GİRİFT(TAMAMLANDI)#WATTYS2020#

15.BÖLÜM

Mesele bilmek değil ki amcacım. O bilgiyle olmak. Nice bilenler bu dünyayı kâfi görüp usul usul zarara yürümüyorlar mı? Ben bilmeyi, sen de olmayı öğret bana amcacım...

O amca sanki gözlerimi okumuştu, hislerimi tercüme etmişti.
Bunca zamandir düşünüpte eminim olamadığım bu konuyu babamla kesin olarak konuşacaktım.
Üzerimde ki bu ağır yükten kurtulacaktım.
Sonra kalbim beni nereye, kime götürürse.

Ben yaşlıları boşuna sevmiyordum. Hayatı yaşamışlardı iyisiyle kötüsüyle.
Acısıyla tatlısıyla bir cok sey tatmislardi.

Hayattan bir çok sey öğrenmişlerdi, öğrenmek zorunda kalmışlardı daha doğrusu.
Kim bilir o kırışmış tenler neler görmüş geçirmişti, nelere şahitlik yapmıştı. O kısılan gözler neler görmüştü, neye gülmüş, neye ağlamıştı.

~~~~~~
Nevra teyze'den...

"Selamun aleyküm teyzecim"diyerek içeri girdi gayet güzel ve alımlı bir kız.

"Aleyküm selam"

Bu kız kimdi acaba? Sanki gökyüzünden bir melekti yeryüzüne inen.

"Teyzecim şimdi biz abim iyileştiği için onun adına kurabiye ve çikolata dağıtıyoruz. Siz hangisinden almak istersiniz"diye sordu gülümseyerek.

Amacım saygısızlık yapmak değildi tabi ki ama o an aklima gelen ilk şeyi söyledim.
"Seni almak mümkünse ben direk seni alayım"

"Çok tatlısın teyzecim. Ben sana iyisi mi kurabiye vereyim."

"Olabilir"dedim güler bir yüzle.

Kızın çıkacağını anladım ama gitmesini elbette istemiyordum. Ne yapıp edip bu güzel kızla Ates'i tanistirmaliyim. Hayallerimden de öte bir kızdı bu karşımda ki melek.

"Size afiyet olsun. Iyi günler"

"Kızım adın neydi acaba?"

"Su efendim"

"Su. Ne güzel bir ismin var böyle."

"Teşekkür ederim"dedi yüzü kizararak.

Yok bu zamanda kalmamıştı böyle kızlar, yüzü kızaran, utanan, içten gülümseyen bile yoktu artık bu çıkar dünyasında.

Ateş'in gelmesine yarım saattende az kaldı. Biraz oyalayabilirim diye düşündüm ve namaz kıldığım taktirde "ben namaz kılamıyorum, başlıyorum ama sonra bırakıyorum. Icimden bir ses diyor ki kilma, kilipta ne yapacaksın diyor."dedim. Bu konularda bilgili olduğu belliydi. By kanıya sadece giyim kuşamından anlamadım elbette yüreğinde ki o masumiyet yüzünden okunuyordu bir kitabın sayfaları gibi.

Içten bir tebessüm göndererek "Adın ne teyzecim"diye sordu.

"Nevra"

"Şimdi Nevra teyzecim belki sorularımı basit göreceksiniz ama dinlemenizi tavsiye ederim. Namaz kilmamizi kim ister? Kime kulluk görevimizdir?"

"Yok kızım estağfirullah. Soruna gelecek olursak da Allah"

"Peki kim istemez? Kilmadigimizda zafer kazanır?

"Şeytan"dedim ne anlatacağını merak ederek. Şu an Ateş'in gelmesinden cok ne anlatacağını merak ediyordum.

"O zaman icimizdeki o ses bizi yanıltıyor olabilir mi? Bu çıkar dünyasında artik kimseye güvenemediğimiz gibi her aklımızdan geçene de güvenmemek gerek.
Aslında insanoğlu sadece 10 dakika oturup "Neden namaz kılmıyorum, kılamıyorum?" diye düşünse kendi sorusuna kendisi rahatlikla cevap verebilir. Ama düşünse...