METRES

METRES 22

Metres'in söylemiş olduğu cümle ile hepimizin aklında bir soru işareti oluştu.Özellik ile eşinin bir anda kaşları çatıldı.Metres eşine doğru biraz daha yaklaşarak adamın yanağına öpmek için uzandı.Bu arada canı yanmış olacak ki tek eli ile karnını tuttu.Yanağına uzanamakta zorlandığı için koluna derin bir öpücük kondurup anlatmaya başladı.

Öncelik ile mesajın kimden geldiğine baktım. '' Erdo '' yazısını gördüğüm de mesajı açtım.

''Naber canım nasılsın'' yazdıyordu.

Gizli bir şekilde'' iyiyim, akşamcıyım.Çıkınca arayayım mı?'' diye yazdım.

Tamamdır diye cevap verdi.Oysa ki çıkışa son yarım saatim kalmıştı ama bir türlü vakit geçmek bilmiyordu.Sonunda iş çıkış saati geldi.Servise binip hemen Erdal'ı aradım.Telefonu meşgule atıp mesaj yazdı.

Şuan konuşamıyorum canım, mesaj atsak olmaz mı?

Tamam, bana fark etmez.Nasılsın?

İyiyim güzellik, kaç gündür aklımdasın bir türlü yazamadım.Günün nasıl geçti?İnşallah benim canım çok yorulmamıştır.

Bu gün çok durgundu.Evet günlük hedefime ulaştım ama durgunluk olunca boş dikilmek yoruyor.Ayaklarım ağrımış oturunca fark ettim.

Oyyy, oyyy , oyyy kıyamam.Benim canımı çok mu yormuşlar?

Ekmek parası ne yaparsın?Evde ekmek bekleyen bir sürü insan var.

Her şey düzelecek üzülme.Senin üzülmene kıyamam.Eve varmışsındır sana iyi akşamlar.

Sanada iyi akşamlar.

Eve gittim ve üzerimi değiştirip direk yatağa gittim.Ertesi gün sabah işe gidecektim ve bu yüzden dinlenmeliydim.Sabah gözlerimi açtığım da telefonuma gelen mesajı gördüm.

Bu gece fotoğraflar ile uyuyacağım ki gece rüyamda seni göreyim.

Tüm attığı mesajları tek tek okudum ve artık aramızda hiç buz olmadığına sevindim.Evet benim yanlarında stajım bittikten sonra çok iyi iki arkadaş hatta dost olmuştuk ama yazdığı mesajlarda biraz daha samimiyet vardı.Aradaki o ince çizgi artık kalkıyordu.

Tüm gün iş yerinde müşteriler ile ilgilenmekten zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım ve ertesi gün izinliydim.Ertesi gün saat dokuz gibi uyandım, kahvaltıdan sonra Erdal'a kısa bir mesaj atmayı düşünürken telefonuma bir mesaj geldi.

Günaydın canım.Nasılsın?

Günaydın iyiyim sen nasılsın?

Sana canım dedik, canımızı vermeye razı olduk, bakıyorum sen istemiyorsun.Peki öyle olsun.Can dediğimizi unutmasını da biliriz.

Mesajı defalarca okudum.Belki on dakika ne yazacağımı düşündüm.Aklım karışmıştı.Erdal ile çok güzel bir dostluğum vardı.Herşeyimi hiç çekinmeden ona anlatabiliyordum.Böyle bir dostu kaybetmemek için mesaja cevap yazdım.

Beni canı yerine koyanı bende canım olarak kabul ederim.

Bu mesajdan sonra biz Erdal ile sevgili olduk.O gün akşama kadar onun her fırsatında mesajlaştık.İç çıkışı saatinin altı buçuk olduğunu biliyordum.O saat geldiğin de arayacak mı?Aramayacak mı diye düşünürken telefonum çalmaya başladı.İkimiz de de garip bir çekingenlik ve farklı bir utangaçlık ile telefonda konuştuk.Kapattığım da suratımda salak bir gülümseme vardı.