Littekens

Hoofdstuk 42

'Liefje, word je wakker', zachtjes haalt hij zijn hand door haar haren, 'anders slaap je vannacht niet meer'. Hij drukt wat kusjes op haar gezicht en langzaam ontwaakt ze. 'Hé', glimlacht hij als ze haar ogen opent en hem slaperig aankijkt. 'Hé', fluistert ze zacht, ze drukt een kus op zijn lippen. 'Hoe laat is het?', ze rekt zich uit en gaat rechtop zitten. 'Half 6, ik dacht ik maak je maar wakker want anders kan je vanavond geen slaap vatten', hij streelt een pluk haar achter haar oor. Plots verandert haar blik van ontspannen naar angstig. 'Hé, wat is er?', hij kijkt haar geschrokken aan. 'Ik... ik, eh', hakkelt ze. 'Ben ik te snel gegaan?', vreest hij. Ze schudt haar hoofd, 'nee, dat is het niet. Ik bedacht me alleen die soa test... Wat nou als ik je ergens mee besmet heb', beschaamd wendt ze haar blik af. 'Och Eef', hij trekt haar dicht tegen zich aan. 'Dat valt vast wel mee. En anders is het niet het einde van de wereld. Het zou vervelend zijn maar niets wat de dokters niet eerder gezien hebben', hij ziet dat ze zich schuldig voelt. Hij neemt haar gezicht in zijn handen, 'Hé, Eva, lieverd, ik was er zelf ook bij, hè', probeert hij haar gerust te stellen. 'Maak je nou maar geen zorgen. Dat doen we wel als het nodig blijkt te zijn. Ze zouden je morgen bellen, toch?', Eva knikt, een traan rolt over haar wang. 'Sorry', ze veegt hem snel weg. Ze weet ook niet waarom ze nu opeens weer moet huilen. Het was zó fijn geweest. Ze was die klootzak even vergeten. Ze was opgelucht dat Wolfs' intieme aanrakingen haar geen vervelende flashbacks bezorgden. Logisch ook, vindt ze achteraf. Want net als haar vader was Kostijnse allesbehalve liefdevol. Het ging om hun eigen genot. Dat Eva het verschrikkelijk vond boeide die mannen niet, sterker nog, de pijn die ze haar bezorgden droeg bij aan het plezier. Sadisten. 'Je bent veilig nu', hij slaat beschermend zijn armen om haar heen en streelt zachtjes over haar rug. Hoe hij weet waar ze aan denkt is haar een raadsel. Maar ze vindt het oprecht fijn dat ze geen woorden nodig hebben om elkaar te begrijpen. Ze knikt even tegen zijn schouder en wurmt zich dan los uit zijn omhelzing. 'Het gaat wel weer', een waterige glimlach op haar gezicht. Hij is niet overtuigd maar laat haar begaan. Ze wil het er niet over hebben, ze wil een fijn vervolg geven aan een geweldige middag. 'Zullen we even rond gaan kijken?', oppert ze. 'Eerst even douchen?', vraagt hij. 'Samen?', ze bijt ietwat verlegen op haar lip. 'Als je dat wilt', glimlacht hij lief. Ze knikt en steekt haar hand uit om hem overeind te helpen. 'Je bent liever dan de liefste', ze plaatst voorzichtig haar lippen op de zijne, voor een tedere kus. Ze weet niet wat ze ooit nog zonder hem moet.

Een uurtje later lopen ze fris en fruitig het hotel uit. Als vanzelf vouwen hun handen in elkaar.  Het zonnetje schijnt nog en ze besluiten richting de haven te lopen, daar zijn ze immers nog niet langs gereden. Het plaatsje is niet groot en al snel lopen ze langs de promenade met prachtig uitzicht op zee. 'Zie je dat eiland daar', hij wijst naar een klein stukje groen zo'n twee kilometer uit de kust. 'Dat is Caldey, een kloostereiland. Misschien kunnen we daar morgen wel eens gaan kijken', stelt hij voor. 'Je wilt naar een klooster?', ongelovig kijkt ze hem aan. Hij haalt zijn schouders op, 'het feit dat ik niet in God geloof, wil niet zeggen dat ik het niet interessant vind. Én ze maken er parfum en chocolade'. Eva grinnikt, 'nou, dan moeten we er zeker heen'. Ze lopen rustig verder en gaan uiteindelijk een klein restaurantje aan de haven binnen. 'Dit is ook een mooi strand hè', vindt Eva, 'al die bootjes nu zo op het droge, zo pittoresk'. Het is eb en het strand is enorm breed, de bontgekleurde bootjes van de vissers liggen op het natte zand en met de eveneens bontgekleurde huisjes op achtergrond is het een mooi plaatje. 'Ja, leuk is het hier hè', hij wrijft glimlachend met zijn duim over haar hand. Hij is blij dat ook Eva dit relatief onbekende landje kan waarderen. 'Ik weet nog dat ik hier was met mijn opa en oma, het is niets veranderd'. Ze genieten van het uitzicht en elkaars gezelschap. Als het hoofdgerecht op tafel komt, wordt ook daar in een prettige stilte van genoten. Wolfs' gedachten dwalen af naar wat er eerder op de dag heeft plaatsgevonden. Hij heeft haar eindelijk kunnen verwennen. Even dacht hij dat hij te snel was gegaan, en misschien is dat ook wel zo. De zorgen van Eva over een mogelijke soa hebben natuurlijk alles te maken met wat haar is overkomen. Als hij niet zo intiem met haar was geweest, had ze zich daar niet zo rot over hoeven voelen. 'Eef, over vanmiddag hè, toen je zei dat het wel weer ging, terwijl dat niet zo was', hij speelt zenuwachtig met haar vingers, hij weet dat ze het hier waarschijnlijk niet over wil hebben. Dit wordt voor hem bevestigd als ze haar blik afwendt. Hij had het dus door. Natuurlijk had hij het door. 'Wij begrijpen elkaar zonder dat we woorden nodig hebben', weet hij ook nu weer wat ze denkt. Een flauwe glimlach verschijnt op haar gezicht, wat hem doet besluiten door te zetten. 'We hoeven er niet over te praten, ik zal je niets vragen, je hoeft me niets te zeggen. Ik wil gewoon dat je weet dat je het niet hoeft uit te leggen als je even niet lacht, dat je geen sorry hoeft te zeggen als je een traan laat. Ik ben er graag voor je, ik vind het fijn om je vast te houden, ik streel graag door je haren, ik vind het fijn als je hoofd op mijn schouder rust. Natuurlijk zie ik je het liefst vrolijk, maar niemand is altijd vrolijk. Jij hebt zoveel meegemaakt en ik gun jou al het geluk van de wereld. Maar ook als het even niet gaat, als je verdrietig bent, dan ben ik er voor je, Eef. Als je lacht, als je huilt, als je blij bent, als je boos bent, altijd zal ik met liefde mijn armen om je heen slaan, lieve Eva', zijn woorden raken haar diep en ze richt haar blik op de zijne. De liefde die ze in zijn ogen ziet, ontroert haar. 'Gelukkig', glimlacht ze, 'want soms wordt het allemaal eventjes te veel, en bij jou zijn is dan alles wat ik wil. Jij bent de enige die ik volledig vertrouw, ik hou zielsveel van je, Floris'.

Beetje (zoetsappige) inspiratie opgedaan uit een liedje, weten jullie welke? Hint: Nederpop!!!

Ik heb wat plaatjes toegevoegd aan vorige hoofdstukken, kunnen jullie een beter beeld krijgen bij de plekken die ik beschrijf! De cover foto hier is van Tenby!