Littekens

Hoofdstuk 49

'Ga je mee in bad?', ze haalt haar hoofd van zijn borst en kijkt hem vragend aan. 'Het is 1 uur 's nachts', vindt ze het maar een raar voorstel. Hij haalt z'n schouders op, 'volgens mij kunnen wij allebei voorlopig toch niet slapen'. Eva knikt, daar heeft hij gelijk in. Ze is eindelijk weer gekalmeerd, bij zinnen gekomen. Het moment dat ze op Wolfs was gaan zitten en hem in principe gewoon had gevraagd om seks te hebben omdat ze een kind wil blijft door haar hoofd spoken. Waar was ik in godsnaam mee bezig? Hoe kan hij me nog zo beïnvloeden. Haar gedachten racen dan ook nog in volle vaart door haar hoofd. Ze voelt zich zo stom. Natuurlijk wilde hij niet met haar vrijen. Ze was zichzelf niet. Hij wilde haar beschermen. Hij móést haar beschermen. Tegen mezelf. Hoe had ze nou aan hem kunnen twijfelen. Aan hem kunnen vragen of hij wel echt van haar hield. Waarom doe ik hem telkens zoveel pijn? Hij weet al zóveel meer over haar dan een ander ooit heeft gedaan. Maar niet alles. Ze probeert het voor hem verborgen te houden, ze is bang dat als ze hem nog dichterbij laat komen hij dingen te weten komt die hem afschrikken. Maar als ze wil dat haar vader geen controle meer heeft over haar doen en laten, dan moet ze het hem vertellen. Dan moet ze het afsluiten. En dat kan ze niet alleen. Ik moet hem vertrouwen.

Als Eva niet in actie komt, besluit hij zelf maar op te staan, waardoor ze wel van zijn borst af moet komen. Als ze ook overeind komt, schudt hij zijn hoofd. 'Blijf nog maar even liggen, het duurt wel even voor het vol is', hij drukt een kus op haar mond en loopt naar de badkamer. Als ze het water hoort lopen laat ze zich achterovervallen. Wat tref ik het toch met die man. Waar heb ik dat aan verdiend? Hoe houdt hij het vol? Als Wolfs de slaapkamer weer in loopt ziet hij dat ze diep in gedachten verzonken is. Hij weet nu zeker dat dat bad een goed idee is. Als haar hoofd overloopt van de zorgen gaat slapen niets worden. Of krijgt ze weer zo'n nachtmerrie. Bij die gedachte loopt een rilling over zijn rug. Hij hoort haar weer gillen, iets waar al zijn haren van overeind gaan staan. Nee, stop, pap, ik wil het niet. Je doet me pijn. Stop. Nee, doe het niet, het is ook van mij! Laat me los, alsjeblieft. Hij hoopt dat het geen flashback was. Tegen beter weten in hoopt hij dat hij niet heeft gehoord hoe ze het misbruik herbeleefde. Hij hoopt dat het 'gewoon' een nachtmerrie was. Dat het niet echt is gebeurd. Hij schudt zijn hoofd, probeert de vervelende gedachten los te laten. 'Kom je, lief', hij wrijft zacht over haar wang, waardoor ook zij uit haar gedachten ontwaakt. Hij steekt zijn hand naar haar uit en met een glimlach pakt ze zijn sterke hand beet.

Het is een luxe bad, eigenlijk meer een soort van whirlpool. Ze hebben ruimte zat, maar toch zitten ze dicht tegen elkaar aan. Zachtjes gaat hij met zijn handen over haar schouders en haar rug. 'Probeer te ontspannen, lieverd', fluistert hij in haar oor. Ze pakt zijn handen beet en begeleidt ze naar haar buik. 'Dat gaat niet', zegt ze zacht. Liefdevol streelt hij haar zachte huid, geduldig wacht hij op wat komen gaat. 'Het spijt me van daarnet, Wolfs. Ik... ik weet niet wat me bezielde', zucht ze. Ze speelt wat met zijn handen die hij om haar buik heeft gevouwen. 'Het is al goed. Je bent zo sterk, Eef', hij drukt een kus op haar schouder. 'Nee Wolfs, dat ben ik niet. Of... niet op de goede manier. Ik hou me sterk, maar zo voel ik me niet. En dat wil ik niet langer. Ik wil je toelaten. Ik wil je een andere kant van me laten zien. Maar dat is moeilijk. Ik vind het moeilijk om je mijn tranen te laten zien. Ik ben bang om toe te geven dat ik jouw liefde nodig heb. Ik wil geen geheimen meer voor elkaar. Ik moet je iets vertellen', er rolt een traan over haar wang. 'Eef, als je er nog niet klaar voor bent, hoeft het niet', hij knijpt zachtjes in haar hand. Als ze zich omdraait en hij de treurige blik in haar ogen ziet breekt zijn hart. 'Jawel. Ik wil dat je dit weet. Hij heeft lang genoeg de controle gehad. Ik wil dat ik weer de controle krijg. Dat wij samen verder kunnen. Tenzij je het niet wil weten?', haar stem trilt en ruw veegt ze een traan van haar wang. Hij trekt haar iets naar zich toe, zodat ze met haar gezicht naar hem toe bij hem op schoot zit. De houding is enorm intiem, maar daar denkt hij nu niet aan. Hij kijkt haar diep in de ogen en knikt dan. Het is goed. Ze haalt diep adem. 'Toen ik veertien was... Ik raakte zwanger van hem', ze slaat haar ogen ten hemel en knippert wild. Ze voelt hoe hij zachtjes een traan wegveegt en vindt zijn blik, in zijn ogen vindt ze de moed verder te praten. 'Hij dwong me tot een abortus. Een of andere louche vent heeft het weggehaald en in ruil daarvoor liet mijn vader hem mij verkrachten', ze slikt en kijkt hem weer aan. Als ze de tranen in zijn ogen ziet wendt ze haar blik af. Dan trekt hij haar dicht tegen zich aan. Wolfs laat zich volledig gaan en huilt onophoudelijk, wat er ook voor zorgt dat Eva breekt. Zo blijven ze zitten tot ze omringt worden door meer tranen dan badwater.