GİRİFT(TAMAMLANDI)#WATTYS2020#

22.BÖLÜM

Vural amca'dan...

"Vural amca sen ne dediğini farkında mısın?"

"Gayet farkındayım"

"Bunu bize nasıl yaparsınız ya, bu Su'yun kendi isteyeceği bir sey değil"

"Sana kendisi istedi dedim. Niye yalan söyleyeyim?"

"Tüm bunlar ne ara ol-daha cümlesini tamamlamasına fırsat vermeden kestim sözünü.

"Ben söyleyeyim sana ne zaman olduğunu. Sen kızımı aramayı, sormayı, hatta sevmeyi bıraktığın günden beri"

"Tamam belki haklı olabilirisiniz ama bu onun evlenmesini gerektirmiyor"

"Su zaten sözü atacaktı. Olan da oldu zaten. Bir daha ne benim ne de kızımın karşısına çıkma"

"Bana bak sen çok oldun ama ne çabuk unuttun bana anlattığ-"

"Tek kelime daha edeyim deme"

"Ne oldu gerçekler canını mı acıttı?"

"Sana sesini kes dedim. Her şey bitti sende sana anlattığım her şeyi unut gitsin"

"Oldu. Siz beni gel deyince gelen git deyince giden biri mi sandınız? Ben bu işin peşini bırakmayacağım bunu bil."

"Sana git diyorum"

"Gideceğim. Ama hiç bir sey burda bitmedi. Aksine her şey yeni başlıyor. En baştan..."

Kapıyı yüzüme kapatıp gitmesiyle derin bir nefes aldım. Bu adam hangi yüzle çıkabiliyordu ki hâlâ karşımıza. Söz kestiğimiz günden beri ayda bir ya arardı ya aramazdı. Hâlbuki nasılda severdi Su'yu. Kapımızda kaç gece sabahlamıştı da öyle vermiştim biricik kızımı. Ne olduysa artık hiçbir şey eskisi gibi olmadı.

Oğlum dedim bağrıma bastım yaşadığım her şeyi ona anlattım ve şimdi de beni tehdit ediyordu öyle mi? Yazık ki ne yazık. Insanoğlu ne kadar da nankör bir varlıkmış. Inşaallah aklımdan geçenleri yapmaz.

Inşaallah kızımın mutluluğunu(!)bozmaz. Mutlu diyorum çünkü öyle olmasını canı gönülden diliyorum.

Varlığı evimi o kadar doldurmuştu ki her yer Su kokuyor her yer onu çağırıyordu sanki. Evimi annesinden sonra ev yapan kızımmış. Şu an içimde bulunan boşluğu sadece Elif'imi, yol arkadaşımı, kaybettiğim gün hissetmiştim. Ve şimdi tekrar yaşıyorum. Herkes sinesine çekilmiş ben ve yalnızlığım baş başa kalmış vaziyetteydik. Evin boşluğundan faydalanarak balkona çıkıp kur-an'i kerim okumaya başladım. Bir nebze de olsa ferahlamıştı yüreğim.

~~~~~~

Hazan'in dersi bitmişti biz de Su ile konuşmalıydık artık uzun uzun. Telefonuma sarılıp önce Irem'i ardından da Hazan'i arayarak buluşmak istediğimizi söyledim. Kısa bir süre içinde Su'ya bir valiz hazırlayıp biraz da tatlı alarak evine gittik.

Hepimizde buruk bir tebessüm vardı. Nasıl bir ortam bekliyordu bizi bilmiyorduk. Acaba kavga ediyorlar mıydı? Çok mu tartışıyorlardı? Nasil yaşıyorlardı ki? Tüm bu merak ettiklerime birazdan cevap bulacaktım.

Kapıyı açıp hoş-beş faslından sonra içeri geçtik.

"Kız naber. Özledik ha seni"dedim güler yüzle.

"Bende cok özledim sizi ne iyi ettinizde geldiniz"dedi gayet sakindi sesi. Her şey normal görünüyordu. Ali de içeri girip bize hoşgeldiniz dedikten sonra Su'ya dönerek "meleğim ben çıkıyorum, siz de rahat edin. Bir sey olursa kapıdaki adamlardan ara beni olur mu?"dedi gayet rahat bir tavırla.