O çocuk" Burası benim mekanım" dediğinde gerçekten çok şaşırdım.Ve "böyle bir yeri ve bu güzel manzarayı nasıl sana verirler"dedim.
"Burası okuldaki eskilerin koyulduğu yer ,o yüzden kimse gelmez Ben de bu manzarayı ilk gördüğümde aynı tepkiyi vermistim"diye gülerek arkasını döndü.
Gülünce gamzeleri olan,Beyaz tenli, Bordo saçlı ,kahküllü,uzun boyluydu,üstünde mavi t-shirt ve beyaz önlük tabiki bi de dar paça bir pantolon.
Etrafa bakındım,iki sandalye, bir tabure birkaç kitap ve kocaman bir güneşlik şemsiye .
Ağladığımi unutmuştum zaten gözyaşlarim da kurumuştu.
Ben de güldüm ve "gerçekten işini biliyorsun,maalesef böyle bir yeri kaçırdığım için çok üzüldüm".
Ben de manzarayı görmek için demirliklere yaklaştım.Karşıda yeşil-beyaz renge bürünmüş bir yer vardı sanki,o kadar geniş bir alandı ki şaşırdım.
"Orası neresi??" dedim.Oğlanın gözleri kocaman açıldı.
"Nasıl bilmezsin???"
"O kadar önemli bir yer mi ki ??"
"Orası Türk- Kore Şehitleri Mezarlığı" diyince ağzım açık kaldı.
" Ş-Şey ben Türk'üm"dedim kekeleyerek...Birbirimize baktık iki şaşkın ördek gibi.
"Benim gitmem gerek" diyerek kenarda duran çantamı aldım.Ve koşarak kapıdan içeri girdim.Tam 8 kat indim merdivenle...Koşarak yolun karşısına geçtim.O kadar heyecanlıydım ki anlatamam...
Gurbette " kendi" memleketimin, insanimin mezarlıgıni bile görmek çok güzeldi...Sanki maraton koşusunda gibi koşmaya başladım.
ve yine Ağlıyordum...Ama bu defa sevinçten,sanki kendi ülkeme koşar gibi...Arkamdan bi ses duydum
"Heey sulugöz " dedi biri
Bu ne saçma bi kelime dedim ve koşmaya devam ettim.
Dedecim arkadaşlarını görmeye gidiyorum,savaşta omuz omuza verdiklerini...Heryeri buğulu görüyordum.Bir anda yola firladim.Sagima bakmamla yere kapaklanmam bir oldu.Ama bu bir araba değil daha hafif birşeydi sanki...
Bayılmışım...
Sanki uzun bir uykudan uyandım.Gözlerimi açtım ve heryer bembeyazdı.Beyaz önlüklü insanlar vardı .ve Baş ucumda biri ...Sandalyede oturmuş bana bakıyordu merhametli gözlerle.
Gözlerimi kısınca daha net gördüm.
"Sen...Sen...benim okuldaki KURTARICIMSIN" dedim.
"Çok şükür uyandın,gerçekten yüreğim ağzıma geldi.Aslında Şuan kafanı kıracak kadar kızgınım sana" dedi şakayla karışık.
"Bana ne oldu ?Neredeyiz ve saat kaç ??"
"Bisiklet çarptı.Hastanedeyiz ve Saat 16.15 " dedi.Istemsiz olarak
" yuuuh" dedim.Nazikçe Güldü...
" ben mezarlığa gidiyorum" dedim ve çantamı alıp yerimden fırladim.
Ceketini alıp arkamdan koşmaya başladı.Ve şöyle bağırdı:
"Gerçekten Çok inatçısın Ama Bu sefer seni yalnız bırakmam...Çünkü eğer bırakırsam yine başına birşey geleceğinden eminim.....Sulugöz "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~ Bazen Sadece Kader ~
RomansaBazen aklımızın dahi eremeyecegi şeyler gelir başımıza.... Bazen sadece Hayalden ibarettir Dünya ... Ama sonuç değildir önemli olan O an Hayallerdir bizi mutlu eden Ve Hayallerimize can veren umutlar ... Bir karışıklık sonucu üniversite sınavına...
