Doğru görüyordum. Karşımdaki sahne gerçekti. Ayaklarım titremeye başladı. Ayakta dayanamadım ve yere düştüm. Bütün enerjim emilmiş gibi hissediyorum. Çok halsizim. Canım acıyor. Yavaştan uykum gelmeye başladı. Göz kapaklarım kapanıyordu. Sanırım ölüyorum. Daha faxla dayanamadım ve gözlerimi kapattım. Etraf bembeyaz ışıklarla dolu bir yere geldim. Her yerde çiçek kokuları vardı. İleride de iki kişi. Bu anı bir yerden hatırlıyorum. Ama benim ailem yaşıyor. Korkmaya başladım. Bu neyin nesi. Bana doğru gelmeye başladılar. Kaçacak yerde bulamıyorum. Biraz yaklaştıktan sonra durdular.
- Kafanın karışık olduğunu biliyoruz. Ama şimdi bizim yanımıza gelemessin. Arkadaşlarının yardıma ihtiyacı var. Yoksa herkes yok olur.
- Siz kimsiniz.
- Yakında öğreneceksin.
Birden ortadan kayboldular. Ne demek istemişti bilmiyorum ama haklı. Dünyayı kurtarmak için onlara yardım etmeliyim. Gözlerimi açtım. Dışarıda gürültü vardı. Pencereden dışarı baktım. Ben öbür taraftayken noldu acaba. Dışarıda büyük bir çatışma vardı. Hemen bilgisayar odasına gittim. Böyle zamanlarda genellikle Ece bilgisayardan bize yardım ederdi.
- Ece ne oluyor.
- Sen bayıldıktan sonra Eylül sinirlenip dışarı çıktı. Çıkınca da olan oldu.
- Off. Sen evi koru. Ben şu çatışmayı bitirmeye çalışacağım.
Aşağıya indim. Rüzgar sert bir şekilde esti. Sonuçta en büyük destekçim o. Rüzgarın estiğini hissettiklerinde durdular ve bana baktılar.
- Artık durun. Bu durum Mavi Sakal ve benim aramda. Lütfen içeri geçin.
- Rana ama...
- Eylül içeri girin dedim.
Herkes içeri geçti. Mavi Sakal'la ben kaldık. Tuhaf evde yüksek bir tepeye kurulmuş biziz izliyordu. Akıllı ev. Sahibi kim ne de olsa.
- Niye buradasın.
- Çünkü bana ihtiyacın var.
- Af buyur. Ne ihtiyacı. Ben kimseden yardım istemedim.
- Biliyorum ama evi bulmuşsun.
- Ev beni buldu ben değil.
- Neden işi zorlaştırıyorsun. Bana ihtiyacın olacak. Bana güvenmiyor musun.
- Beni kaçıran birine mi güveniyim.
- Sana onların kim olduğunu anlatmak için kaçırdım.
- Diğer kızlar kimdi o zaman?
- Orası seni ilgilendirmez.
- İlgilendirmezmişmiş. O yüzden mi çok korkmuşlardı. Neyse buradan git artık. Yardıma ihtiyacım olduğunda gelirsin.
- Öyle olsun. Ama emin ol o kadar kolay olmayacak.
Evden uzaklaşmaya başladı. Bende eve girdim. Herkes benden bir açıklama bekliyordu. Ama açıklama yapmayacağım. Siz niye çalışıyorsunuz ki.
- Berkay benimle az gelir misin.
- Pe..pekala.
Herkes şaşırmıştı benden açıklama beklerlerken ben Berkay'ı çağırdım. Ama şu an işim Berkay'la. Odaya çıktık. Kapının kapalı olduğundan emin olduktan sonra Berkay'a döndüm.
- Kitabı acilen bana getir.
- Ne kitabı.
- Tuhaf evle ilgili olan kitap
- Neden o kitabı bu kadar çok istiyorsun.
- Çünkü o tuhaf ev benim hakkımda her şeyi biliyor. Benimde onun hakkında her şeyi bilmem lazım. Yoksa hu işin içinden çıkamayız.
- Tamam, vericem. Ama bir şartım var.
- Neymiş o şartın.
- Sevgilim ol.!
Ne...
