~ Bazen Sadece Kader ~

28_Aşka inanmak

Karları bile eritecek beyazlıktaki, bir nevi adaşım olan ve bu yüzden kıskandığım atın üstünde dengemi sağlamaya çalışırken tedirgindim,hemen arkamda oturan ve neredeyse yapışık olduğumuz kollarını kollarımın altından geçirmiş,bana sarılır vaziyette olan ama aslında atın boynundaki ipi tutmak için bu şekilde duran Kwang Min'i kendime hatırlattım ve derin bir nefes daha aldım.

Daha önce hiç ata binmemiş biri olarak korkuyordum.Kwang Min 2 farklı ata binmeyi teklif ettiğinde ondan beraber binmemizi istedim.Büyük ihtimalle o bunu yanlış anlamıştı.Başbaşa kalmak gibi...Daha önce hiç ata binmediğimi ona söylemedim çünkü o sürekli buraya gelen biri olarak benimle kesinlikle alay ederdi.Tabi ben de ona alay konusu olmak istemezdim.Kwang Min ipi tutmak amacıyla bana sardığı kollarından dolayı hissetmiş olacak ki

"Hey!! Neden bu kadar gerginsin" diye sordu.

"Ne ?...Kim?... Ben mi?... Yok artık?" diyerek benim bile anlamadığım saçma bir kahkaha attım.Elimi tuttu ve "Melike ellerin buz gibi!!Yoksa sen daha önce hiç ata binmedin mi?" dedi yüzünü görmesem de şaşkınlığı sesinden belliydi.

Annesinden gizli şeker yiyip de annesine yakalanmış bir çocuk gibi yüzüm hemen asıldı.Benimle alay edecekti kesin.Bu yaşa gelip de hiç ata binmemek utanç vericiydi.Tabi ki ben utancımı saklayak kendimi savunmak için hemen atıldım :

"Birazcık korktuysam ve daha önce hiç ata binmediysem ne olmuş yani ! Şuanda 2 metre yüksekte, canlı,aklı olmayıp ne yapacağı belli olmayan ve sallana sallana giden bir yaratığın üstündeyiz.Ve...Korkmak benim hakkım tamam mı??!" sesim tahmin ettiğimden daha yüksek çıkmıştı.Kaşlarımı çatarak dengemi kaybedip düşme pahasına da olsa kollarımı birbirine dolayıp önüme döndüm.Kwang Min'in attığı kahkaha karşısında şok oldum.Gayet de eğleniyor gibi görünüyordu.Bu olay gitgide sinir bir hale gelmişti.Ayağımı kaldırıp tam da Kwang Min'in bacağına bir tekme atacakken, dengemi kaybedip attan kaymam bir oldu.Kwang Min benim bile takip edemediğim hızlı bir hareketle belimden sıkıca kavradı.Korkudan ve şaşkınlıktan gözlerim kocaman açılmışken atın üstünde eğik bir şekilde duruyordum.Kwang Min gözlerime baktı ve bana hafifçe ama gayet karizmatik bir gülüş attı.Sonra beni tekrar kendi yerime yani tam önüne oturttu.Daha sıkı sarıldığını fark edince şaşkınlığım bi kat daha arttı.Az önce bana kahkahalarla gülen çocuğa ne olmuştu?Benimle alay eden o değil miydi??Tam ağzımı açıp ona kızacakken Kwang Min beni arkaya,kendine,doğru çekti ve çenesini omzumun üstünden geçirip yanağını yanağıma dayadı.O anda tüm vücudumdaki kan yüzüme hücum etti sanki bana savaş açmışlar gibi.Kızarmaktan morarma aşamasına geçerken tüm nefesimi tutmuştum.Kwang Min benim iç dünyamdan habersizdi.

"Bunu neden daha önce söylemedin??" dedi.

Ben konudan tamamen kopmuş bir şekilde "Neyi?" diye sorduğumda

"Ata daha önce hiç binmediğini" diye hatırlattı.Tekrar aklıma gelince

"Oldu canım!! Söyleseydim de sana bir yıl alay konusu olsaydım değil mi!!" zaten öğrenmişti.Boş yere kürek çekiyordum.Ağaçların arasındaki ince toprak yolda atla birlikte aheste aheste ilerlerken ilerdeki çiftliği tekrar gördüğümde sevindim.Bitmişti bu işkence...

Çiftliğin yanında durduğumuzda önce Kwang Min indi daha sonra elimden tutup benim inmeme yardım etti.O, atı içeri götürürken ben ellerimi montumun cebime sokup onu beklemeye koyuldum.Cebimdeki telefonu hissedince çıkarıp saate bakmak aklıma gelmişti.Ekran kilidini açıp saate baktım önce.Saat 15.23 tü. Burada çok fazla zaman geçirdiğimizi farkettim ve geçen onca zamana acıdım sadece.Bugün noeldi.Gezip tozmamız veya arkadaşlarla takılmamız gerekirken biz burada gayet sıkıcı vakit geçirmiştik.Hava soğuktu yani kar yağma ihtimali bayaa yüksekti.Bu ihtimal içimi ısıtmaya yetmişti.Kar bunca soğuğun ardından gelebilecek en güzel hediyeydi bence.