeni oda arkadaşım olduğunu biliyordum. Sürpriz yapmak istemiştim ama yanlış anlaşılma oldu bu maske yüzünden"dedi gülerek...

Teyze biz konuşurken çoktan gitmişti...

"Korkun geçti mi bari" dedi elimi tutup...

"Evet" dedim ama hala bu duruma alisamamistim...

"Hayır sen iyi değilsin" dedi ve "hadi biraz bahçeye inelim" diye ekledi.

Yurdun geniş bir bahçesi vardı.Yürüyüş yolu bile yapmışlardı.

Hırkalarimizi alıp Aşağı indik.Birkaç kişi vardı,kamelyada oturuyorlardi...

"Daha yeni tanıştık ama sanki çok eski birer dostmusuz gibi geliyor" dedi Ye Eun. "Bencede" dedim...

Sanki demin korkan ben değilmişim gibi rahattım.

"Gitar çaldığını bilmiyordum bu gün gerçekten çok havalıydın " dedi.

"Woow bunu senden duymak çok güzel "dedim adeta sırıtarak...

"Kwang Min'le nasıl tanıştınız?" dedi.

"Uzun hikaye ,neden sordun ki ?" dedim bu soruya şaşırmıştım, pat diye nerden çıktı şimdi bu.

"Aynı siniftayiz biliyorsun ki,Daha önce onu hiç, bir kızla yürürken  bir kızla konuşurken yada bir kıza buğulu gözlerle bakarken görmedim...Sınıftaki en sessiz ve soğukkanlı kişidir...Bugün seni beklerken görünce şok oldum resmen...Bunu nasıl başardınız?" dedi elindeki hayali mikrofonu bana uzatarak...

"Saçmalama ...Ona beni beklemesini  ben soylemedim" dedim şakayla karışık bi şekilde

Ama buna ben de şaşırmıştım ve şu cümleye takılı kaldım"buğulu gözlerle bakmak"...Ne demek şimdi bu ,hem o bana neden öyle baksın??

Ye Eun sanki içimi okumuş gibi

"Bugün sen gitar çalarken sadece sana bakıyordu" dedi.

"Ordaki herkes bana bakıyordu akıllım " dedim bilmiş bi havayla.

"Ama Kwang Min herkesin içinde sana en anlamlı bakan kişiydi."

deyince söyleyecek söz bulamadım.

Sonra bu açığımı yakalayan Ye Eun hemen atıldı "Inkar etme işte...Bu çocuk Sana Aşık" dedi.

Hiç beklenmedik bir anda kahkahayı patlattim.

"Ben Aşka Inanmam ki " dedim.Sonra konuyu değiştirip üşüdügümü söyledim ve içeri girdik.

Beni Yeteri kadar Şok ettiğinin farkındaydı Ye Eun ve bu konuyu tekrar açmadı...

Işıkları söndürüp yataklarımiza geçtik.Uyku mu bıraktılar ki bende uyuyayim...

Bu gece çok yorgundum...

Kalbim ve aklım karışıktı...

Birbirine girmiş bir yumak ipliği ,çözmeye çalışan bir kedi gibiydim...

Yumak açıldıkça etrafıma doluyordum ipleri ve işin içinden çıkarmıyordum...

Aklım" ben Aşka inanmam" dese de

Şimdiye kadar ona itaat etmiş olan kalbim ona itiraz ediyordu artık.

Ama bu anlaşmazlığın arasında kalan yine ben oluyordum...