~ Bazen Sadece Kader ~

3_Yolculuk

Hayal kurmak maalesef gerçeği degistirmiyor.

Herşey ayarlandi,peki şu dil işini napıcaz???

ilk olarak 3 ay dil kursuna gittim.Bayaa bi öğrendim. hem korefani arkadaşlarım da dizi izlememi ve şarkı dinlememi önerdi.Eğlenceliydi gerçekten...

1 hafta Sonra

Gitme vakti gelmişti benim için...Uçakla 7 saat yol çekecekmisim ,bunu son gün öğrendim...

Annem birkaç kap yemek koyma telaşında,Ablamla ben de eşyalarımı toplamaktaydik...Valizime aile fotoğraflarını koydum,günlügümü ve en son elbiselerimi.Tabii çakıl (gitarim) olmazsa olmaz...

Kafamı kaldırıp evin her köşesine baktım,her yerde onlarca anim vardı ,gözlerim doldu,yutkundum,ama ağlamak olmaz,ailemi üzmenin alemi yok...

Eşyalarım, ailem ,arkadaşlarım kapıda herkes beni bekliyordu.Merdivenlerden inerken Hüzünlü halimden sıyrılıp sırıtarak "Hadi benden kurtuluyosunuz şanslısınız bu kıyağımı unutmayın millet"  dedim yüksek sesle...Herkes gülüyordu ama buruktu hepimizin içi...Bunu anlayacak yaştayim  artık.

Havaalanında ayrilabildik ancak,gözyaşları  ve sevinç birbirine karıştı...Ailem için omzumu diklestirdim ve son bi gülücük yolladım onlara...

 Bavul kontrolünden sonra artık Uçaktayım.

Gayet sakinim, buna ben de anlam veremiyorum.

Yeni bir ülke, farklı dil ,din ve düşünceye sahip insanlarla tanışacağım...Yorgunluktan sızmıştım.

Hostesin kulağıma fisildamasiyla uyandım.Teşekkür edip valizimi ve gitarımı alıp aşağı indim.Herkes dagılmisti.Çıkışa kadar yürüdüm ve karşımda amcamı görünce dünyalar benim oldu.

  Eve gittik.Seul merkezdeydi evleri .Şehrin ışıkları uykulu gözlerimi kör edecek kadar parlaktı.O gün amcam ve yengem adeta anne ve baba sıcaklığı verdi bana ...Gurbet böyle birşey işte.

iyi geceler deyip Yatağa gittim...Ben ışıklı ortamda asla uyuyamam ama kuzenlerim ışıkta uyuduğu için açtık.Gerçekten hiç umrumda olmadı ışıklar falan...Yorgundum ve tüm duyguları barındıran kalbim güçsüzdü...Kuzenlerimden önce uyumuşum meğer.

Ertesi gün saat 11.30 da uyandım.Kimse uyandirmayinca olacağı budur tabii.Ama uyandırmaya kiyamadiklarini söylediler...Elimi yüzümü yikadim ve kahvaltı yaptık beraber.Kahvaltıda o günün planını da yaptık.Sonra annemleri aramadığımi anladım.Nasıl da unutmuşum.Hemen telefonu aldım ve bizimkileri aradım,sanki 40 yıl görüşmemisiz gibi hasret giderdik.

Telefonu kapatınca amcamın hazır olduğunu gördüm,ben de hemen giyimdim saçlarımı taradim, çıktık. Okul ve yurt kaydimi yaptiracaktik...Heyecandan çarpik çurpuk yürüyordum.Amcam fark edince koluma girdi gülerek,ben de ona eşlik ettim.Arabaya binince ayaklarım da ben de rahatlamistik.

  Seul'ü izlemek çok hoş hele de jong hyun -my love şarkısı ile beraber  bir başka.Amcamın sesini duymadim ama arabanın durduğunu hissettim.Başımı kaldırdım Ve koskoca bir kampüsün önundeydik...Saray gibi bir yer ,etraf yemyeşil,kuşların cıvıltisi falan Rüya gibiydi resmen...

Saçlarımı kulaklarimin arkasına doladim manzarayi daha net görmek için.Ağzım açık, bakakaldim

Işte o an şöyle geçirdim içimden:

Geldigime değmiş cidden...