11

23.9K 1.2K 30
                                    

Tiga cawan teh diletakkan diatas meja kaca, haura bermain dengan jarinya. Terasa berdebar pula berhadapan dengan dua orang tua adam ini. Mel juga turut berada di situ, tidak tahu kenapa dia mahu sibuk sekali.

"so? Korang dah berapa lama kenal?"soal fairdah.

"baru je dalam.."

"3 tahun!" adam mencelah.

Matilah kalau ibunya tahu yang dia mengenal haura tidak sampai seminggu. Haura hanya menggeleng kepala. Biarkan sahaja apa yang adam ingin lakukan.

"lama betul. Hmm..kamu betul sayang adam?" soal anuar pula.

"Errr.. Sa.. Sa.. Sayang.. Sayang sangat!" jawab haura dengan nada gagap.

"adam sayang haura ke?" mel pula menyoal adam.

"of course. I really love her. Betul tak haura?"

"Ah.. Ye lah tu."

Balas haura ringkas sahaja. Tidak tahu mahu memberi jawapan yang bagaimana kerana sikit pun mereka tidak kenal sesama sendiri. Hanya tahu nama sahaja.

"kalau macam tu, bila haura nak kami. Masuk meminang?" soal anuar.

"sa.. Saya tak kesah bila. Tapi, saya bagitau mak saya, yang nak bawa adam jumpa hari sabtu atau ahad minggu ni."

"ouhh.. Kalau macam tu. Bolehlah dato dengan datin ikut sekali, kan? Alang2 adam datang jumpa mak ayah kamu.. Kita meminang secara kecil kecilan. Betul tak?"

"be.. Betul. Boleh takda masalah."

"korang ni peliklah. Nampak macam berlakon." sindir mel tanpa rasa bersalah.

Mereka terdiam seketika. Memang betul pun berlakon.

"mel! Apa cakap macam tu?! Kamu datang sini nak melawat datin je kan? Jadi kamu senyap! Tak perlu masuk campur." bentak anuar.

Mel mendiam dan menoleh memandang ke arah lain dengan membuat memek muka menyampah.


Dalam perjalanan pulang, suasana di dalam kereta sepi saja. Adam menoleh memandang haura seketika yang mendiam daripada tadi.

"kenapa kau diam?"tegur adam.

"Err.. Mak awak macam tak suka saya aje."

"memang pun. Tapi takpa.. Kita teruskan jugak walau apa pun yang terjadi. Aku buat semua ni untuk elakkan diri daripada mel."

"tapi awak tak rasa macam awak tengah seksa diri awak ke?"soal haura.

Adam terdiam.

"bukannya apa, awak tak kenal saya. Awak tak tahu saya siapa? Tiba2 aje nak kawin. Itu pun sebab plan cerdik awak tu. Saya takut one day awak menyesal. Saya takut awak tak boleh tanggung saya."

"kalau macam tu kita buat perjanjian kontrak, habis cerita."

"ish, awak ni. Kawin tu bukan benda yang boleh di buat main. Saya tahu awak kaya, awak ada duit. Tapi duit awak tak boleh beli maruah saya tau.."ujar haura.

Terus adam memberhentikan kereta secara mengejut. Mujur tidak terhantuk pada cermin kereta.

"awak ni kenapa?! Nak saya mati ke apa?"

"apa yang sebenarnya kau nak cakap? Kau tak nak kawin dengan aku, macam tu?"

"bukanlah! Saya takut pilihan awak salah. Tak semua orang boleh jaga isteri buta. Dan bukan semua orang mampu sayang orang macam saya event dia kaya sekalipun. Saya tahu, awak kawin dengan saya bukan sebab nak saya pun. Tapi sebab terpaksa."

"kau jangan risaulah. Kau anggap aje kita kawin cuma untuk sementara. Kau berlakon aje lah.. Bukan susah pun. Aku tak pernah hamak nak cinta dari kau. Aku pun ada test aku." degusnya.

Haura mendiam.

"jadi.. Saya cuma isteri plastik awak lah lepas ni?" soal haura.

Adam tidak menjawab. Jika benar sekalipun, adam tidak akan mengaku kerana dia tahu haura pasti akan kecewa. Baginya cinta masih untuk kekasih lama.

"sudahlah. Tak payah lah bincang pasal ni."

"awak tak jawab soalan saya lagi.."

"aku penatlah haura! Pleaselah.. Elok mood aku nak bawa kau balik rumah karang Aku tinggal kau tepi jalan baru tau." ugutnya.

Haura tidak berkata apa. Adam kembali memandu keretanya.

Malam yang cukup menyamankan, haura duduk diatas buaian yang digantung pada dahan pokok yang tebal.

"kau jangan risaulah. Kau anggap aje kita kawin cuma untuk sementara. Kau berlakon aje lah.. Bukan susah pun. Aku tak pernah hamak nak cinta dari kau. Aku pun ada test aku."

Kata kata adam masih lagi terngiang ngiang di kepalanya. Suraya melangkah ke luar rumah dengan membawa secawan air milo,lalu diletakkan diatas meja bulat yang tidak jauh darinya.

"Sejak nak jadi bakal isteri orang ni asyik termenung aje. Kenapa?" tegur suraya.

Haura hanya tersenyum dan menggeleng kepala. Kerusi kayu ditarik lalu suraya melabuh punggung di situ.

"betul ke takda apa-apa? Tengok muka pun dah tahu ada masalah. Cakap aje lah. Bukannya akak nak kutuk pun." ujar suraya.

"akak rasa.. Orang macam adam tu betul2 suka dekat haura ke?"soal haura.

"kalau dia nak kawin tu. Of course lah dia suka." balas suraya, ringkas.

"tapi kami terpaksa.."

"terpaksa? Maksud haura?"

"kes cium peluk tu sebenarnya bukannya betul pun. Memang dia buat semua tu, tapi dia rancang. Haura rasa kalau akak yang buka pintu tu mesti akak akan jadi isteri dia sekarang."ujar haura.

Suraya mengerut kening. Masih tidak faham.

"tak. Apa maksud haura sebenarnya?"

"haura kena kawin dengan dia disebabkan hutang pasal kasut tu. Haura bukannya apa.. Perkahwinan ni bukan boleh buat main. Takut jadi macam kak zulaikha. Bercerai sebab takda kerjasama antara satu sama lain. Haura dah buta.. And haura tak sanggup terima cabaran yang lebih teruk lepas ni. Tapi tu lah, dah terlambat. Mak ayah haura dah tahu.. Takkan nak kecewakan diaorang."

"maksud Haura.. Korang tak pernag bercinta atau kenal pun sebelum ni?" soal suraya inginkan kepastian.

Haura mengangguk kepala, tanda benar.

"then? Nak teruskan?"

"yup! Manalah tahu.. Ada hikmah disebalik semua ni kan?"

"hmm.. Apa2 pun, akak akan sentiasa doakan adik bahagia. Kalau adam tu sakitkan hati haura just bagitau kak suraya biar akak ajar sikit si mamat poyo tu!"ugutnya.

Haura ketawa kecil.

"insya-Allah.. Dia takkan sakitkan hati haura."

Mencintaimu Mr. Arrogant (Dalam Proses Mengedit Semula)Where stories live. Discover now