In Your Arms

Κεφάλαιο 19: Καινούργιος Συγκάτοικος

<<Τζα!>> πετάγεται από τον διάδρομο με ένα διαπλατο χαμόγελο η Ρενέ και φέρνει την συνοδεία της από πίσω...δυο μεγάλες βαλίτσες.

<<Πας ταξίδι?>> ανοίγω την πόρτα να περάσει μέσα και νιώθω την περιέργεια να καίει όλο μου το σώμα. Τι έγινε τώρα ξαφνικά? Εχθές ήταν όλο κλάματα και σήμερα...<<Τι πήρες?>>

<<Ορίστε?>> αφήνει τις βαλίτσες δίπλα στη πόρτα και βαδίζει προς το σαλόνι.

<<Πολύ χαρούμενη σε βλέπω...γι αυτό σε ρωτάω πήρες τίποτα?>> κλείνω την πόρτα και αρχίζω να την ακολουθώ γιατί δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει. Έχει αφήσει τα μαλλιά της ανέμελα να κινούνται ταυτόχρονα με το κουνιστο σώμα της. Πολύ κέφι για κάποια που μόλις χώρισε.

<<Πρέπει να πάρω κάτι για να είμαι χαρούμενη? Ω, γεια σου Κέβιν! Χαίρομαι που βλέπω το μάτι σου να καλυτερεύει...οχι οτι είχα δει τον καβγά βέβαια αλλά...ακουσα τόσα πράγματα από την Σόφι!>> την πιάνει μια λογοδιαρια, κλασικό φαινόμενο όταν δεν είναι καλά, και κάθεται δίπλα του στον καναπέ.

<<Ευχαριστώ Ρενέ.>> απαντάει εξίσου παραξενεμενος και με κοιτάει να πάρει μια απάντηση. Τα φρύδια του συνοφρυωνονται όσο μου κάνει νόημα προς τη Ρενέ.

<<Προς τι οι βαλίτσες τότε?>> κάθομαι απέναντί τους και περιμένω να πάρω μια απάντηση.

<<Μα θα μείνω εδώ φυσικά!>>

.....

Νομίζω ότι έπαθα μια μικρή βλάβη και δεν άκουσα καλά...

<<Μιας και έγινε αυτό που έγινε με τον Άνταμ και είχε ήδη φύγει από το σπίτι του ειπα να έρθω να μείνω μαζί σας μέχρι να βρούμε μια λύση.>>

<<Ω τι ωραία...>> σχολαιζει ο Κέβιν με έναν ενθουσιασμό ακριβώς σαν τον δικό μου. Δεν είναι ότι δεν θέλω την κολλητουλα μου εδώ αλλά η κατάσταση εδώ μέσα θα γίνει πολύ περίεργη με την άρνηση που βρίσκεται πιθανότατα τώρα.

<<Μα δείξτε λίγο ενθουσιασμό! Τέλος πάντων, τι έκανες με τον Γουόρεν τελικά?>>

<<Σαν τι να κάνω?>>

<<Συγγνώμη ήταν κι αυτός εκεί?>> πετάγεται με μια περίεργη ξινιλα ο Κέβιν που δεν μπορώ να καταλάβω. Ποιο στο καλό είναι το πρόβλημά του τέλος πάντων?

<<Ναι είχανε ραντεβού με την Σόφι στο σπίτι του για...ε ξέρεις για τι, και με τούτα και με κείνα η χαζη τον έδιωξε.>> πετάγεται και απαντάει για μένα σαν να μην βρίσκομαι στο ίδιο δωμάτιο. <<Το οποίο ήταν μεγάλη βλακεια.>> συνεχίζει και στρέφει το έντονο βλέμμα της με τα σηκωμένα φρύδια προς εμένα.