Παρόλο που δεν ήπια πολύ το προηγούμενο βράδυ, το κεφάλι μου πονάει αφάνταστα σήμερα το πρωί. Προσπάθησα να σηκωθώ με το ζορι να παω στη δουλειά και όλη η βαβούρα εκεί μέσα δεν με βοήθησε καθόλου.
<<Εμ θα έλεγα να μην πιεις καφέ με τον πονοκέφαλο που έχεις...>> σχολιάζει ο Κέβιν όσο με βλέπει να αφήνω την κούπα με τον καφέ στο τραπέζι του σαλονιού.
<<Ε δεν έχουμε και κάτι άλλο να πιω.>> κάθομαι στον καναπέ δίπλα του και νιώθω έναν οξύ πόνο να διαπερνά το κεφάλι μου. Μια τσιριχτη φωνή μπλεγμένη στον εγκέφαλο χωρίς καμία διέξοδο.
<<Καλά δεν θα σε έχω και με νεύρα και με πονοκέφαλο.>> σέρνει την κούπα μακριά μου κάτι που με εκνευρίζει και κάνει τον πόνο στο κεφάλι μου χειρότερο από πριν. Τώρα έχω εκτός από την τσιριδα και μια εξαντλητική πίεση να με τρελαίνει.
<<Μπορείς να σταματήσεις να το κάνεις αυτό?>> γυρνάω με το σοβαρό και νευριασμενο βλέμμα μου προς τον Κέβιν. Τον παρατηρώ που κάθεται αναπαυτικός στην άλλη γωνία του καναπέ με τα πόδια του πάνω στον καναπέ σαν κι εμένα.
Σηκώνει το κεφάλι του και συνοφρυωνει <<Ποιο?>>
<<Α->> με διακόπτει ο εκκοφαντικος ήχος από το κουδούνι της πόρτας που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση δεν θα με ενοχλούσε τόσο. <<Πάω να δω.>> σηκονωμαι και πλησιάζω στο ματάκι της πόρτας. <<Τι στο...>> βλέπω τον Γουόρεν να στέκεται έξω με το κλασικά καλό του ντύσιμο και μια ανθοδέσμη στα χέρια. Τι φαση?
Ανοίγω την πόρτα και απλώνεται ένα χαμόγελο απότομα στο πρόσωπό του <<Γειά. Εεεμ...ηρθα να σου ζητήσω συγνώμη για χθες.>> μετατρέπεται το βλέμμα του σε κάτι σαν μετάνοια.
<<Το καλό που σου θέλω να έχεις έναν πιστευτό λόγο που με έστησες έτσι.>> τον αφήνω να στέκεται στην πόρτα με τα λουλούδια ακόμα στο χέρι και μπορώ να πω ότι αρχίζω να το απολαμβάνω αυτό. Πρώτη φορά τον βλέπω σε τόση άβολη θέση και είναι κάπως ικανοποιητικό.
<<Έτρεχα με την δουλειά. Και το κινητό το ξέχασα στο αθόρυβο.>>
<<Πφ!>> αντιδράει ο Κέβιν από πιω πίσω.
<<Υπάρχει κάποιο πρόβλημα?>> γέρνει το σώμα του προς τη μέσα μεριά του σπιτιού νευριασμενος.
<<Προς ενημέρωσή σου ο Κέβιν ήρθε στη θέση σου χθες.>> προσπαθώ να σώσω την κατάσταση παίρνοντας το μέρος του Κέβιν αν και τελευταία μου τη δίνει στα νεύρα η συμπεριφορά του με κάποια πράγματα, δεν παύει όμως να με "έσωσε" εχθές.
أنت تقرأ
In Your Arms
أدب المراهقين> ζαρωνει τα μάτια της για να κοιτάξει καλύτερα κάνοντας μηχανικά πλέον τις κινήσεις με το καλαμάκι. > προσπαθώ να καταλάβω μιας και δεν έχουμε κάτι καλύτερο να ασχοληθούμε εδώ πέρα. > αναφωνεί και αφήνει σοκαρισμένη το ποτήρι στον πάγκο > > κάνω έν...
