In Your Arms

Κεφάλαιο 11: What Does The Fox Say

Ο ενοχλητικός ήχος κλήσης μου πλέον έχει γίνει ότι πιο σπαστικό υπάρχει και φροντίζει να χτυπάει ανά λίγα λεπτά για να μου το θυμίζει αυτό. Το όνομα του Γουόρεν δεν έχει σταματήσει να εμφανίζεται από το πρωί στην οθόνη του κινητού μου και δεν ξερω αν θέλω να απαντήσω ή όχι, γι αυτό και το αφήνω να χτυπάει. Πάντως έχει τρομερή επιμονή.

<<Καλημέρα...>> μπαίνει νυσταγμένος στη κουζίνα ο Κέβιν με το ανακατο μαλλί του και ένα μεγάλο χασμουρητό να τον συνοδεύει.

<<Τέτοια ώρα μάλλον καλησπέρα θα έλεγα.>> βγάζω τα τοστ από τη τοστιέρα και τα βάζω σε δύο πιάτα <<Έκανα πρ->>

"What does the fox say?!"

<<Πωωω!>> παρατάω τα πιάτα στον πάγκο μπροστά μου και πιάνω το κινητό, κλασικά...ο Γουόρεν. Έκανε είκοσι λεπτά αυτή τη φορά να με πάρει, μάλλον έχει αρχίσει να κουράζεται. Βάζω στο αθόρυβο το κινητό ξεφυσωντας και παω τα πιάτα στο τραπέζι <<Έκανα πρωινό λοιπόν.>>

<<Να μαντέψω ή ξέρω ήδη την απάντηση?>> σηκώνει τα ζαρωμενα ακόμα από τον ύπνο καστανά του μάτια και πριν πω τίποτα συνεχίζει <<Καταλαβα. Ευχαριστώ για το πρωινό. Πως είσαι? Εννοώ με το κεφάλι σου.>>

<<Ναι εεεε κοίτα με το κινητό μου που χτυπάει ασταμάτητα από το πρωί δεν θα έλεγα και τόσο καλά.>>

                               ~~~
<<Α τον βλακα! Σίγουρα θα εχει σοβαρό λόγο για να μην έρθει Σόφι. Και απάντα του επιτέλους κρίμα είναι!>>

<<Τώρα που το λέμε, εσύ τι έπαθες εχθές το βράδυ?>> ρωτάω παραξενεμενη. Η αλήθεια είναι πως το κεφάλι μου ακόμα με ενοχλεί και κάθε φορά που χτυπάει το κινητό μου είναι σαν ο πονος να γίνεται όλο και πιο οξυς.

<<Ε ξέρεις ήμουνα...απασχολημένη.>> μου κλείνει το μάτι της χαμογελώντας όλο πονηριά. <<Πάντως μπράβο στον Κέβιν πολύ γλυκό εκ μέρους του.>>

<<Μχμ>> συνεχίζουμε να περπατάμε στο πεζοδρόμιο και το μυαλό μου είναι φουλ αφηρημένο. Είναι σαν να μην μπορώ να συγκεντρωθω με τον πόνο στο κεφάλι μου.

Μέσα στην βαβούρα του δρόμου και την πολυλογία της Ρενέ νιώθω ένα ξαφνικό τράβηγμα στον ώμο από ένα πλατύ χέρι. Για λίγα δευτερόλεπτα η καρδιά πετάγεται μέχρι απέναντι μόνο με τη σκέψη ότι είναι κλέφτης που μπορεί να κρατάει όπλο, στις μέρες μας είναι πολύ σύνηθες γεγονός.

<<Σόφι!>> ακούγεται ξεπνοα η φωνή του Γουόρεν <<Σε πήρα τόσες φορές τηλέφωνο.>> εξακολουθεί να κρατάει το χέρι του πάνω στον ώμο μου και έρχεται αντικριστά μας.