Η νύχτα είναι ότι πιο μαγικό σήμερα. Έχει ένα ελαφρά δροσερό αεράκι που κινεί τα φύλλα των δέντρων σε ένα χαλαρό μπλουζ. Το ξημέρωμα αρχίζει να κάνει τα πρώτα του βήματα και απολαμβάνω τόσο πολύ να το βλέπω. Οι πρώτες αχτίδες του ήλιου εμφανίζονται πάνω από τα κτίρια και το σκοτεινό μαύρο και φέρνουν μία γλυκιά ζέστη στο δέρμα μας.
<<Χμμμ δεν είναι πανέμορφα?>> σχολιάζω παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.
Καμία απάντηση.
Γυρνάω να δω μήπως τον πήρε ο ύπνος, και περνάει τόσο καλά μαζί μου, και τον βλέπω απλά να κάθεται και να με κοιτάει...ανέκφραστος. <<Γιατί με κοιτάς έτσι?>> ίσως ακούστηκε λίγο πιο επιθετικά απ ότι ήθελα αλλά τουλάχιστον φρόντισα να πετάξω και ένα χαμογελάκι για τη γλυκαδα.
<<Γιατί προτιμώ αυτή τη θέα περισσότερο.>> απαντάει εμφανίζοντας ένα μειδίαμα στο πρόσωπο του.
<<Έτσι ρίχνεις τις->> με διακόπτει κάνοντας μια ξαφνική κίνηση προς τα μπροστά και με φιλάει. Ένα μικρό άγγιγμα στα χείλη που συνεχίστηκε από όλο και πιο δυνατό. Η ανάσα του είναι βαριά και έντονη, το σώμα του ταλαντευεται και έρχεται όλο και πιο πάνω μου. Περνάει τι ένα χέρι του στη πλάτη μου και με ζουλαει περισσότερο πάνω του.
<<Απ ότι φαίνεται ναι.>> χαμογελάω μόλις απομακρυνθεί να πάρει ανάσα.
~~~
<<Επιτέλους! Αχ πόσο χαίρομαι!!!>> χοροπηδάει πάνω στο κρεβάτι και πέφτει με δύναμη δίπλα μου <<Ξεκίνησε το ρομάντζο σου επιτέλους!>>
<<Μην ενθουσίαζεσαι ένα φιλί ήταν μόνο.>> την προσγειωνω στην πραγματικότητα. Δεν θέλω να χαρώ πολύ γιατί μπορεί να καταλήξει να είναι μαλακας και να πληγωθω, και δεν έχω όρεξη αυτή τη στιγμή για κάτι τέτοιο.
<<Ένα παθιασμένο φιλί!>> συνεχίζει με το ονειροπόλο ύφος της.
<<Θα ξαναβγουμε και θα δούμε. Είναι αρχή ακόμα.>>
<<Ωχ σαν τη γιαγιά μου μη χεσω! Τι θα δεις ρε παιδάκι μου?! Όλοι ξέρουμε τι μένει να δεις...>> γυρνάει χαμογελαστή προς εμένα και μου κλείνει το μάτι. Ε βέβαια τι θα σχολίαζε?
<<Πω ρε πρόστυχο μυαλό που έχεις! Όχι...απο το τρίτο και μετά.>> στρεφω την προσοχή μου στο ταβάνι για να μην την κοιτάξω,ξερω πολύ καλά ότι έχει καρφωθεί πάνω μου και περιμένει να λυγισω.
<<Πωωω ξενερα. Να γιατί δεν σταυρωνεις γκομενο.>> ξεφυσαει σαν να βγάζει ατμούς από τα αυτιά και σηκώνεται από το κρεβάτι <<Τέλος πάντων, με τον Κέβιν τι έκανες?>>
YOU ARE READING
In Your Arms
Teen Fiction> ζαρωνει τα μάτια της για να κοιτάξει καλύτερα κάνοντας μηχανικά πλέον τις κινήσεις με το καλαμάκι. > προσπαθώ να καταλάβω μιας και δεν έχουμε κάτι καλύτερο να ασχοληθούμε εδώ πέρα. > αναφωνεί και αφήνει σοκαρισμένη το ποτήρι στον πάγκο > > κάνω έν...
