[Dahil love ko kayo.]
ZAHARA
Nakakabinging katahimikan ang namayani sa aming dalawa ni Yumma. Ano ba kasi ang tinutukoy niya?
" Uh- I mean, I want you to join our club. Diba? So, may silbi itong pag-uusap natin."
Hmm, okay. So kaya pala niya ako kinausap kasi may kailangan din siya sa akin. At least hindi na ako nagtataka kung bakit niya ako kinausap at pinansin.
Tumango ako at binilisan ko na ang pagkain ng ice cream ko.
"Pero wait, you want me to join your club... Eh hindi naman ako marunong kumanta o tumugtog." I just remembered na hindi naman talaga ako marunong.
Duh, music yun ano. Sadyang may talent at gifted lang ang pwede sa mga ganyang bagay.
"Did I say you're gonna sing or play some sort of instruments? I want you to become our club's performance organizer. But don't worry, hindi kita papagawin ng kung ano-ano. Your presence is enough."
What the heck?
"May kailangan ka ba sa akin? Kasi kung meron, I can do it without joining your club, Miss."
Kasi diba? Ano yun? Performance organizer pero walang gagawin?
She must be crazy.
"I just need a performance organizer. Just a title. Dahil aside from being the club's president, ako na rin ang nag-oorganize... So, para present lang ang title na iyon, I'm getting you in. Ayaw kong may ibang gumagawa ng kung ano-ano sa club namin."
Woah! She is so talent and title maniac. Gusto niya ng sure lagi.
"Pag-iisipan ko."
Napasmirk naman siya sa sagot ko.
Bahala siya. Bigla-bigla lang kaya siyang nagtanong! Anong ini-expect niyang sagot mula sa akin? Hmm, di kaya ako basta-basta. Talaga baaa?
"You really are something." pabulong na sabi niya pero rinig na rinig ko naman.
Hindi ko na lang siya pinansin.
Tinakpan ko ng bag ang hita ko pagkaupo ko sa loob ng kotse ni Yumma. Pag umuupo kasi ako sa mas mababa, medyo nahahatak pataas ang skirt ko.
Pagpasok niya, lumapit siya ng sobrang lapit sa akin, at iniiwas ko naman ang paningin ko at tumingin lang ako sa bintana.
Okay, kinuha niya lang naman ang seatbelt sa gilid ko.
Kinabit niya iyon para sa akin.
Pwede naman kasing ako na lang, diba?
"Tatalunin mo pa yata ako sa kasungitan."
Bakit parang mas madaldal pa yata siya sa akin? Baka naman akala lang nila na hindi siya palasalita.
And baka wala lang rin nangangahas na kausapin siya ng basta-basta kaya ganun.
Sumulyap lang naman ako sa kanya at hindi na pinatulan ang sinabi niya. Masungit naman talaga ako so what's the deal kung tatanggi pa ako?
Tahimik lang kami sa byahe.
Malapit na rin kami sa school.
Papasok na kami sa parking lot ng school nang makita ko kung sino yung pinagbuksan ng pintuan ni Franklin.
Ang sweet ah!
So talagang naglunch sila together. Okay!
Kinuha pa niya ang kamay nito pagkalabas para alalayan. Hindi ako nainform, ang landi pala ni Freyo!
Kayang-kaya n'ya namang lumabas ng kotse without receiving any help.
Ang arte.
