~ Bazen Sadece Kader ~

2_Karar

Yemeden içmeden kesilmiştim.Halim hal değildi...1 hafta 2 hafta derken eriyip gitmiştim üzüntüden,tabi bu halimi gören babam hem kendini suçlayıp hem bana üzülüyordu...sevdiğini böyle görmeye dayanamaz insan

Birgün sabahın erken saatlerinde evde bi telaş vardı.Sordum Betül  ablama bu ne diye."Koredeki selim amcamlar geliyo kuzu" diyerek saçlarımı karıştırdı.Ben sap gibi kaldım ortada.Abim gelip beni dürtmese orda kalirdim herhalde...

Amcam geldi tabi kuzenler falan derken ev şenlendi :)

Özlemimizi hasretimizi giderdik.Adeta bana can suyu oldular.En sevdiğim amcamdir o.Benim bu halimi görünce çok üzüldü derken bi teklifte bulundu hiç yoktan.

"Melike eğer burada bi okula yerlesemiyorsan gel seni kaciralim Koreye" dedi.Tabi bana göre sadece sakaydi,güldüm geçtim işte...

Nerden bilebilirdim bu şakanin hayatımın en büyük gerçeği olacağını !!!

Amcam işi ciddiyete bindirdi tabii "Korede sınavsız alıyorlar üniversitelere okul puanın yeterli"  dedi.Babam bana böyle birşey isteyip istemiyecegimi sordu,ciddiydi...

Şaştım kaldım,bu da nerden çıktı şimdi...Hiç tanımadığım dilini  bilmediğim, adını dahi duymadigim bir ülkeden bahsediyorlar...

Evdeki herkes aklını peynir ekmekle yemiş galiba, nasıl böyle birşeye sıcak bakarlar.

Akşam babam işten dönünce konuştu benimle...yalnız....

Evin en küçük ve nazlı kızı,babasının gözbebeği Melikeydim ben.O da benim süpermenimdi tabii

Ellerimi tutması ve bakışları beni ikna etmeye yetti.Onu daha fazla suçlu hissettiremezdim.Sadece hataydı.Herkesi üzen ve benim hayallerimin katili olan bir hata...

Korede tıp okuyacağım,yarı burslu hayal mi gerçek mi bu....

Gece yatmadan önce günlüğümü açtım ve aklımdn geçenleri deftere döktüm bir bir...

son cümlem ise şöyle:

Bazen hayat ufkunu görmediğimiz bir gökyüzü, bazen kesfedemedigimiz bir okyanus, bazen de kapının zili çalıp açtığınızda önünüzde duran ve ilk başta göremediğiniz bir hediye...

iyi geceler ...

Melike